Για τον Γιάννη Πατσαντάρα, τον Πατριώτη Αραχωβίτη

Αντί σχολίων και άλλων σχετικών, οι ποιητές μας Αριστoτέλης Βαλαωρίτης, Γιάννης Ρίτσος και Ησίοδος, νομίζω ότι με εύστοχο νοητικά και συναισθηματικά τρόπο, αλλά και συνάμα κυνικά ρεαλιστικό, δίνουν την διάσταση της ύβρεως, της αλαζονίας και της ανηθικότητας της εξουσίας και των εξουσιαστών...

"...την πίστη την ακλόνητη στου έθνους σου την τύχη αυτή, Κανάρη, πώβαψε τον σιδερένιο πήχυ κι έδωσε στο καράβι σου χίλια στερά να τρέχει, Σήμερα ποιός την έχει;"
(Aριστοτέλης Βαλαωρίτης)

"Κατέβασαν τις σημαίες. Μπήκαν στα σπίτια τους. Μετράνε τα λεφτά τους."
(Γιάννης Ρίτσος- Μονόχορδα (δηλ. Μονόστιχα) ποιήματα)

Και τότε πιά, η Αιδώς και η Νέμεσις, απ' την πλατύδρομη την γή θ' αναχωρήσουν και θα πετάξουν προς τον Όλυμπο, αφού καλύψουν τ'όμορφο προσωπό τους με τα λευκά τους πέπλα, και θα εγκαταλείψουν τους ανθρώπους και στους θνητούς θα απομείνουν φοβεροί πόνοι και δυστυχίες. Και γι αυτό το κακό, δεν θα υπάρξει γιατρειά....

Αφιερωμένο στον Άνθρωπο, στον Έλληνα, στον Αεροπόρο, στον Αξιωματικό και στον Φίλο.

Με μεγάλη Αγάπη και Εκτίμηση!!!!

Ένας φίλος του