Αναρτήσεις
Της Ιωάννας Η ελευθερία του λόγου είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου που κατακτήθηκε, έπειτα από αιματηρούς αγώνες και θυσίες εκατομμυρίων ζωών. Η ελευθερία του λόγου χωρίς λογοκρισία και όρια αναγνωρίζεται στο άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Τα blogs, από την φύση τους, είναι ένα μέσο ελεύθερης έκφρασης, ένα βήμα προώθησης της απόλυτης ελευθερίας του λόγου.
Φυσικά μιλάμε για τα blogs φτιαγμένα από ελεύθερους ανθρώπους για ελεύθερους ανθρώπους. Σε κοινωνίες, όμως, με πιο περιοριστικούς κανόνες στην ελευθερία της έκφρασης (βλ. προς Ασία μεριά), τα blogs δεν λειτουργούν ελεύθερα. Αυτά όμως βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα.
Τελευταία όμως δέχονται ολοένα αυξανόμενη κριτική καθώς αρκετά μετατρέπονται σε «δυσάρεστους τόπους» γεμάτους προσβολές, εκφοβισμούς, εκβιασμούς, ακόμη και απειλές δολοφονίας.
Ας δούμε τι λέει ο Τζίμι Ουέιλς, δημιουργός της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, που μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας κώδικα δεοντολογίας των blogs, καταθέτοντας τις πρώτες προτάσεις τους. Που φυσικά συνάντησαν και τις πρώτες έντονες αντιδράσεις. «Είναι κανόνες καλής συμπεριφοράς, βασικά ένας: Κοσμιότητα, είπε ο Ουέιλς, εξηγώντας ότι οι χρήστες των blogs, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουν συμπεριφορά «που σε καμία περίπτωση δεν θα ανέχονταν εάν συζητούσαν πρόσωπο με πρόσωπο με το συνομιλητή τους».
Ο δε Ο' Ράιλι στο εταιρικό του blog (radar.oreilly.com), γράφει, ο βασικός κανόνας που πρέπει να εφαρμόσουν οι blogers είναι να απορρίπτουν τα ανώνυμα σχόλια επισκεπτών στις ιστοσελίδες τους και να διαγράφουν απειλητικές ή δυσφημιστικές καταχωρίσεις χωρίς να έρχονται αντιμέτωποι με «κραυγές για λογοκρισία».
Επιχειρώντας να προλάβουν τις αντιδράσεις για «περιορισμό της ελευθερίας του λόγου» οι δύο άνδρες πρότειναν διαφορετικούς εθελοντικούς κώδικες που κάθε bloger θα μπορεί να υιοθετήσει. Πρόκειται για ανάγκη αυτορρύθμισης του συστήματος. Οι κανόνες δεν περιορίζουν την ελευθερία, αντίθετα την ενισχύουν.
Στον αντίποδα βρίσκονται χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι blogers και διαδικτυακές κοινότητες. Οι κώδικες δημιουργούν ένα τέρας. Ποιος θα κρίνει ποια διαδικτυακή συμπεριφορά είναι αποδεκτή; Οι κυβερνήσεις ή μήπως μεγαλοδικηγόροι;», καταγγέλλουν μέλη του Κέντρου ΜΜΕ για τους Πολίτες, που συνδέεται με τη σχολή δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Berkeley.
Τα blogs, από την φύση τους, είναι ένα μέσο ελεύθερης έκφρασης, ένα βήμα προώθησης της απόλυτης ελευθερίας του λόγου.
Φυσικά μιλάμε για τα blogs φτιαγμένα από ελεύθερους ανθρώπους για ελεύθερους ανθρώπους. Σε κοινωνίες, όμως, με πιο περιοριστικούς κανόνες στην ελευθερία της έκφρασης (βλ. προς Ασία μεριά), τα blogs δεν λειτουργούν ελεύθερα. Αυτά όμως βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα.
Τελευταία όμως δέχονται ολοένα αυξανόμενη κριτική καθώς αρκετά μετατρέπονται σε «δυσάρεστους τόπους» γεμάτους προσβολές, εκφοβισμούς, εκβιασμούς, ακόμη και απειλές δολοφονίας.
Ας δούμε τι λέει ο Τζίμι Ουέιλς, δημιουργός της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, που μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας κώδικα δεοντολογίας των blogs, καταθέτοντας τις πρώτες προτάσεις τους. Που φυσικά συνάντησαν και τις πρώτες έντονες αντιδράσεις. «Είναι κανόνες καλής συμπεριφοράς, βασικά ένας: Κοσμιότητα, είπε ο Ουέιλς, εξηγώντας ότι οι χρήστες των blogs, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουν συμπεριφορά «που σε καμία περίπτωση δεν θα ανέχονταν εάν συζητούσαν πρόσωπο με πρόσωπο με το συνομιλητή τους».
Ο δε Ο' Ράιλι στο εταιρικό του blog (radar.oreilly.com), γράφει, ο βασικός κανόνας που πρέπει να εφαρμόσουν οι blogers είναι να απορρίπτουν τα ανώνυμα σχόλια επισκεπτών στις ιστοσελίδες τους και να διαγράφουν απειλητικές ή δυσφημιστικές καταχωρίσεις χωρίς να έρχονται αντιμέτωποι με «κραυγές για λογοκρισία».
Επιχειρώντας να προλάβουν τις αντιδράσεις για «περιορισμό της ελευθερίας του λόγου» οι δύο άνδρες πρότειναν διαφορετικούς εθελοντικούς κώδικες που κάθε bloger θα μπορεί να υιοθετήσει. Πρόκειται για ανάγκη αυτορρύθμισης του συστήματος. Οι κανόνες δεν περιορίζουν την ελευθερία, αντίθετα την ενισχύουν.
Στον αντίποδα βρίσκονται χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι blogers και διαδικτυακές κοινότητες. Οι κώδικες δημιουργούν ένα τέρας. Ποιος θα κρίνει ποια διαδικτυακή συμπεριφορά είναι αποδεκτή; Οι κυβερνήσεις ή μήπως μεγαλοδικηγόροι;», καταγγέλλουν μέλη του Κέντρου ΜΜΕ για τους Πολίτες, που συνδέεται με τη σχολή δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Berkeley.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου