Αναρτήσεις
-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ μου μιαν προσταγή.-Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου...
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώς μου μιαν πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
-Φτάσε όπου ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ παιδί μου...!
Νίκος Καζαντζακής, Αναφορά στο Γκρέκο
Ο Νίκος Καζαντζάκης (18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Ένας απ' τους πιο σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα, γνωστότερος για τα έργα του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός που έχουν γίνει και ταινίες. Είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.
1 σχόλια:
Δημώναξ και Καζαντζάκης.
Ο Δημώναξ υπήρξε Κύπριος Κυνικός φιλόσοφος του 2ου μx. αιώνα, ιδιαίτερα δημοφιλής και σεβαστός στους συγχρόνους του μολονότι τήρησε εκλεκτική στάση απέναντι στις φιλοσοφικές σχολές της εποχής του ,ακολούθησε τον τρόπο ζωής του Διογένη του Σινωπέα, ενώ εξέφραζε θαυμασμό για τον Σωκράτη και τον Αρίστιππο.
Ο Νίκος Καζαντζάκης υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα. Έμεινε γνωστός κυρίως για τα έργα του «Ο Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», «Ο Τελευταίος Πειρασμός» και «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», που μεταφράστηκαν σε πλήθος γλωσσών .
Τους δύο άντρες συνδέει, σαν ένα αόρατο νήμα, μια ρήση, η οποία παρατίθεται από τον περίφημο σοφιστή και συγγραφέα Λουκιανό και αποδίδεται από τον ίδιο στον φιλόσοφο Δημώνακτα:
«Ερωτήσαντος δε τινος, τίς αυτώ όρος ευδαιμονίας είναι δοκεί, μόνον ευδαίμονα έφη τον ελεύθερον•εκείνου δε φήσαντος πολλούς ελευθέρους είναι,Αλλ’εκείνον νομίζω τον μήτε ελπίζοντά τι μήτε δεδιότα•ο δε,Και πώς αν,έφη,τούτο τις δύναιτο;άπαντες γαρ ως το πολύ τούτοις δεδουλώμεθα.Και μην ει κατανοήσεις τα των ανθρώπων πράγματα,εύροις αν αυτά ούτε ελπίδος ούτε φόβου άξια,παυσομένων πάντως και των ανιαρών και των ηδέων».
(Όταν κάποιος τον ρώτησε ποιος είναι κατά την γνώμη του ο ορισμός της ευτυχίας, εκείνος απάντησε ότι ευτυχισμένος είναι μόνο ο ελεύθερος. Όταν ο άλλος παρατήρησε ότι υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι, απάντησε: «Εκείνον θεωρώ ελεύθερο, όποιον δεν ελπίζει τίποτα και δεν φοβάται τίποτα». Και εκείνος τον ρώτησε: «Και πώς μπορεί κανείς να το καταφέρει αυτό; Γιατί όλοι ως επί το πλείστον είμαστε δούλοι σε τούτα τα δύο».«Και όμως, αν κατανοήσεις τα ανθρώπινα, θα ανακαλύψεις ότι αυτά δεν είναι άξια ούτε ελπίδας ούτε φόβου, αφού οι πόνοι και οι ηδονές θα τερματιστούν στο τέλος οπωσδήποτε»).
(Πηγή: «Δημώνακτος Βίος» του Λουκιανού).
Υ.Σ Τα παραπάνω βρέθηκαν μετά από υπόδειξη του σεμνού συμπατριώτη μας φιλόλογου Παναγιώτη(Τάκη) Αγγελή.
Δημοσίευση σχολίου