Αναρτήσεις
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣΟ γιος της καλογριάς
Το βουνό χρυσή σκάλα, κλέφτες και κουρσάροι,
την κατεβαίνανε, και σ' όλους μέσα ποιος;
Ένας ξεχώριζε, του γένους το καμάρι,
της καλογριάς ο Γιός.
Κωστής Παλαμάς
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ήτανε ολάκερη η γενιά των Ελλήνων. Τούτος ο αδύνατος μούλος, ήταν -είναι ακόμη και τώρα- η ψυχή του ασύνορου, του ανυπόταχτου, του λεύτερου Έλληνα. Τούτος, ο δίχως καταγωγή, το μαυράδι στην όψη και τα πνευμόνια, είχε την τρανότερη ψυχή της ελληνικής ιστορίας. Ξεπήδησε από τα Τάρταρα, πολεμώντας, βρίζοντας, νικώντας, καταφρονώντας. Δεν γονάτισε ποτέ του και γι' αυτό ενώ έφτασε κατάκορφα, αδούλωτος και νικητής, κατατρέχτηκε, στιγματίστηκε, κατηγορήθηκε όσο δεν πήγαινε. Φαμίλια δυνατή πίσω του, γραμματικούς λόγιους, δεν είχε για να φανερώσουν την αξιοσύνη του. Οι οχτροί του, φανεροί και αφανέρωτοι, ψεύτες και δολεροί, φτιάξανε το πορτρέτο του. Ο Καραϊσκάκης υπήρξε η τρανότερη και πιο αδούλωτη καρδιά, ολάκερης της ελληνικής ιστορίας. Ολάκερης.
Χτύποι καμπαναριού φτάνουν, ποδοβολητά, γιουρούσια, αχός αρμάτων. Καλώς ήρθες, στρατηγέ. Όλα τα φλάμπουρα, αντάμα σου δεν είναι; Οι τρουμπέτες σου; Και το ματωμένο μπαϊράκι σου; Να το, σιμά σου. Στητό, πιστό, νικηφόρο. Χιλιάδες χέρια το κρατούν. Φωνές, αντίλαλοι, τραγούδια. Το υψώνουν οι νέοι, το υψώνουν οι γερόντοι, το υψώνει η ιστορία. Κι όλοι μαζί, Ελλάδα, κληρονομιά, λευτεριά, ιστορία, αντάμα τραβάμε για το βουνό της πεθυμιάς σου, να λειτουργηθούμε, να στρώσουμε χάμω λαμπρινό τραπέζι, να πιούμε, να φάμε, να βάλουμε την απαλάμη μας στη ματωμένη σημαία σου...
Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω,
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό,
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω,
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.
Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη
Διονύσης Σαββόπουλος
Ένας ήρωας ποιητικός και τραγικός
Του Δημήτρη Σταμέλου
Γιός μιας καλόγριας κ' ενός κλεφτοκαπετάνιου, μπαίνει νωρίς στο κλέφτικο ασκέρι του Κατσαντώνη. Ύστερα από τον τραγικό χαμό του Κατσαντώνη και τη διάλυση του ασκεριού του, θητεύει στον Αλή. Με την κήρυξη της Επανάστασης μπαίνει στον Αγώνα και πρωτοστατεί σε πολλές και σημαντικές μάχες. Ανυποχώρητος, άδολος, άμαθος από πολιτικές ραδιουργίες, με τον ξάστερο λόγο του, αντιμάχεται, με την τόλμη του, τις κάθε είδους σκοπιμότητες. Το φιλελεύθερο πνεύμα του, το ατίθασο του χαρακτήρα του, ενοχλεί τους πολιτικούς και κύρια το Μαυροκορδάτο, που δεν μπορούν να τον εντάξουν στις προθέσεις τους. Καταδιώκεται, δικάζεται και καταδικάζεται ως προδότης της πατρίδας και διώχνεται στις ορεινές περιοχές των Αγράφων. Όταν όμως ο Αγώνας κινδυνεύει οι διώκτες του τον αποζητούν ως σωτήρα. Και τότε δείχνει το μεγαλείο της ευφυΐας, της λεβεντιάς, του γνήσιου πατριωτισμού του, σε συγκρούσεις με τούς Τούρκους νικηφόρες, κορυφαίες και καθοριστικές για το στέριωμα της λευτεριάς. Πάνω στην ολόφωτη λάμψη του χάνεται άδοξα και κάτω από περίεργες συνθήκες στο Φάληρο, συνθήκες που ακριβώς πρόκειται να διερευνηθούν στο έργο τούτο.
Ο Καραϊσκάκης είναι μία έκφραση του Ελληνικού ιστορικού γίγνεσθαι και του ποιητικού μύθου. Κ' έτσι τον βλέπουμε μέσα στο χρόνο. Έτσι, στο σύντομο τούτο εισαγωγικό σημείωμα δεν πρόκειται να καταγράψουμε τα εγκώμια Ελλήνων και ξένων για τη μορφή, την ιδιοσυγκρασία και το έργο του. Αυτό θα γίνει στην κατάλληλη περίπτωση και στη συνολική θεώρησή του. Ωστόσο ο κορυφαίος του Εικοσιένα αποτελεί έναυσμα έμπνευσης για τους ποιητές, που διαβλέπουν στο πρόσωπό του στοιχεία ομηρικών ηρώων και προσπαθούν να τα συλλάβουν στην κύρια σύστασή τους. Αυτό το πέρασμα μιας συγκεκριμένης ιστορικής μορφής μέσα στον ποιητικό και λαϊκό εξομολογητικό λόγο και μύθο είναι που έκανε και το ζωγράφο Θεόφιλο να λέει σαν τον ρωτούσαν για τον Καραϊσκάκη πώς ήταν «δύο φορές πιο μεγάλος από τον Αι-Γιώργη».(1)
Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος στην επώνυμη τραγωδία του προτρέπει στο τέλος με τα λόγια του χορού όχι δάκρυα, αλλά μίμηση του έργου του, ανάμνηση δημιουργική της πολεμικής του δράσης και τής στωικότητας με την οποία αντιμετώπισε το θάνατο,(2) ωραίος και αγέρωχος, γνωρίζοντας πολλά, αλλά κρατώντας την πίκρα του, πεθαίνοντας στην πίκρα του, για να μη βλάψει σε τίποτα το Γένος και τον Αγώνα.
Ο Αχιλλέας Παράσχος τον αναπολεί νάρχεται από τον άλλο κόσμο με τ' άρματα του, σαν αστροπελέκι, αητό και λιοντάρι και ν' ακολουθεί ξοπίσω του ασκέρι με παλικάρια, από τη Ρούμελη, το Μοριά, τον Ψηλορείτη και την Πίνδο κι όλοι να τον κοιτάζουνε με σέβας, «την Αρχηγό των Αρχηγών». Για μια στιγμή ετούτο. Κ' ύστερα, αφού μιλήσει για παλικαριές και θυσίες, για καινούρια δεινά τής πατρίδας, του λέει να προσμένει το νέο κάλεσμα για νάρθει να οδηγήσει το Γένος σε μια αναγεννητική πορεία.(3)
Ο Παναγιώτης Σούτσος στο λυρικό του δράμα που αφιέρωσε στον ήρωα βάζει στο χορό να πει να φέρουν το νεκρό του σώμα και να το τοποθετήσουν στην Ακρόπολη, στα Προπύλαια, για ν' αποχαιρετήσει «τους ομοίους του μεγάλους των αιώνων των αρχαίων», ο μάρτυρας της «Πίστεως και της Ελευθερίας» που και νεκρός θα κονταροχτυπιέται με «των βαρβάρων τας αγέλας», με τη ματωβαμένη λευκή του φουστανέλα, ο «μέγας» όπως αποκαλεί τον Καραϊσκάκη.(4)
Ο Γεώργιος Στρατήγης επισημαίνει τη λατρεία του λαού στο πρόσωπό του που τον δοξάζει σαν ημίθεο και πώς από κείνον θ' ακούει χρησμούς και να ελπίζει, έτσι, καλύτερες μέρες για το έθνος.(5)
Έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός πώς οι ποιητές τον ανακαλούν στη μνήμη όχι μονάχα για να εξυμνήσουν τις παλικαριές και τις αρετές του, αλλά και τον καλούν να οδηγήσει το Γένος σε νέες εξορμήσεις, που είναι η απελευθέρωση του Ελληνικού χώρου που βρίσκεται ακόμα κάτω από την τυραννία. Γίνεται η ανάμνηση δημιουργική πνοή, όπως ολόκληρη η ζωή και το έργο του.
Ο Παλαμάς λογάριαζε πάντα να γράψει ένα πολύστιχο τραγούδι για τον Καραϊσκάκη και τύχε καημό που όλο κι ανέβαλε και τελικά δεν το κατάφερε. Μας έδωσε μερικούς στίχους για τον ήρωα, μα το έπος που προσδοκούσε δεν έγινε. Σε μια συνέντευξή του το 1923, είχε πει: «Ετοιμάζω το "Τραγούδι του Καραϊσκάκη". Αυτόν τον ήρωα τον θεωρώ προσωπικότητα ισχυρή και περίπλοκη, γεμάτη αντιθέσεις. Δεν ξέρω αν πάνω στο θέμα αυτό θα πω τον τελευταίο λόγον εγώ. Αλλά πάνω στο πρόσωπο του Καραϊσκάκη συγκεντρώνω τα όνειρα της φυλής μου».(6)
Από το τέλος του περασμένου αιώνα, σκιαγραφώντας ο Παλαμάς τον Καραϊσκάκη, κατέληγε: «Ο Καρλάϊλ ορίζει τον μέγα άνδρα ως τον "σωτήρα της εποχής του". Ο Καραϊσκάκης είναι ο μέγας ανήρ του Καρλάϊλ».(7) Αρκετά χρόνια αργότερα, στα 1927, επισημαίνοντας πώς «οι μεγάλοι μας λυρικοί, ο Σολωμός και ο Κάλβος, είναι σα να μην το εποπτεύονται το μεγαλείο του Καραϊσκάκη» και πώς «είναι αξιοσημείωτο πώς ο Καραϊσκάκης δεν την απασχόλησε την ποίησή μας, όσο έπρεπε», θα γράψει:
«Απάνω απ' όλους ο Γεώργιος Καραϊσκάκης παρουσιάζεται πάντα στη σκέψη μου ως κατ' εξοχήν επικολυρικός, πρωταγωνιστής της εθνικής τραγωδίας των εφτά χρόνων, ασύγκριτος, μυστηριακός, διπρόσωπος, αινιγματικός, γερή ατίθαση ψυχή, τιθασευμένη στο τέλος από μόνη την ιδέα της Πατρίδας, πειθαρχικός ο απειθάρχητος, μέσα στο κατασκαμμένο οπό τον πυρετό κορμί, λογισμός που ανεβοκατεβαίνει συγκρατητά οπό της προδοσίας τον πειρασμό στην ιδέα της θυσίας, ο αρχηγός και ο πρώτος καπετάνιος, ορθός, αλύγιστος, όταν όλα τριγύρω του, πρόσωπα και πράγματα, στρατιώτες και πολίτες έπεφταν γονατισμένοι, ο πατέρας... Ο άγγελος και ο δαίμονας μέσα του είτανε δίδυμο πρόσωπο. Συμπλήρωνε το ένα το άλλο... Ήρωας ποιητικός»(8)
Είναι χαρακτηριστικό πώς κι ο Παλαμάς συνδέει την παρουσία του Καραϊσκάκη με το παρόν και το παρελθόν, με την ατομική και την ιστορική αγρύπνια, γράφοντας:
«Στα 1918, στη 22 του Μάρτη, ξημερώνοντας, γιορτή της Ανάληψης είδα στον ύπνο μου το στρατηγό Καραϊσκάκη. Είμαστε πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι, κατέβηκε από το βουνό που φωτίστηκε έξαφνα με το κατέβασμά του, κατέβαινε να μάς γλυτώσει. Ξεχώριζε από τους άλλους της συντροφιάς του οπλαρχηγούς και προεστούς, όλος κίνηση και φλόγα. Του παρουσιάστηκα, του φίλησα το χέρι, μου είπε κάποιο λόγο που δεν τον καλοάκουσα ή που δεν τον θυμούμαι πια. Πήρα θάρρος, είπα με το νου μου: "Πόσο φαίνεται πώς διαφέρει από τους άλλους!" Πήγαινα να πολεμήσω, περίμενα ώρα την ώρα το βόλι του Τούρκου, και γυρίζοντας προς το σύντροφό μου, τον παραστάτη μου στη γραμμή, του είπα: "Φίλησέ με γιατ' ίσως είναι η στερνή φορά, θα μας πάρει το βόλι", και σκύψαμε και φιληθήκαμε».(9)
Κατεβαίνει αληθινά ο Καραϊσκάκης μέσα από το χρόνο, θεματοφύλακας αξιών και προσδοκιών του Γένους, ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης» όπως τον αποκάλεσε ο Παλαμάς που ζει «στην άρρωστη του σάρκα τής Φυλάς η μοίρα».(10) Νιώθουμε τη λαχτάρα και την πίκρα και την απαντοχή του, τη φλόγα του για την αλήθεια. Σε τούτη τη φλόγα που και μας συνεπαίρνει στην ορμή της ρίχνουμε και το δικό μας το κλωνάρι, για να φωτιστεί, όσο γίνεται πιο λαμπερά, ο τραγικός χαμός του.
Σημειώσεις
1. Ο. Ελύτη, Ανοιχτά χαρτιά, Αθήνα 1982, σ. 198.
2. Ι. Ζαμπέλιου, Γεώργιος Καραϊσκάκης, τραγωδία έκτη, εν Αθήναις 1843, σ. 76-77.
3. Α. Παράσχου, Ανέκδοτα ποιήματα, τόμ. Α΄, Αθήνησι 1904, σ. 174-181. Το ποίημα, γραμμένο το 1894, έχει τίτλο: «Εις τα αποκαλυπτήρια του Στρατάρχου Γεωργίου Καραϊσκάκη», και προοριζόταν ν' απαγγελθεί σε αποκαλυπτήρια ανδριάντα του ήρωα στον Πειραιά.
4. Π Σούτσου, Ποιήματα, εν Αθήναις 1915, σ. 129-173, όπου το λυρικό δράμα σε τρεις πράξεις.
5. Γ.Κ. Στρατήγη, «Εις τον ανδριάντα του Καραϊσκάκη», Κωνστ. Φ. Σκόκου (επιμ.), Εθνικόν Ημερολόγιον 1896, σ. 70-72.
6. Κ.Σ. Κώνστα, «Ο Καραϊσκάκης στη ψυχή και το έργο του Κωστή Παλαμά», Στερεά Ελλάς, Σεπτέμβριος 1969, σ. 17.
7. Κωστή Παλαμά, Άπαντα, τομ. ΙΣΤ΄, Αθήνα 1984, σ. 340.
8. Κωστή Παλαμά, «Ο γιός της Καλογριάς», Κυριακή, του Ελευθέρου Βήματος, 27.3.1927 και Άπαντα, τομ. ΙΓ΄, Αθήνα 1972, σ. 179, 181.
9. Κ. Παλαμά, Άπαντα, τόμος 13ος, σ. 178.
10. Κ. Παλαμά, Άπαντα, τομ. Ζ΄, Αθήνα 1972, σ. 421. Οι στίχοι από τα «Δεκατετράστιχα» που πρωτοκυκλοφόρησαν στα 1919. Ο θάνατος του πολέμαρχου έγινε ποιητικός θρήνος και στον απλό άνθρωπο. Ναύτης γράφει ολόκληρη τραγωδία, ένα χρόνο μετά το θάνατό του. Βλ. Γ. Αναξαγόρα, Ο θάνατος του Καραϊσκάκη ή η Διάλυσις του Ελληνικού Στρατοπέδου εις την Αττικήν, τραγωδία συνθεθείσα από τον..., εν Λιβόρνω 1828.
Σ.τ.Ε.
Δημήτρης Σταμέλος, Ο Θάνατος του Καραϊσκάκη, Συμπτωματικό γεγονός η οργανωμένη δολοφονία;
Εκδ. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου & Σια Α.Ε., Αθήνα 2000.
Από το www.os3.gr
Χτύποι καμπαναριού φτάνουν, ποδοβολητά, γιουρούσια, αχός αρμάτων. Καλώς ήρθες, στρατηγέ. Όλα τα φλάμπουρα, αντάμα σου δεν είναι; Οι τρουμπέτες σου; Και το ματωμένο μπαϊράκι σου; Να το, σιμά σου. Στητό, πιστό, νικηφόρο. Χιλιάδες χέρια το κρατούν. Φωνές, αντίλαλοι, τραγούδια. Το υψώνουν οι νέοι, το υψώνουν οι γερόντοι, το υψώνει η ιστορία. Κι όλοι μαζί, Ελλάδα, κληρονομιά, λευτεριά, ιστορία, αντάμα τραβάμε για το βουνό της πεθυμιάς σου, να λειτουργηθούμε, να στρώσουμε χάμω λαμπρινό τραπέζι, να πιούμε, να φάμε, να βάλουμε την απαλάμη μας στη ματωμένη σημαία σου...
Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω,
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό,
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω,
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.
Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη
Διονύσης Σαββόπουλος
Ένας ήρωας ποιητικός και τραγικός
Του Δημήτρη Σταμέλου
Γιός μιας καλόγριας κ' ενός κλεφτοκαπετάνιου, μπαίνει νωρίς στο κλέφτικο ασκέρι του Κατσαντώνη. Ύστερα από τον τραγικό χαμό του Κατσαντώνη και τη διάλυση του ασκεριού του, θητεύει στον Αλή. Με την κήρυξη της Επανάστασης μπαίνει στον Αγώνα και πρωτοστατεί σε πολλές και σημαντικές μάχες. Ανυποχώρητος, άδολος, άμαθος από πολιτικές ραδιουργίες, με τον ξάστερο λόγο του, αντιμάχεται, με την τόλμη του, τις κάθε είδους σκοπιμότητες. Το φιλελεύθερο πνεύμα του, το ατίθασο του χαρακτήρα του, ενοχλεί τους πολιτικούς και κύρια το Μαυροκορδάτο, που δεν μπορούν να τον εντάξουν στις προθέσεις τους. Καταδιώκεται, δικάζεται και καταδικάζεται ως προδότης της πατρίδας και διώχνεται στις ορεινές περιοχές των Αγράφων. Όταν όμως ο Αγώνας κινδυνεύει οι διώκτες του τον αποζητούν ως σωτήρα. Και τότε δείχνει το μεγαλείο της ευφυΐας, της λεβεντιάς, του γνήσιου πατριωτισμού του, σε συγκρούσεις με τούς Τούρκους νικηφόρες, κορυφαίες και καθοριστικές για το στέριωμα της λευτεριάς. Πάνω στην ολόφωτη λάμψη του χάνεται άδοξα και κάτω από περίεργες συνθήκες στο Φάληρο, συνθήκες που ακριβώς πρόκειται να διερευνηθούν στο έργο τούτο.
Ο Καραϊσκάκης είναι μία έκφραση του Ελληνικού ιστορικού γίγνεσθαι και του ποιητικού μύθου. Κ' έτσι τον βλέπουμε μέσα στο χρόνο. Έτσι, στο σύντομο τούτο εισαγωγικό σημείωμα δεν πρόκειται να καταγράψουμε τα εγκώμια Ελλήνων και ξένων για τη μορφή, την ιδιοσυγκρασία και το έργο του. Αυτό θα γίνει στην κατάλληλη περίπτωση και στη συνολική θεώρησή του. Ωστόσο ο κορυφαίος του Εικοσιένα αποτελεί έναυσμα έμπνευσης για τους ποιητές, που διαβλέπουν στο πρόσωπό του στοιχεία ομηρικών ηρώων και προσπαθούν να τα συλλάβουν στην κύρια σύστασή τους. Αυτό το πέρασμα μιας συγκεκριμένης ιστορικής μορφής μέσα στον ποιητικό και λαϊκό εξομολογητικό λόγο και μύθο είναι που έκανε και το ζωγράφο Θεόφιλο να λέει σαν τον ρωτούσαν για τον Καραϊσκάκη πώς ήταν «δύο φορές πιο μεγάλος από τον Αι-Γιώργη».(1)
Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος στην επώνυμη τραγωδία του προτρέπει στο τέλος με τα λόγια του χορού όχι δάκρυα, αλλά μίμηση του έργου του, ανάμνηση δημιουργική της πολεμικής του δράσης και τής στωικότητας με την οποία αντιμετώπισε το θάνατο,(2) ωραίος και αγέρωχος, γνωρίζοντας πολλά, αλλά κρατώντας την πίκρα του, πεθαίνοντας στην πίκρα του, για να μη βλάψει σε τίποτα το Γένος και τον Αγώνα.
Ο Αχιλλέας Παράσχος τον αναπολεί νάρχεται από τον άλλο κόσμο με τ' άρματα του, σαν αστροπελέκι, αητό και λιοντάρι και ν' ακολουθεί ξοπίσω του ασκέρι με παλικάρια, από τη Ρούμελη, το Μοριά, τον Ψηλορείτη και την Πίνδο κι όλοι να τον κοιτάζουνε με σέβας, «την Αρχηγό των Αρχηγών». Για μια στιγμή ετούτο. Κ' ύστερα, αφού μιλήσει για παλικαριές και θυσίες, για καινούρια δεινά τής πατρίδας, του λέει να προσμένει το νέο κάλεσμα για νάρθει να οδηγήσει το Γένος σε μια αναγεννητική πορεία.(3)
Ο Παναγιώτης Σούτσος στο λυρικό του δράμα που αφιέρωσε στον ήρωα βάζει στο χορό να πει να φέρουν το νεκρό του σώμα και να το τοποθετήσουν στην Ακρόπολη, στα Προπύλαια, για ν' αποχαιρετήσει «τους ομοίους του μεγάλους των αιώνων των αρχαίων», ο μάρτυρας της «Πίστεως και της Ελευθερίας» που και νεκρός θα κονταροχτυπιέται με «των βαρβάρων τας αγέλας», με τη ματωβαμένη λευκή του φουστανέλα, ο «μέγας» όπως αποκαλεί τον Καραϊσκάκη.(4)
Ο Γεώργιος Στρατήγης επισημαίνει τη λατρεία του λαού στο πρόσωπό του που τον δοξάζει σαν ημίθεο και πώς από κείνον θ' ακούει χρησμούς και να ελπίζει, έτσι, καλύτερες μέρες για το έθνος.(5)
Έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός πώς οι ποιητές τον ανακαλούν στη μνήμη όχι μονάχα για να εξυμνήσουν τις παλικαριές και τις αρετές του, αλλά και τον καλούν να οδηγήσει το Γένος σε νέες εξορμήσεις, που είναι η απελευθέρωση του Ελληνικού χώρου που βρίσκεται ακόμα κάτω από την τυραννία. Γίνεται η ανάμνηση δημιουργική πνοή, όπως ολόκληρη η ζωή και το έργο του.
Ο Παλαμάς λογάριαζε πάντα να γράψει ένα πολύστιχο τραγούδι για τον Καραϊσκάκη και τύχε καημό που όλο κι ανέβαλε και τελικά δεν το κατάφερε. Μας έδωσε μερικούς στίχους για τον ήρωα, μα το έπος που προσδοκούσε δεν έγινε. Σε μια συνέντευξή του το 1923, είχε πει: «Ετοιμάζω το "Τραγούδι του Καραϊσκάκη". Αυτόν τον ήρωα τον θεωρώ προσωπικότητα ισχυρή και περίπλοκη, γεμάτη αντιθέσεις. Δεν ξέρω αν πάνω στο θέμα αυτό θα πω τον τελευταίο λόγον εγώ. Αλλά πάνω στο πρόσωπο του Καραϊσκάκη συγκεντρώνω τα όνειρα της φυλής μου».(6)
Από το τέλος του περασμένου αιώνα, σκιαγραφώντας ο Παλαμάς τον Καραϊσκάκη, κατέληγε: «Ο Καρλάϊλ ορίζει τον μέγα άνδρα ως τον "σωτήρα της εποχής του". Ο Καραϊσκάκης είναι ο μέγας ανήρ του Καρλάϊλ».(7) Αρκετά χρόνια αργότερα, στα 1927, επισημαίνοντας πώς «οι μεγάλοι μας λυρικοί, ο Σολωμός και ο Κάλβος, είναι σα να μην το εποπτεύονται το μεγαλείο του Καραϊσκάκη» και πώς «είναι αξιοσημείωτο πώς ο Καραϊσκάκης δεν την απασχόλησε την ποίησή μας, όσο έπρεπε», θα γράψει:
«Απάνω απ' όλους ο Γεώργιος Καραϊσκάκης παρουσιάζεται πάντα στη σκέψη μου ως κατ' εξοχήν επικολυρικός, πρωταγωνιστής της εθνικής τραγωδίας των εφτά χρόνων, ασύγκριτος, μυστηριακός, διπρόσωπος, αινιγματικός, γερή ατίθαση ψυχή, τιθασευμένη στο τέλος από μόνη την ιδέα της Πατρίδας, πειθαρχικός ο απειθάρχητος, μέσα στο κατασκαμμένο οπό τον πυρετό κορμί, λογισμός που ανεβοκατεβαίνει συγκρατητά οπό της προδοσίας τον πειρασμό στην ιδέα της θυσίας, ο αρχηγός και ο πρώτος καπετάνιος, ορθός, αλύγιστος, όταν όλα τριγύρω του, πρόσωπα και πράγματα, στρατιώτες και πολίτες έπεφταν γονατισμένοι, ο πατέρας... Ο άγγελος και ο δαίμονας μέσα του είτανε δίδυμο πρόσωπο. Συμπλήρωνε το ένα το άλλο... Ήρωας ποιητικός»(8)
Είναι χαρακτηριστικό πώς κι ο Παλαμάς συνδέει την παρουσία του Καραϊσκάκη με το παρόν και το παρελθόν, με την ατομική και την ιστορική αγρύπνια, γράφοντας:
«Στα 1918, στη 22 του Μάρτη, ξημερώνοντας, γιορτή της Ανάληψης είδα στον ύπνο μου το στρατηγό Καραϊσκάκη. Είμαστε πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι, κατέβηκε από το βουνό που φωτίστηκε έξαφνα με το κατέβασμά του, κατέβαινε να μάς γλυτώσει. Ξεχώριζε από τους άλλους της συντροφιάς του οπλαρχηγούς και προεστούς, όλος κίνηση και φλόγα. Του παρουσιάστηκα, του φίλησα το χέρι, μου είπε κάποιο λόγο που δεν τον καλοάκουσα ή που δεν τον θυμούμαι πια. Πήρα θάρρος, είπα με το νου μου: "Πόσο φαίνεται πώς διαφέρει από τους άλλους!" Πήγαινα να πολεμήσω, περίμενα ώρα την ώρα το βόλι του Τούρκου, και γυρίζοντας προς το σύντροφό μου, τον παραστάτη μου στη γραμμή, του είπα: "Φίλησέ με γιατ' ίσως είναι η στερνή φορά, θα μας πάρει το βόλι", και σκύψαμε και φιληθήκαμε».(9)
Κατεβαίνει αληθινά ο Καραϊσκάκης μέσα από το χρόνο, θεματοφύλακας αξιών και προσδοκιών του Γένους, ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης» όπως τον αποκάλεσε ο Παλαμάς που ζει «στην άρρωστη του σάρκα τής Φυλάς η μοίρα».(10) Νιώθουμε τη λαχτάρα και την πίκρα και την απαντοχή του, τη φλόγα του για την αλήθεια. Σε τούτη τη φλόγα που και μας συνεπαίρνει στην ορμή της ρίχνουμε και το δικό μας το κλωνάρι, για να φωτιστεί, όσο γίνεται πιο λαμπερά, ο τραγικός χαμός του.
Σημειώσεις
1. Ο. Ελύτη, Ανοιχτά χαρτιά, Αθήνα 1982, σ. 198.
2. Ι. Ζαμπέλιου, Γεώργιος Καραϊσκάκης, τραγωδία έκτη, εν Αθήναις 1843, σ. 76-77.
3. Α. Παράσχου, Ανέκδοτα ποιήματα, τόμ. Α΄, Αθήνησι 1904, σ. 174-181. Το ποίημα, γραμμένο το 1894, έχει τίτλο: «Εις τα αποκαλυπτήρια του Στρατάρχου Γεωργίου Καραϊσκάκη», και προοριζόταν ν' απαγγελθεί σε αποκαλυπτήρια ανδριάντα του ήρωα στον Πειραιά.
4. Π Σούτσου, Ποιήματα, εν Αθήναις 1915, σ. 129-173, όπου το λυρικό δράμα σε τρεις πράξεις.
5. Γ.Κ. Στρατήγη, «Εις τον ανδριάντα του Καραϊσκάκη», Κωνστ. Φ. Σκόκου (επιμ.), Εθνικόν Ημερολόγιον 1896, σ. 70-72.
6. Κ.Σ. Κώνστα, «Ο Καραϊσκάκης στη ψυχή και το έργο του Κωστή Παλαμά», Στερεά Ελλάς, Σεπτέμβριος 1969, σ. 17.
7. Κωστή Παλαμά, Άπαντα, τομ. ΙΣΤ΄, Αθήνα 1984, σ. 340.
8. Κωστή Παλαμά, «Ο γιός της Καλογριάς», Κυριακή, του Ελευθέρου Βήματος, 27.3.1927 και Άπαντα, τομ. ΙΓ΄, Αθήνα 1972, σ. 179, 181.
9. Κ. Παλαμά, Άπαντα, τόμος 13ος, σ. 178.
10. Κ. Παλαμά, Άπαντα, τομ. Ζ΄, Αθήνα 1972, σ. 421. Οι στίχοι από τα «Δεκατετράστιχα» που πρωτοκυκλοφόρησαν στα 1919. Ο θάνατος του πολέμαρχου έγινε ποιητικός θρήνος και στον απλό άνθρωπο. Ναύτης γράφει ολόκληρη τραγωδία, ένα χρόνο μετά το θάνατό του. Βλ. Γ. Αναξαγόρα, Ο θάνατος του Καραϊσκάκη ή η Διάλυσις του Ελληνικού Στρατοπέδου εις την Αττικήν, τραγωδία συνθεθείσα από τον..., εν Λιβόρνω 1828.
Σ.τ.Ε.
Δημήτρης Σταμέλος, Ο Θάνατος του Καραϊσκάκη, Συμπτωματικό γεγονός η οργανωμένη δολοφονία;
Εκδ. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου & Σια Α.Ε., Αθήνα 2000.
Από το www.os3.gr
17 σχόλια:
Χαίρομαι Ντελάλη για την επικαιρότητα του θέματος και το τρόπο που φωτίζει το άρθρο μια προσωπικότητα όπως ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Λυπάμαι γιατί οι αναγνώστες σου είναι για τα "πανηγύρια" και όσα σοβαρά και επίκαιρα θέματα και αν έβαλες αυτοί σχολιάζουν μόνο θέματα δημοτικού κουτσομπολιού και προβολής. Κάποιον θα έπρεπε να συγκινήσει το άρθρο να γράψει για έναν ήρωα που έχετε οικειοποιηθεί. Έβαλαν θέμα (πιο κάτω) τρία άτομα για ταύτιση ειδωλολατρικών τελετών σε θρησκευτικό πανηγύρι. Συνολικά εσείς τίποτα. Ποιάς παράδοσης συνεχιστές και γνήσιοι εκφραστές θέλετε να είστε? Αποφασίστε. Ίσως σας στεναχώρησα μέρα που είναι και έχετε και κόσμο στα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Φίλε Μήτσο
Μπας και κάνεις λάθος Μήπως οι ανα γνώστες του ΝΤΕΛΑΛΗ είναι πολλοι σοβαρεί και δεν θεωρούν τους ευτούς τους ικανους να κανουν σχόλια ανε ξαρτητα από τις γνωσεις των Βρε μπασ και είσε εσ΄ύ για τα πανηγύρια που κατηγορείς όλους τους άλους εκτός από εσένα με το συμπάθιο
Για πες μας ποιές ειδωλολατρικές τελέτες περιλαμβάνει το Πανηγυράκι για να καταλάβουμε και εμείς οι άσχετοι
Ρε Μητσάρα, πολλοί από μας που γράφουμε στον Ντελάλη, δεν «οικειοποιούμαστε» ήρωες αλλά σεβόμαστε τους ήρωες, μήπως μπορείς να μας δώσεις τον ορισμό της ειδωλολατρίας αφενός και
αφ΄ ετέρου να κάνεις την αρχή για σοβαρά σχόλια; Θέσε ένα σοβαρό θέμα για σχολιασμό για να σ’ ακολουθήσουμε.
Αγαπητέ Μήτσο, δύο ερωτήσεις:
1) Μήτσος είναι το όνομά σου ; ή το όνομα σε χαρακτηρίζει;
2) To σχόλιό σου είναι κουτσομπολιό ή κουτσομπολίστικη άποψη;
ΓΙΑ ΔΕΙΞΕ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟ ΦΙΛΕ ΜΗΤΣΟ. ΓΙΑ ΒΑΛΕ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΕΣΥ,ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΕΛΑΛΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΥΓΗΡΙΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ .ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΕΣΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ?ΔΕΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΟΛΙΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ -ΜΗΤΣΟΣ-ΟΥΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΤΕΛΑΛΗ...ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΑΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ....
Πες τα ρε Μητσαρα ολοι για τα πανηγυρια ειναι ακομα κι ο Ντελαλης,μονο με κουτσομπολια ασχολουνται με κατευθυνομενες λασπες και κακοηθειες.
Που εισαστε ολοι εσεις που γραφετε στον Ντελαλη τοσα χρονια να σωσετε το χωριο?γιατι απ οτι βλεπω εχετε γνωμη για ολα.Γιατι λοιπον δεν ασχολουσαστε με τα κοινα και να γινουν τα πραγματα οπως εσεις νομιζετε οτι ειναι σωστα?
Αφηστε λοιπον το γραψιμο πισω απ την ανωνυμια γιατι ετσι ειναι ευκολο και ασχοληθειτε με τα κοινα να δουμε τι θα καταφερετε.Δικαιωμα κριτικης εχουν μονο αυτοι που εχουν ασχοληθει με τα κοινα και ξερουν τις δυσκολιες τους κι οχι αυτοι που καθονται και πινουν τσιπουρα στα καφενεια.
Δικαιωμα κρ
Ανώνυμε σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Μπορεί να είμαι για τα πανηγύρια όπως λες, μπορεί όμως και όχι.
Εσύ που δεν γράφεις ανώνυμα και που δεν κάνεις κριτική σ'εμάς (καθόμαστε και πίνουμε τσίπουρα στα καφενεία;;;), έχεις το ελεύθερο να λες τη γνώμη σου. Και μιας και ασχολείσαι με τα κοινά έχεις όλα τα δίκια με το μέρος σου.
Στους υπόλοιπους (και στον εαυτό μου) από σήμερα κόβω τα σχόλια, τις αναρτήσεις και την κριτική. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα. Πώς τολμήσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο;;;
Υποβάλλω τα σέβη μου στην αφεντιά σας.
Ντελάλης
Πεστα ΝΤΕΛΑΛΗ γιατι σε λιγο θα φαμε και...ξυλο!!!
Ο καθενας οτι θυμαται ,χαιρεται!
Δεν εχουν μερικοι δουλεια να κανουν και προσπαθουν να μας αναψουν τα...λαμπακια πρωι-πρωι, με τα γραφομενα τους.
Αλλος το μακρυ του και αλλος το κοντο του και σαν να μην εφτανε αυτο, κατηγορουν και αυτον που τους δινει το βημα να μιλησουν! Μπραβο σας κυριοι, συγχαρητηρια!
Θα μου επιτρεψετε ομως να σας πω οτι, αυτο που κανετε ειναι ανανδρο και μικροψυχο και προφανως σας αρμοζει!!!
Φίλοι και συμπατριώτες Αραχωβίτες και συ φίλε μου Ντελάλη
Παρακαλώ ηρεμήστε...μην επιτρέψετε σε κανεναν ΔιστομιτοΛειβαδείτη Μητσάρα (αν και είμαι 100% σίγουρος οτι πρόκειται για συγκεκριμένο Διστομίτη ΑΝΤΙΑΡΑΧΩΒΙΤΗ, το σχόλιο τον φωτογραφίζει, με αλυτρωτικές βλέψεις προς Αράχωβα μεριά) να μας χτυπήσει χρησημοποιώντας μεθοδολογία Κίσινγκερ, όπως λέει και ο κ. Μπακάλης στο σχόλιο της 6 Μαρτίου. Μην πέσετε στην παγίδα του, μόνο ζημιά θέλει να μας κάνει.
Σε απάντησή, της 22 του Απρίλη εμείς θα υψώσουμε υπερήφανα την πρώτη ΑΡΑΧΩΒΙΤΙΚΗ σημαία του Νέου Ελληνικού Κράτους με τη μορφή του Αγίου μας πάνω, και αυτός θα τιμήσει την ιστορία του παίρνοντας το τρακτέρ και ποτίζοντας τα σκούτζα και τις μερμνίδες στο περιβόλι του. Αυτό θα τον πονάει πιο πολύ από κάθε μπινελίκι που θα φάει από αυτό το βήμα.
Αραχωβίτες, το πανηγυράκι και τα μάτια μας...
Ευχαριστώ
Για εναν πραγματικο Αραχωβιτη , η μεγαλυτερη προσβολη που μπορει να του κανει καποιος ειναι η οποιαδηποτε απαξειωση προς τον ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ , ο τροπος που τον λατρευουμε , ο τροπος που τον τιμουμε , και να υποτιμηση του ποσο ψηλα εχουμε ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΙΟ........ Ποτε δεν το εχουμε κανει εμεις για κανενα αλλο και δεν προκειτε ποτε να το δεχτουμε απο κανενα......... Σαν αναγνωστης του Ντελαλη δηλωνω οτι εγω οπως και ολη η οικογενεια μου ειμαστε για τα 'ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ', γιατι στο 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ' ολοι ειναι ισοι μεταξυ ισων , ολοι λατρευουν τον Αγιο με την δυναμη και την πιστη που εχει ο καθενας μεσα του , ολοι συμμετεχουν χωρις καμοια διακριση και ολοι κατω απο το βλεμα του ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ ειμαστε ιδια και ισα παιδια του........ Ας ειναι λοιπον σιγουρος , οτι ο καθενας που θα προσπαθει να αμαβρωσει με οποιονδηποτε τροπο το 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ', θα μας εχει απεναντι (φανατικους αντιπαλους του), ετοιμους να αντιμετωπισουμε τον καθενα και τον οποιοδηποτε........ Ποτε δεν ειπαμε οτι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ηταν Αραχωβιτης...Αλλα φιλε μου ΜΗΤΣΟ , μαλλον δεν εχεις ακουσει ποτε ουτε ξερεις τι συμμενει η λεξη 'ΣΕΒΑΣΜΟΣ'.Σου δηλωνω ομως οτι εμεις εχουμε μαθει απο τους παπουδες μας και τους πατεραδες μας να ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ τους ανθρωπους που εχουν χυσει το αιμα τους για αυτο το τοπο , να τους αποδειδουμε τιμες , να τους θυμομαστε εμεις και τα παιδια μας και να τους θεωρουμε Αραχωβιτες ισους μεταξυ ισων , οπως και ο ΑΓΙΟΣ μας εχει διξει οτι πρεπει να ειμαστε εμεις οι ανθρωποι...... Δεν θελω να αποδειξω σε κανενα φιλοδοξο καλοθελητη οτι το 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ' δεν εχει καμια σχεση με 'ειδωλολατρεια' ,και δεν ξερω τι εννοει ο φιλος μας , αλλα θα τον γυρισω πισω 2000 χρονια οταν ο Χρηστος μετα την πνευματικη τροφη που εδωσε στους μαθητες του , τους εδωσε τροφη για το σωμα για να τονισει οτι ανθρωπος αποτελειτε απο πνευμα και υλη......... Θα ηθελα με τη σειρα μου να προσκαλεσω ολο τον κοσμο στο τριημερο 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ' ωστε να νιωσει να γευτει και να καταλαβει για πιο λογο (καθολου τυχαια) , περιλαμβανεται μεσα στις 100 μεγαλυτερες εμπειριες του κοσμου , που πρεπει να ζησει ο καθε κατοικος αυτου του πλανητη..........Μονο θερμα συγχαρητηρια σε ολους τους Αραχωβιτες και μη , που ολα τα χρονια προσπαθησαν και προσπαθουν για το 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ' και που εχουν καταφερει να το κανουν σημαντικο και κεντρικο κοματι του παζλ που ολοι αγαπαμε και ακουει στο ονομα ΑΡΑΧΩΒΑ........
Διορθώνω προηγούμενη ανακριβειά μου "... την πρώτη ΑΡΑΧΩΒΙΤΙΚΗ σημαία του Νέου Ελληνικού Κράτους..." με το ορθό "Η πρώτη αραχωβίτικη επαναστατημένη σημαία της Ρούμελης (Στερεάς Ελλάδας)"
Ιστορικές πηγές για την επαναστημένη σημαία:
1. Εκδοτική Αθηνών, Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΒ, σελ. 100
Γίνεται αναφορά στην πανηγυρική δοξολογία στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στη Λιβαδειάς και στην ευλογία της επαναστατημένης σημαίας με την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και την επιγραφή Ελευθερία ή θάνατος
2. Γεώργιος Κρέμος, Φωκικά τόμος Β΄, 1880 Σελ. 100
Αναφέρεται στην παράδοση της Αραχωβίτικης σημαίας υπό το Νικόλαο Σιμαρέση στον Αθανάσιο Διάκο και περιγράφεται η ιερή σημαία που έχει έμβλημα τον Άγιο Γεώργιο και τις λέξεις « Ελευθερία ή θάνατος». Επίσης, διευκρινίζεται ότι κατά την έναρξη της Επανάστασης στη Μονή Οσίου Λουκά, στις 26 Μαρτίου 1821 δεν υπήρχε λάβαρο, παρά μόνο «απλούν ρινόμακτρον ως σημαίαν» δηλαδή μανδήλι.
3. Τάκης Λάππας, βιβλία « Θανάσης Διάκος» και «Ο ήρωας της Αλαμάνας»
Διευκρινίζει ότι η πρώτη επαναστατημένη σημαία της Ρούμελης, υπήρξε η Αραχωβίτικη την οποία έφερε μαζί του ο Νικόλαος Σιμαρέσης, πρόκριτος της Αράχωβας και κατόπιν υπουργός πολέμου Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας.
4. Ιωάννου Φιλήμονος, Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνα 1860
Γίνεται μνεία στο Νικόλαο Σιμαρέση που έφερε την επαναστατημένη σημαία εκ της «Ανεμωρείας» (Αράχωβα) και την παρέδωσε στον Αθανάσιο Διάκο και στη συνέχεια στην επινίκια δοξολογία που τελέστηκε στη Λιβαδειά από τους Επισκόπους Αθηνών, Σαλώνων και Ταλαντίου.
Πανηγυρτζήδες γεια σας
Με χαρά είδα ότι στη πλειοψηφία σας είστε ανώνυμοι. Για μένα εάν ρωτήσετε θα σας πουν ποιος είμαι μια που είναι το πραγματικό μου όνομα κουτοπόνηρε και δεν με χαρακτηρίζει.
Τώρα που λύσαμε το πρόβλημα και κάποιος είπε επιτέλους ότι ο Καραϊσκάκης δεν είναι από την Αράχωβα θα σας ρωτήσω «ο Πατριώτης μας, όπως σου είπα πάρα πάνω, Μπάρμπα Γιάννη Σκαρίμπα» από πού είναι πατριώτης σας? Αραχωβίτης ήταν ο Σκαρίμπας?
Επειδή κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε
Δικαίωμα σας είναι να γιορτάζετε το πανηγύρι σας όποτε και όπως εσείς θέλετε. Δεν μας αφορά εμάς.
Παρουσιάζεστε όμως θεματοφύλακες της πίστης και όταν άλλος ανώνυμος σας γράφει « Οι παπάδες σαμποτάρισαν την επανάσταση του 1821, την αφόρισαν, Μη σας παραμυθιάζουν με κρυφά Σχολειά και Παλαιούς... Πατρών Γερμανούς, Τουρκοθρεμμένου, Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε» δεν απαντάει κανείς από σας. Γιαυτό σας λέω είστε για τα πανηγύρια.
Περί παράδοσης τίποτα γαργάρα το θέμα.
Τα σχόλια που είναι σε «» υπάρχουν στο κείμενο του Ανδρούτσου.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑΝΑ ΧΩΡΙΑ-ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΣΟΣ-ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΚΟΣΜΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 9ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΤΟΤΕ). ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ...ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ.ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΣΟ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ.ΑΜΑ ΘΕΛΕΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΑΠΟ ΠΙΟ ΧΩΡΙΟ ΕΙΝΑΙ...ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΜ.ΑΜΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ..ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΕ
Παρουσιάζεστε όμως θεματοφύλακες της πίστης και όταν άλλος ανώνυμος σας γράφει « Οι παπάδες σαμποτάρισαν την επανάσταση του 1821, την αφόρισαν, Μη σας παραμυθιάζουν με κρυφά Σχολειά και Παλαιούς... Πατρών Γερμανούς, Τουρκοθρεμμένου, Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε» δεν απαντάει κανείς από σας. Γιαυτό σας λέω είστε για τα πανηγύρια.
Καλο ειναι , πριν απαντησουμε σε κατι να διαβαζουμε και λιγακι.
Προφανως εσυ ''μεγαλε'', ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ!!!
Γιατι αν ηξερες θα εβλεπες οτι υπαρχουν απαντησεις και μαλιστα εμπεριστατωμενες.
Τωρα το ποιος ειναι για τα πανηγυρια το αφηνουμε στην κριση του καθε αναγνωστη, αν και εμεις σιγουρα ειμαστε για τα πανηγυρια γιατι ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙ!
Δεν ξερω βεβαια για σενα αν εισαι αλλα μαλλον εσυ ανηκεις σε αλλη κατηγορια ανθρωπων, αυτων που ειναι για τα ΚΑΡΑΟΥΛΙΑ!!!!!!
Πατριωτη ΜΗΤΣΟ...Εγω ο 'Πανηγυριτσης' σου στελνω ανοιχτη προσκληση να ερθεις τρεις ημερες να περασουμε μαζι το 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ' και μετα να μας πεις αν συνεχιζεις να εχεις την ιδια εντυπωση για μας τους Αραχωβιτες......... Δεν ξερω , που να ρωτησω να μαθω ποιος εισαι , γιατι με το ιδιο ονομα υπαρχουν πολλοι... Γραψε το επιθετο σου και το τοπο της καταγωγης σου , μιας και δεν εχεις καποιο προβλημα , για να ξερουμε και εμεις με ποιον μιλαμε......... Ο Μπαρμπα Γιαννης Σκαριμπας , ειναι ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ολων εμας που ειμαστε απο την ιδια 'ΠΑΤΡΙΔΑ' (εκτος αν εσυ δεν εχεις την ιδια Πατριδα με εμας)......... Ευχαριστουμε που μας αναγνωριζεις το δικαιωμα να γιορταζουμε το 'ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ' οπως εμεις θελουμε , αλλα θα ηθελα ομως , να αναγνωρισεις οτι εχουμε δικαιωμα να ειμαστε Χριστιανοι Ορθοδοξοι και να πιστευουμε σε εργα ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ και οχι να ρυθμιζουμε την πιστη μας προσπαθωντας να ερμηνευσουμε ΕΡΓΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ......... Δεν κανει λοιπον γαργαρα κανενας μας τιποτα και δεν προσπαθει κανενας να το παιξει θεματοφυλακας της πιστης... Αυτα που μας γραφεις για τους παπαδες ειναι ολα ΕΡΓΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ , αλλα θα ησουνα ποιο δικαιος αν δεν ειχες απομονωσει γεγονοτα ( ακομα και αυτα που γραφεις δεν ειναι απολυτα ιστορικα γεγονοτα , ειναι απλα γνωμες και αποψεις ανθρωπων)......... Παντως εχω την εντυπωση οτι το προλημα σου δεν ειναι αυτο που αναφερεις , αλλα ειναι γενικα η Αραχωβα και εμεις οι Αραχωβιτες για αυτο που ειμαστε και αυτα που εχουμε καταφερει και αν καποιες φορες τρωγομαστε μεταξυ μας ειναι γιατι θελουμε το χωριο μας ποιο ψηλα απο οτι ειναι τωρα και παλι δεν θα μας φτανει... Φιλε ΜΗΤΣΟ σου ευχομαι ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.......
Καλό Πάσχα και σε σας. Χάρη δεν κατάλαβες τι έγραφα δεν πειράζει. Σου γράφω το mail μου mitsosviotos@gmail.com να συνεννοηθούμε για τη πρόσκληση για το πανηγύρι. Τέλος τα σχόλια.
μητσο ειδες τα δησκολα και κολοσες και θελεις τωρα να μιλας μεσω e mail με το Χαρη αλλα [....] δε μπορεις να αντιπαρατεθεις σε ολα αυτα που σου γραφουν μεγαλε κανε κανε οσα σχολια θελεις εμεισ δε κολονουμε θα τα πουμε........................
ΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ
Δημοσίευση σχολίου