Μνημόσυνο Παλαμά

Εξηνταεφτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές, του Κωστή Παλαμά. Ο μεγάλος μας εθνικός ποιητής πέθανε στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου 1943, μεσούσης της γερμανικής κατοχής. Η κηδεία του αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα αντικατοχικά συλλαλητήρια, καθώς σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος της χώρας αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες απλού λαού συνόδεψαν συγκλονισμένοι το σκήνωμα του Ποιητή στην τελευταία του κατοικία στο Α' Νεκροταφείο, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο, κάτω από τα σκυθρωπά και έκπληκτα πρόσωπα των κατακτητών.
"Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα... Βογγήστε, τύμπανα πολέμου... οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!"
Ο Αγγελος Σικελιανός αποχαιρέτησε τον Ποιητή καλώντας παράλληλα το Έθνος σε παλλαϊκό αγώνα κατά των Ναζί επιδρομέων, όπως και ο ίδιος ο Παλαμάς είχε κάνει τρία χρόνια νωρίτερα κλείνοντας μέσα σε δύο στίχους το δικό του μεγάλο "ΟΧΙ":
"Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα".

Δημοσίευση Ιωάννας

Ο Κωστής Παλαμάς, ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα και τα πιο πολυσύνθετα κεφάλαια της Νεοελληνικής Γραμματείας είδε το πρώτο φως στην Πάτρα, όπου ήταν δικαστής ο πατέρας του, στις 13 Ιανουαρίου του 1859, από γονείς Μεσολογγίτες.
Σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο Παλαμάς ήτανε ένα μωρό, που το κλαίγανε ζωντανό από τη γέννηση του, η μητέρα του Πηνελόπη, ο πατέρας του Μιχάλης, η γιαγιά του Αλτάνη, από τη μεριά της μητέρα του, η ψυχοκόρη τους Κωνσταντίνα και ο πρωτότοκος αδερφός του Χρήστος, αφού σύμφωνα με τις προλήψεις περίμεναν από στιγμή σε στιγμή να πεθάνει.