Αναρτήσεις
«Άμα ζήσω θα τους γαμήσω, άμα πεθάνω θα μου κλάσουν τον μπούτζον»Γεώργιος Καραϊσκάκης (1789-1827)
Επιτρέψτε μου μια ύβρη, που αποδίδεται στον Γ. Καραϊσκάκη, και σύμφωνα με πολλούς μόνο σε Τούρκους δεν αναφερόταν. Eίναι αυτή η φράση, η απόλυτη έκφραση ελευθερίας, η απόλυτη συνειδητοποίηση του τι σημαίνει ο θάνατος. Τι σημαίνει πραγματικά να βγαίνεις κερδισμένος, να είσαι ευτυχισμένος και χορτασμένος. Και πόσο λυπάμαι που στα σχολεία μας αποκρύπτουν τεχνηέντως αυτά τα λόγια του.
Η φωτογραφία είναι χθεσινή (24/03/2010).
Η φωτογραφία είναι χθεσινή (24/03/2010).
1 σχόλια:
Τα δύο Εικοσιένα
Το Εικοσιένα, όπως το ξέρουμε μέσα από την επίσημη ιστορική παράδοση, μοιάζει με τ’ αναστραμμένο είδωλο που βλέπουμε να καθρεφτίζεται στα θαμπά νερά μιας λίμνης.
Είναι βέβαια η ίδια εικόνα, μα δοσμένη από την ανάποδη.
Για να γνωρίσει κανείς τ’ αληθινό Εικοσιένα πρέπει να σκύψει πάνω σ’ άλλα κείμενα, σ’ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καρυοφύλλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στ’ απομνημονεύματα των αγωνιστών -του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομήλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και τόσων άλλων.
Δύο ήταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων. Του πρώτου οι ρίζες αντλούνε τους χυμούς τους από τα “Δίκαια του ανθρώπου” του Ρήγα Βελεστινλή, πάνω στ’ άλλο πέφτει βαρύς ο ίσκιος της “Πατρικής Διδασκαλίας” του Μακαριωτάτου Πατριάρχη της Αγίας Πόλης Ιερουσαλήμ Κυρ Ανθίμου ή πιο σωστά του Γρηγορίου.
Δημήτρης Φωτιάδης
Δημοσίευση σχολίου