Θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ: γιατί μας κάνει υπερήφανους...

Με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν επί του καταστρώματος του θρυλικού θωρηκτού «Αβέρωφ» το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου πάρτι γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας, έχω την ανάγκη να αναρτήσω δυο λόγια κι ένα βίντεο, για το ιστορικό αυτό πλοίο...
Όσοι προσέβαλαν με τη συμπεριφορά τους την ιστορία μας, εφοπλιστές, παρουσιαστές κτλ. δε με αφορούν. Είναι άξιοι των πράξεών τους.

Θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ

Το πλοίο πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Πλοίαρχος Σοφοκλής Δούσμανης.
Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913), ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο, όταν, αξιοποιώντας την ανώτερη ταχύτητά του, και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του, αποσπάστηκε από τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο, και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή καταδιώκοντάς τον.
Η τακτική του Κουντουριώτη, έδωσε την νίκη και τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, και μετέβαλε πλοίο και ναύαρχο σε ζωντανούς μύθους.
Για τους Έλληνες ήταν ο "Τυχερός μπάρμπα-Γιώργος", ενώ για τους Τούρκους "Το Διαβολοβάπορο" (Σεϊτάν παπόρ).

Τι θα γινόταν σήμερα, με ανάλογες περιστάσεις, καλύτερα ας μην πω... Τουλάχιστον, δεν μπορεί καμία οικογένεια, όσο πλούσια κι αν είναι, να μου στερήσει αυτή τη χαρά και περηφάνια που μου προσφέρουν ένδοξοι Έλληνες, σαν το πλήρωμα του θωρηκτού Αβέρωφ. Αυτή τη χαρά και περηφάνια που μας στερούν οι σύγχρονές μας, ανεπαρκείς και φοβισμένες ηγεσίες...