Αγαπητοί φίλοι,Με αφορμή κάνα-δυό τοπικά τρέχοντα (ή στάσιμα) θέματα, είπα να γράψω
μερικές απλές σκέψεις, έστω για προβληματισμό ή ανταλλαγή απόψεων. Πολύ περισσότερο που το τελευταίο διάστημα είναι εμφανέστατη η απόλυτη έλλειψη τοπικής ειδησεογραφίας ή ενημέρωσης (
με εξαίρεση ίσως τον καιρό από τους δύο καλούς συμπατριώτες μας).
Η επέτειος της Μάχης της ΑράχωβαςΤο Σάββατο 20 Νοεμβρίου γιορτάσθηκε (που λέει ο λόγος) για φέτος η επέτειος της Μάχης. Δεν επιθυμώ να γράψω τίποτε γι΄ αυτήν, ειλικρινά. Θεωρώ ότι την ημέρα αυτή με ευθύνη όλων μας
φθάσαμε στο απόλυτο μηδέν ή κοινώς πιάσαμε πάτο και ελπίζω τέτοιο κατάντημα να μην επαναληφθεί. Είναι προτιμότερη και τιμιότερη η κατάργηση, μέχρι να ξανα-συνειδητοποιήσουμε ποια ιστορική κληρονομιά μας έλαχε να διαχειρισθούμε. Όσοι έχετε περιέργεια ή απορίες παρακαλώ να βρείτε κάποιον από τους λίγους παρευρεθέντες και να ρωτήσετε απ’ ευθείας. Εγώ αρνούμαι!
Ακόμη πιο απογοητευτικό όμως ήταν ότι δεν είδα κανένα σχόλιο, καμιά διαμαρτυρία, πουθενά! Όλα καλώς καμωμένα και πάμε παρακάτω.
Αλλά και απ’ αυτούς που δεν το έμαθαν (ασφαλώς οι περισσότεροι) δεν είδα κανείς να διερωτήθηκε γι’ αυτήν την έρμη την επέτειο (αν θα γίνει, πότε κλπ), παρότι κοντεύουν να περάσουν δυό βδομάδες και ούτε πρόκειται βέβαια. Αφού λοιπόν κανείς δεν την αναζήτησε ή δεν του έλειψε,
σημαίνει ότι είναι περιττή και επομένως επαναλαμβάνω την πρότασή μου να καταργηθεί. «Μεριμνάμε και τυρβάζουμε περί πολλά», με τη Μάχη της Αράχωβας θα ασχοληθούμε τώρα και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης; Εξάλλου ούτε κέρδος, ούτε προβολή προσφέρει. Θυμάμαι μόνο που πέρσι περιμέναμε ως προσκεκλημένο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να μη θυμηθώ και παλιότερους μεγαλοπρεπείς εορτασμούς.
Υποστηρίζω ότι για να φθάσουμε στη σημερινή μεγάλη κρίση έχουν προηγηθεί άπειρες μικρές και καθημερινές κρίσεις με υπαίτιους τις αφεντιές μας. Σας περιέγραψα μία.
Εξαιρώ την εκπαιδευτικό κυρία Λουκία Λούσκου που προετοίμασε και εκφώνησε την ομιλία της μέσα σε ένα γενικό κλίμα προχειρότητας και απαξίωσης. Και είχαμε την έμπνευση να προσκαλέσουμε και το Μητροπολίτη...
Για προβληματισμό μόνο παραθέτω ένα αρμόζον ποίημα του
Κωνσταντίνου Π. Καβάφη κι ο καθένας ό,τι κι όπως το καταλάβει.
Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου
όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
[1913]
Ο χριστουγεννιάτικος φωτισμόςΤα προηγούμενα χρόνια όλοι είχαμε συγχαρεί τη Δημοτική Αρχή για τον έγκαιρο, επιτυχημένο και αισθητικό στολισμό και φωτισμό της Αράχωβας ενόψει Χριστουγέννων. Αν δεν κάνω λάθος...