Αναρτήσεις
«Χάνι με λέγαν της Γραβιάςγια χαν’ μ’ είχαν χτίσει
μα ο γιος τ’ Αντρούτσου
μ’εκανε της δόξας ρημοκκλήσι»
Κωστής Παλαμάς
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν γιος του Ανδρέα και της Ακριβής Βερούση ή Ανδρούτσου, επίθετο που του είχαν προσδώσει επειδή ήταν άνδρας γενναίος που, με τόλμη και θάρρος, πολέμησε τους Τούρκους αλύπητα για όσο έζησε.
Η καταγωγή του ήρωα ήταν οι Λιβανάτες Φθιώτιδας (Λοκρίδα όπως λέγονταν παλαιότερα). Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και πέθανε το 1825, σε ηλικία 35 ετών, από ελληνικά χέρια.
Από μικρός έζησε την καταπίεση των Τούρκων και ήξερε καλά τί θα πει σκλαβιά. Ήταν παιδί όταν οι Τούρκοι, με εντολή του Σουλτάνου, σκότωσαν τον πατέρα του στην Κωνσταντινούπολη. Η μάνα του η Ακριβή φοβήθηκε πως οι Τούρκοι θα σκότωναν και τον μικρό Οδυσσέα της. Για να τον γλυτώσει τον πήγε στην αυλή του Αλή Πασά Τεπελενλή των Ιωαννίνων πιστεύοντας πως ήταν το καλύτερο για το παιδί της (εκμεταλλευόμενη μια χάρη που χρωστούσε ο πασάς στον άνδρα της). Σκέφτηκε πως αν ο Πασάς τον δεχόταν θα προστάτευε τη ζωή του και ταυτόχρονα θα σπούδαζε.
Ο Αλή Πασάς τον...
...κράτησε και έτσι ο Οδυσσέας σπούδασε ξένες γλώσσες και γνώρισε τις τεχνικές των Τούρκων στον πόλεμο. Ο Αλή Πασάς διέκρινε από νωρίς την ευφυΐα του και τις ηγετικές και στρατιωτικές του ικανότητες, του έδειξε εμπιστοσύνη κια πίστεψε πως ήταν με το μέρος του. Τον έχρισε αρματολό στη Λιβαδειά με δύναμη και αξιώματα.
Παντρεύτηκε την Ελένη Καρέλλη και έκανε έναν υιό ονόματι Λεωνίδας τον οποίο όμως έχασε από ανίατη αρρώστιασε ηλικία επτά ετών.
Ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τη δύναμη και την εξουσία που είχε για να βοηθήσει την πατρίδα όταν έφτασε η ώρα. Έπεισε τους Έλληνες της ευρύτερης περιοχής με τις πράξεις του πως ήταν άξιος γιός του Ανδρούτσου.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να χτυπά αλύπητα τους Τούρκους σε κάθε ευκαιρία. Η κρισιμότερη μάχη που έλαβε μέρος ήταν στο Χάνι της Γραβιάς σε ηλικία 31 ετών. Ο Ήρωας πήρε μέρος και σε άλλες μάχες για την απελευθέρωση της Ελλάδας ενώ το 1822 ανακηρύχθηκε επίσημα Αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς.
Οι συνεχείς του κόντρες με τους προύχοντες (κοτζαμπάσηδες, πολιτικούς) είχαν ως αποτέλεσμα να πέσει σε δυσμένεια, να καθαιρεθεί και τέλος να φυλακισθεί και να δολοφονηθεί με εντολή του Γκούρα και με ηθικούς αυτουργούς τους πολιτικούς του αντιπάλους (Κωλλέτη, Μαυροκορδάτος).
Το 1825 λοιπόν και ενώ ήταν φυλακισμένος στην Ακρόπολη με εντολή του πρώην πρωτοπαλίκαρού και φίλου του Γκούρα, μπήκαν στο κελί του ο Μαμούρης, ο Τριαντάφυλλος Παπακώστας, ένας ιερέας και ένας ακόμα και αφού τον βασάνισαν, των γκρέμισαν από την Ακρόπολη, έτσι ώστε να μοιάζει ως ατύχημα. Κατόπιν ειπώθηκε ότι σκοτώθηκε στη προσπάθειά του να δραπετεύσει ώστε να αποφύγει τη δίκη που υποτίθεται θα γινόταν.
Η προσφορά του ήρωα αναγνωρίστηκε 40 χρόνια μετά, το 1865, όταν η γυναίκα του Ελένη Καρέλλη ζήτησε άδεια από την τότε κυβέρνηση Βουρλούμη να μαζέψει τα οστά του τα οποία είχαν προχείρως θαφτεί κάτω από τον Ιερό Βράχο. Κατόπιν τα μετέφερε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα. Έγινε μνημόσυνο και απενεμήθησαν τιμές ήρωα (αρχιστρατήγου) αναγνωρίζοντας την προσφορά του στον Αγώνα.
Το 1888 εγκαινιάστηκε του μνημείο και η προτομή του στο χώρο των θεμελίων του Χανίου της Γραβιάς ως ελάχιστος φόρος τιμής.
Από τη μαθήτρια της Α' τάξης
Βάσια Τούμπα
Γυμνάσιο Γραβιάς
-----------------------------
Πατήστε το play παρακάτω για να ακούσετε ένα σχετικό παραδοσιακό τραγούδι
-----------------------------
Η καταγωγή του ήρωα ήταν οι Λιβανάτες Φθιώτιδας (Λοκρίδα όπως λέγονταν παλαιότερα). Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και πέθανε το 1825, σε ηλικία 35 ετών, από ελληνικά χέρια.
Από μικρός έζησε την καταπίεση των Τούρκων και ήξερε καλά τί θα πει σκλαβιά. Ήταν παιδί όταν οι Τούρκοι, με εντολή του Σουλτάνου, σκότωσαν τον πατέρα του στην Κωνσταντινούπολη. Η μάνα του η Ακριβή φοβήθηκε πως οι Τούρκοι θα σκότωναν και τον μικρό Οδυσσέα της. Για να τον γλυτώσει τον πήγε στην αυλή του Αλή Πασά Τεπελενλή των Ιωαννίνων πιστεύοντας πως ήταν το καλύτερο για το παιδί της (εκμεταλλευόμενη μια χάρη που χρωστούσε ο πασάς στον άνδρα της). Σκέφτηκε πως αν ο Πασάς τον δεχόταν θα προστάτευε τη ζωή του και ταυτόχρονα θα σπούδαζε.
Ο Αλή Πασάς τον...
...κράτησε και έτσι ο Οδυσσέας σπούδασε ξένες γλώσσες και γνώρισε τις τεχνικές των Τούρκων στον πόλεμο. Ο Αλή Πασάς διέκρινε από νωρίς την ευφυΐα του και τις ηγετικές και στρατιωτικές του ικανότητες, του έδειξε εμπιστοσύνη κια πίστεψε πως ήταν με το μέρος του. Τον έχρισε αρματολό στη Λιβαδειά με δύναμη και αξιώματα.
Παντρεύτηκε την Ελένη Καρέλλη και έκανε έναν υιό ονόματι Λεωνίδας τον οποίο όμως έχασε από ανίατη αρρώστιασε ηλικία επτά ετών.
Ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τη δύναμη και την εξουσία που είχε για να βοηθήσει την πατρίδα όταν έφτασε η ώρα. Έπεισε τους Έλληνες της ευρύτερης περιοχής με τις πράξεις του πως ήταν άξιος γιός του Ανδρούτσου.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να χτυπά αλύπητα τους Τούρκους σε κάθε ευκαιρία. Η κρισιμότερη μάχη που έλαβε μέρος ήταν στο Χάνι της Γραβιάς σε ηλικία 31 ετών. Ο Ήρωας πήρε μέρος και σε άλλες μάχες για την απελευθέρωση της Ελλάδας ενώ το 1822 ανακηρύχθηκε επίσημα Αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς.
Οι συνεχείς του κόντρες με τους προύχοντες (κοτζαμπάσηδες, πολιτικούς) είχαν ως αποτέλεσμα να πέσει σε δυσμένεια, να καθαιρεθεί και τέλος να φυλακισθεί και να δολοφονηθεί με εντολή του Γκούρα και με ηθικούς αυτουργούς τους πολιτικούς του αντιπάλους (Κωλλέτη, Μαυροκορδάτος).
Το 1825 λοιπόν και ενώ ήταν φυλακισμένος στην Ακρόπολη με εντολή του πρώην πρωτοπαλίκαρού και φίλου του Γκούρα, μπήκαν στο κελί του ο Μαμούρης, ο Τριαντάφυλλος Παπακώστας, ένας ιερέας και ένας ακόμα και αφού τον βασάνισαν, των γκρέμισαν από την Ακρόπολη, έτσι ώστε να μοιάζει ως ατύχημα. Κατόπιν ειπώθηκε ότι σκοτώθηκε στη προσπάθειά του να δραπετεύσει ώστε να αποφύγει τη δίκη που υποτίθεται θα γινόταν.
Η προσφορά του ήρωα αναγνωρίστηκε 40 χρόνια μετά, το 1865, όταν η γυναίκα του Ελένη Καρέλλη ζήτησε άδεια από την τότε κυβέρνηση Βουρλούμη να μαζέψει τα οστά του τα οποία είχαν προχείρως θαφτεί κάτω από τον Ιερό Βράχο. Κατόπιν τα μετέφερε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα. Έγινε μνημόσυνο και απενεμήθησαν τιμές ήρωα (αρχιστρατήγου) αναγνωρίζοντας την προσφορά του στον Αγώνα.
Το 1888 εγκαινιάστηκε του μνημείο και η προτομή του στο χώρο των θεμελίων του Χανίου της Γραβιάς ως ελάχιστος φόρος τιμής.
Από τη μαθήτρια της Α' τάξης
Βάσια Τούμπα
Γυμνάσιο Γραβιάς
-----------------------------
Πατήστε το play παρακάτω για να ακούσετε ένα σχετικό παραδοσιακό τραγούδι
-----------------------------
27 σχόλια:
Σύνταγμα της Επιδαύρου 1821
Η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου συνήλθε στης 20 Δεκεμβρίου του 1821, ως «η πρώτη ελευθέρα Συνέλευσης των Ελλήνων ως Έθνους μετά είκοσι δύο αιώνες» (Εννοεί από την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους 146 πχ. μέχρι το 1821. Δηλαδή πατριώτη το βυζάντιο δεν ήταν ποτέ Ελληνικό, και άστους να λένε ότι θέλουν, μη σε παραμυθιάζουν.)
Σύνταγμα Επιδαύρου 1821 (ακριβής μεταφορά):
Τμήμα Β: Περί των Γενικών Δικαιωμάτων των κατοίκων της Επικρατείας της Ελλάδος
Παρ. β: Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων.
Παρατηρήσεις:
1) Δηλαδή Έλληνες είναι μόνο οι χριστιανοί και κανένας... αλλόθρησκος... δηλαδή τα τραγικά λάθη από τότε άρχισαν. Μόνο οι χριστιανοί είναι Έλληνες;;;;;;;;;;;
2) Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος... ήταν Μωαμεθανός το θρήσκευμα (και γ’ αυτό δεν θέλω αντιρρήσεις... ρωτάτε ή διαβάστε). Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που το λιοντάρι της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας , παραγκωνίστηκε, κυνηγήθηκε, προδόθηκε, εκτελέστηκε.
(Ο Γκούρας δεν φταίει σε τίποτα, άλλοι ήταν ηθικοί αυτουργοί, τα λέει αυτά ο Μακρυγιάννης, ο Αινιάνας, ο Κασομούλης ο Κόκκινος, ο Πάνος Κολοκοτρώνης, ο Φωτιάδης... διαβάστε τα).
Αυτός ήταν ο λόγος που η γυναίκα του Ανδρούτσου, Ελένη Καρέλλη, εκλιπαρούσε μέχρι το θάνατό της να της δοθεί η περιουσία του άντρα της για να ζήσει (πέθανε πάμπτωχη, όσο για τα... Τρισάγια; ψεύτικα ήταν, μεσ’ την απελπισία της, να πείσει τους παπάδες να την λυπηθούν).
3) Το ΑΛΗΘΙΝΟ είναι και ΕΘΝΙΚΟ είπε ο Μέγας ΣΟΛΩΜΟΣ, ακούστε τον. Οι παπάδες σαμποτάρισαν την επανάσταση του 1821, την αφόρισαν (βλέπε τον Πατριάρχη τον Ε΄, ή τους παπάδες του Αγίου όρους που με... χρυσόβουλα διατήρησαν τα προνόμιά των από Τούρκους και Γερμανούς. Μη σας παραμυθιάζουν με κρυφά Σχολειά και Παλαιούς... Πατρών Γερμανούς. Αν αυτός είχε σηκώσει το λάβαρο στην Αγία Λαύρα θα το είχε γράψει στα απομνημονεύματά του και η γιαγιά μου θα είχε ρόδες για να πάει μόνη της στο... νεκροταφείο. Τον οπλαρχηγό της Πάτρας ΚΑΡΑΤΖΑ, πού αυτός σκότωσε κανένας δεν τον ξέρει, ψάξτε το.)
4) Λέτε γιατί το Ελληνικό «γκουβέρνο» δεν πάει μπροστά; Αμ πώς να πάει; Όσο στα Προπύλαια έξω απ’ την Ακαδημία το άγαλμα του ΡΗΓΑ είναι μαζί με το άγαλμα αυτού του Τουρκοθρεμμένου, Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε’; (πού αφόρισε την επανάσταση και αυτόν τον έρμο Υψηλάντη, μ΄ αυτούς τους τρακόσους ιερολοχίτες που τους σφάξαν οι σπαχήδες μέχρις ενός;)
5) Στο βωμό της χριστιανικής καθαρότητας διώξαμε Έλληνες Μωαμεθανούς και κρατήσαμε Τούρκους χριστιανούς, λες και θα μας κάνανε τεστ Ελληνοχριστιανικότητας. Αυτό δεν έγινε μόνο τότε αλλά επαναλήφτηκε και το εικοσιδυό. Ακόμα και σήμερα λες και οι Μωαμεθανοί Τουρκόφωνοι Πόντιοι δεν είναι Έλληνες αλλά ξένοι. Θα τους κοιτάξουμε στα δόντια και στο χρώμα που έχει το πετσί τους για να τους κατατάξουμε. Ας είναι, φωνάξτε τον Πα…ώ…στα που έχει τη βουλοσφραγίδα να μας χαράξει. Και όταν μετρηθούμε και ξεχωρίσει η ήρα απ’ το στάρι, τότενε αδέρφια πετάξτε καμπόσους στον καιάδα και βάλτε τους τα τσαρούχια προσκεφάλι και σάβανο την φουστανέλα και σεις οι αποδέλοιποι, φορέστε τα καλά σας και τραβάτε να κάνετε το χρέος σας στον Άγιο.
Σημείωση:
1) Δεν γράφω επώνυμα, γιατί όλοι αυτοί είναι ακόμα ισχυροί, δεν το΄ χουν σε τίποτα να με διασύρουν, να με πετάξουν όξω από καμιά εκκλησιά, σε κανένα γάμο ή σε τίποτα βαφτίσια. Πάνε στο Άγιο Όρος, τρομάρα τους, να ηρεμήσουν και να εξαγνιστούν αλλά δεν ξέρουν ότι ο εξαγνισμός είναι δίπλα τους, στο σπίτι τους, προσποιούνται τους Δημοκράτες αλλά η Δημοκρατία γι’ αυτούς είναι συμφέρον και μερτικό κι έτσι πορεύονται χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, στο Κοτζαμπασηλίκι των. Να ‘ναι καλά... θα πούν’ κι αλήθεια.
2) Γράφουν καμπόσοι για το Πανηγυράκι. Σιγά μην ξέρουν. Λένε όλοι για Αϊ Γιώργη, για τάματα και τ΄ αποδέλοιπα, αλλά αλάργα είναι νυχτωμένοι. Αμ ο τόπος για να είναι Ιερός δεν περίμενε εσάς τους φρεσκοέλληνες να μας το πείτε αδέρφια. Άμα οι πτυχές της Φουστανέλας δεν σας θυμίζουν και χιτώνες πολύπτυχους τότε δεν πειράζει θα έρθει η επόμενη γενιά και θα ο θυμηθεί. Γιατί ό ύπνος δεν είναι θάνατος, κάποτε θ΄ άμαστε και ξυπνητοί. Ο τόπος τούτος για να υποταχτεί στους Χριστιανούς περίμενε μέχρι τον 10ο αιώνα. Έρωστε!!!!
‘Άνοιξα το βιβλίο όπως μας προέτρεψες αγαπητέ και διάβασα. «Απολογία του Ανδρούτσου του Μπάμπη Αννινου 1925» σελίδα 17. Ο Μενδελσων Βαρθόλθυ λέγει ότι ο Ανδρούτσος είχε επηρεασθεί από τη «Σχιά»» την μουσουλμανική αίρεση των Σχιιτών αλλά ο συγγραφέας συμπληρώνει ότι είναι άδηλος η πηγή του Μενδελσων.
Δεν αποκλείεται να είχε επηρεαστεί παρασυρόμενος από το νεαρό της ηλικίας το γεγονός ότι ήτο δερβίσης και το θρησκευτικό αίσθημα που επικρατούσε εκείνη την εποχή στα Γιάννενα. Δεν αμφισβητείται όμως ότι βαφτίστηκε στη Λευκάδα το 1794 από τη χήρα του Λάμπρου Κατζώνη . Κατά τη διάρκεια της ζωή του δεν υπάρχει άλλη ένδειξη για Μουσουλμανισμό αντίθετα σου παραθέτω το γράμμα του Οδυσσέα προς τους Γαλαξειδιώτες :
«Αγαπητοί μου Γαλαξιδιώται
Ήτανε βέβαια απ΄το θεό γραμμένο να δράξομε τα άρματα μια μέρα και να χυθούμε κατεπάνω στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλουμε, βρε αδέρφια, τούτη τη πολυπικραμένη τη ζωή, να ζούμε από κάτω στη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων ν΄ακονιέται εις τα κεφάλια μας; Δεν τηράτε
που τίποτα δεν μας απόμεινε; Οι εκκλησίες μας γινήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτα εδικό του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα, αδέρφια, δεν μας έμεινε.Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ότι μας απανταχαίνει, ας το βάλομεν γρήγορη σε πράξη και ας είμεθα, αδέρφια, βέβαιοι, πως ο Χριστός μας, ο Πολυαγαπημένος, θα βάλει το χέρι απάνω μας. Ότι θα κάνομε πρέποντας, είναι να το κάμομεν μιαν ώρα αρχύτερα γιατί ύστερα θα χτυπάμε το κεφάλι μας…Μια ώρα πρέποντας είναι να ξεσπάσει αυτό το μαράζι, όπου μας τρώγει την καρδιά.
Στα άρματα, αδέρφια , ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνουμε. Και βέβαια καλύτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήσει κάθε χριστιανός και Ελληνας.
Χαιρετίσματα σε όλους πέρα και πέρα. Σας χαιρετώ και σας γλυκοφιλώ.
22 Μαρτίου 1821
ο αγαπητός σας
Οδυσσέας Ανδρούτσος»
Βλέπεις τις αναφορές σε Χριστό και Χριστιανούς πως μπορεί να ήταν μωαμεθανός;
Για τη γυναίκα του που γράφεις θα σου θυμίσω ότι 17/02/1865 έγινε η «μεταφορά των οστών στο Α Νεκροταφείο και ετελέσθη μνημόσυνον όπου αποδόθησαν τιμές από όλες τις αρχές» σαράντα χρόνια μετά. Αν ήταν Μωαμεθανός αυτός και η γυναίκα του υπήρχε κάποιος λόγος; Αν συμφωνείς, η μεγαλύτερη αναγνώριση για μένα στο Καραισκάκη ήταν αυτά που έγινα όταν μεταφέρθηκε η σορός του από τη Σαλαμίνα. Ο νοών νοείτω.
Σε μικρότερη έκταση έγινε το ίδιο με τον Ανδρούτσο. Δέχομαι όποια πηγή έχεις στη διάθεση σου μην μου πείς μόνο για Φιλήμων ο άνθρωπος ήταν μασόνος (βλέπε βικιπαίδεια).
Ξέχασα να σε ρωτήσω μήπως είσαι από αυτούς που λένε ότι ήταν Αρβανίτης;
Θα συνεχίσουμε για το Γκούρα που δεν έφταιγε και τα υπόλοιπα.
Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ,Πράγματι ήταν Μωαμεθανός, σύμφωνα με τις πάρα κάτω πηγές:
1)Τά καπάκια. ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ 196-266
2)Οδυσσέας Ανδρ(ού)(ί)τσος. Τάκη Λάππα σς. 41-42
3) Αλβανοί βεκτάσιδες. Φιλήμονα, τ.γ’, σ.201
4) Φίνλευ, τ.β’, σ. 94
5 Κόκκινου, τ.α’, σ.332
6) Χάνι της Γραβιάς. Φιλήμονα, ένθ. Αν., τ. γ’, σ.202
7) ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, β΄ έκδοση, σς. 120-121( Φιλήμων –Σουρμελής)
8)Οδυσσέας Ανδρούτσος .ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
9) Η γυναίκα του ήταν μεγαλωμένη στο Σεράι του Αλή Πασά, προσωπική φίλη και θαλαμηπόλος της κυρά Βασιλικής, Βλάχα τη καταγωγή, από τους Καλλαρύτες, είχε ως θρησκεία τον Μωαμεθανισμό από γεννησιμιού της.
ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Σου γράφω όχι μασονικές πηγές εσύ τίποτα τα χαβά σου.
Αν δεις προσεκτικά την παραπομπή σου στη βικιπαίδεια έχει εκκρεμότητα και μιλά για επιφανειακή για δες
"επίσης φαίνεται ότι προσήλθε, έστω και επιφανειακά (;)[εκκρεμεί παραπομπή]" αυτό σημαίνει διαφωνία.
Γράφει ο Οδυσσέας για τους κατοίκους της Ανατολικής Ελλάδος(ειδικότερα του Αθηναίους) που τους θεωρεί προγόνους του οι οποίοι όπως ο Σωκράτης, ο Δημοσθένης και άλλοι δίδαξαν την σοφία τους και διώχθηκαν. Ποιός Μωαμεθανός εκείνη την εποχή θα έγραφε τέτοια πράγματα.
Ο Κοραής είπε αυτό:
«Δάκρυα λύπης κατέβρεξαν τους οφθαλμούς μου, ότι όλα της Ελλάδος τα τέκνα δεν ομοιάζουν τον Οδυσσέα»
Λες ο Κοραής να ήθελε όλοι οι Ελληνες να γίνουν Μωαμεθανοί;
Η μάνα του ήταν απο τη Πρέβεζα. Ο γνωστός Σουλιώτης Λάμπρος Κουτσονίκας, σαφώς άριστος γνώστης των ηπειρωτικών πραγμάτων, αναφέρει οτι η επαρχία Πρέβεζας κατοικείται καθ'ολοκλήρου απο Έλληνες(λαλούντας την ελληνικήν), εκτός απο την οθωμανική φρουρά(πιθανώς Τουρκαλβανοί) αποτελούμενοι συνολικά απο διακόσιες οικογένειες.
Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως,Λάμπρου Κουτσονίκα Ταγματάρχου,τ1,σελ.102. Αρα Ελληνίδα μάνα Ελληνας πατέρας βάφτισαν το παιδί και το έκαναν μετά μωαμεθανό; περίεργα μας τα λες.
Ο Αλί μεγάλωσε τον Οδυσσέα και τον πάντρεψε με την Ελένη Καρέλλη, κόρη στενού συνεργάτη του, από τους Καλαρύτες των Τζουμέρκων. Προίκισε μάλιστα, το ζευγάρι με υποχρεωτικές εισφορές των επαρχιών των Ανατολικής Ελλάδας. Για ποιό σεραι μου μιλάς.
Ο Οδυσσέας είχε στους Παξούς οικονομικές συναλλαγές. Στο Αρχείο Παξών, στο ευρετήριο αριθ. 85, 129, βρίσκονται εξουσιοδοτήσεις της γυναίκας του Ελένης Καρέλλη, με ημερομηνία 21 Φεβρουαρίου 1828, με τις οποίες ζητά 8500 γρόσσα τα οποία το 1822 έδωσε ο άντρας της Οδυσσέας στο χωριό Αράχωβα στον Νικόλαο Βελλιανίτη του Αναστασίου.
Αμα πέθανε φτωχή ο δικός μας της τα έφαγε.
Σύνταγμα Επιδαύρου 1821 (ακριβής μεταφορά):
Τμήμα Β: Περί των Γενικών Δικαιωμάτων των κατοίκων της Επικρατείας της Ελλάδος
Παρ. β: Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων.
Με αφορμη των οσων γραφτηκαν παραπανω θελω να κανω καποιες παρατηρησεις.
1) Παντα πρεπει να εξεταζουμε την ιστορικη στιγμη κατω απο την οποια (και κατω απο ποιες συνθηκες) εγιναν τα γεγονοτα που θιγουμε.
2) Λεγοντας το συνταγμα:''πιστευουσιν εις Χριστον'' θελει σαφως να διαχωρισει τον χριστιανο απο τον αλλοθρησκο μουσουλμανο και αυτο για να δειξει οτι οποιος εχει την χριστιανικη πιστη και συνειδηση ειναι ΕΛΛΗΝΑΣ!
Εξ' αλλου οι ιδιοι οι μουσουλμανοι προσπαθουσαν με καθε τροπο να σβησουν την χριστιανικη πιστη (παιδομαζωμα, γενιτσαροι , κ.τ.λ.)και να εξαφανισουν ετσι τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!
3)Οποιος πιστευει οτι κατω απο εκεινες τις συνθηκες θα μπορουσε να λεει και να υποστηριζει ελευθερα την γνωμη του, ''πλαναται πλανην οικτραν''. Αυτο το λεω με αφορμη τα σχολια για τον Πατριαρχη Γρηγοριο Ε' και για τον Οδυσσεα Ανδρουτσο.
Αγαπητε ανωνυμε, ειναι ''τουρκοθρεμενος'' ο Πατριαρχης που απαγχονιστηκε απο τους οθωμανους και το πτωμα του συρθηκε σε ολη την Πολη μεχρι να το κρεμασουν για να το βλεπου και να το χλευαζουν οι αλλοθρησκοι;;;
'' Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος... ήταν Μωαμεθανός το θρήσκευμα (και γ’ αυτό δεν θέλω αντιρρήσεις... ρωτάτε ή διαβάστε).''
Μαλλον εσυ πρεπει να διαβασεις περισσοτερο γιατι εισαι ημιμαθης.
Και η ημιμαθια φιλε μου ειναι χειροτερη απο την αμαθεια!!!
Μηπως ειναι μωαμεθανος ο Οδυσσεας που κατορθωσε να αφησει στην ιστορια την μεγαλυτερη ''απατη μαχης'' και να ξεγελασει τους ''ομοθρησκους'' του μωαμεθανους με αποτελεσμα να κρυβονται απο ντροπη;;;
Οπως γραφει και αλλος ανωνυμος, ο Οδυσσεας αναφερει συνεχως τους ορους Χριστιανοι- Ελληνες-Χριστος.
Συμπερασματικα λοιπον θελω να πω πως, καλο ειναι να μην απομονωνουμε κομματια της ιστοριας που μας ''βολευουν'' αλλα αντιθετα να εξεταζουμε διεξοδικα την καθε πτυχη της. Τοτε μονο θα βρουμε την πραγματικη αληθεια και θα μπορουμε να αντιπαραθεσουμε με σθενος την αποψη μας. Διαφορετικα κινδυνευουμε να γινουμε σαν τους χιλιαστες που απομονωνουν εδαφια απο την Αγια Γραφη , για να μας πεισουν οτι εχουν απολυτο δικαιο.
Απαντήσεις:
1) Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι ο Ανδρούτσος ως μπεκτατσής, ήταν ισότιμος με τον θρησκευτικό βαθμό του δερβίση. Αξιοσημείωτη η στιγμή με τον δερβίση, στο χάνι της Γραβιάς που ως ισότιμος με τον Οδυσσέα στάλθηκε να διαπραγματευτεί μαζί του και τον οποίο έριξε κάτω με μια ντουφεκιά. (Βλέπε ανωτέρω πηγές). Συμπερασματικά μόνο μπορούμε να πούμε ότι με αυτή την συμβολική πιστολιά διέρρηξε τους δεσμούς του με τους παλιούς συναγωνιστές, συναυλικούς και μπράτιμους.(Κ. Παπαγιώργη- «Τα καπάκια» σελ.215.)
2) Η γυναίκα του, μεγάλωσε στο σεράι του Αλή Πασά από μικρό παιδί , σαν θαλαμηπόλος της κυρά Βασιλικής, η οποία την μύησε στην Μουσουλμανική αίρεση του Αλή Πασά, πιστή στην οποία ήταν και η ίδια. (Πηγές σε προηγούμενο σχόλιο.)
3) Δεν ξέρω αν ο Φιλήμων ήταν μασόνος, σου υπενθυμίζω όμως ότι Τέκτονες ήταν και είναι πολλοί Ιεράρχες του χριστιανικού Δόγματος. Οι τρείς βασικές προϋποθέσεις για να μυηθεί κάποιος στον Τεκτονισμό είναι:
α) Να πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού , σε οποιοδήποτε χριστιανικό, Μωαμεθανικό, Βουδιστικό ή άλλο Δόγμα.
β) Να είναι πτυχιούχος Ανώτατης Σχολής.
γ) Να τον προτείνουν τρία παλαιά μέλη.
Δεν ξέρω λοιπόν πού είναι Το πρόβλημά σου με τους Μασόνους.
4) Δεν Ισχυρίστηκα ποτέ ότι ο Ανδρούτσος Δεν ήταν Έλληνας. Γιατί ήταν όχι μόνο την καταγωγή. Αλλά είχε και συνείδηση Ελληνική.
5) Δεν κατάλαβα ποιο είναι το πρόβλημά σου με τους Αρβανίτες; Αρβανίτης ήταν ο Μιαούλης( Ανδρέας Βόκος), ο Πιπίνος, ο Πατατούκος, η Μπουμπουλίνα κι ένα σωρό ‘άλλοι άξιοι τέτοιοι Έλληνες. Φαντάζομαι ότι δεν θα τολμήσεις να βάλεις ταμπέλα προέλευσης στους Σουλιώτες!!! (Κανάρης, Καραϊσκάκης, Μεσολόγγι –του Δ. Φτιάδη)
6) Μη γράφεις τίποτα για τον Γκούρα, δεν χρειάζεται, τα ξέρουμε και τα καλά του και τα κακά. Όλοι η κλευταρματολοί της επανάστασης είχαν τα κουσούρια τους. Αν δεν τ’ άχαν δεν θα τους χρησιμοποιούσαν κατά το συμφέρον τους οι Κοτζαμπάσηδες, οι πολιτικάντηδες και το παπαδαριό( όλοι αυτοί χριστιανοί ήταν).
7) ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ: Μου ζήτησες πηγές σου έδωσα πολλές μου αναφέρεις μία, μπορώ να σου δώσω άλλες εκατό, μέχρι να τις διαβάσεις θές ένα χρόνο. Στο τέλος σου γράφω άλλη μία ολόκληρη, του Πατριώτη μας, Μπάρμπα Γιάννη Σκαρίμπα. Ρίξε μια ματιά, είμαι σίγουρος ότι θα βρεις πολλές απαντήσεις.
‘Όμως δεν είναι εκεί το πρόβλημα .Το πρόβλημα είναι ότι σού δείχνω το δάσος και βλέπεις το δέντρο.
8) Έχει γούστο να μας πεις ότι ο Σωκράτης, ο Δημοσθένης και οι άλλοι πρόγονοί μας, που επικαλείσαι ήταν κι αυτοί χριστιανοί!!!!! Αυτοί λοιπόν φίλτατε Έλληνα έχουν σχέση με το χριστιανισμό, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
9) Εσύ τι λες ο Κοραής , ήταν χριστιανός. Αμ ΔΕΝ ήταν. Ήταν όμως Έλληνας. Και μη μου πεις πού το ξέρω ,γιατί θα σου πω ότι το περιεχόμενο της έννοιας Έλλην, αυτός το επανέφερε στο προσκήνιο. Μέχρι τότε ήταν ξεχασμένη και επί «Βυζαντίου» απαγορευμένη λέξη, γιατί Έλλην σήμαινε Εθνικός.
Δημότη β’:
10) Ακριβώς. Η Ιστορική στιγμή ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε, κάποιος ανοιχτά να παρουσιάζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις(και σήμερα σχεδόν το ίδιο συμβαίνει). Το μεγαλύτερο λάθος της Επανάστασης ήταν η σύληση των τζαμιών των Αλβανών με αποτέλεσμα, από αντίδραση, να χάσουμε αυτούς τους ισχυρούς συμμάχους, γιατί κι εκείνοι υπόδουλοι ήταν. Ο Ρήγας κι αυτούς τους καλούσε με το Θούριο σε κοινό απελευθερωτικό αγώνα. (Καραϊσκάκης -Δ. Φωτιάδης.
11) Για το παιδομάζωμα και τους Γενίτσαρους δεν θα σου πω λέξη, γιατί είναι άκυρη παρατήρηση. Αυτές οι Εθνικιστικές αναλήθειες είναι αντίστοιχες με το « κρυφό Σχολειό».
12) Μη μιλάς για ομόθρησκους και λοιπά γιατί και ο Νενέκος χριστιανός και Έλληνας τη καταγωγή ήταν όχι όμως Έλλην στην ψυχή.
13) Θέλω να σού πω επίσης, ότι ένας από τους λόγους που ο Δράμαλης Πασάς αποδεκατίστηκε από τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, ήταν και το γεγονός ότι ό Ανδρούτσος, έπεισε 3.000 Αλβανούς , μπράτιμους του, οι οποίοι συνόδευαν τον Δράμαλη, να τον εγκαταλείψουν και άρα να τον αποδυναμώσουν (Ο Καραϊσκάκης κεφ. Καταστροφή του Δράμαλη-Δ. Φωτιάδη).
14) Δεν διαφωνώ καθόλου ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν και είναι χριστιανοί . Διαφωνώ στο ότι για να είσαι Έλληνας είναι υποχρεωτικό να είσαι χριστιανός.
15) Αφήνω τελευταίο, αυτό για τους Δεσποτάδες Γρηγόριο τον Ε΄, Παλαιών Πατρών Γερμανό και άλλους. Επειδή εγώ πράγματι δεν ξέρω και πολλά, ένας απλός ερευνητής είμαι,(πιθανώς και ημιμαθής) θα αφήσω τον Πατριώτη μας, όπως σου είπα πάρα πάνω, Μπάρμπα Γιάννη Σκαρίμπα, να στα πει καλύτερα. http://indy.gr/library/giannis-skarimpas-to-1821-kai-i-altheia/1821.pdf
16) Και ένα τελευταίο , τίμιε αναγνώστη, διάβασε το σχόλιο στην ανάρτηση: «Ο «άγνωστος» Γεώργιος Καραϊσκάκης» . Είναι η άποψη του Φωτιάδη για το 21.
Τα κάναμε όλα ίσωμα. O Καραισκάκης γεννήθηκε στη Σκουληκαριά της Αρτας τι δουλειά είχε με τους Αρβανίτες και τους Σουλιώτες;
Για όποιον κακόπιστο……. ο Γ. Σκαρίμπας καταγόταν από την Αγ. Ευθυμία Άμφισσας,1893-1984, πήγε σχολείο στην Ιτέα και έζησε στη Χαλκίδα.Είναι λοιπόν πατριώτης μας.
Λάθος το σχόλιο για Καραισκάκη ο ανώνυμος εννοούσε τα βιβλία του Φωτιάδη και δεν κατάλαβα.
11) Για το παιδομάζωμα και τους Γενίτσαρους δεν θα σου πω λέξη, γιατί είναι άκυρη παρατήρηση. Αυτές οι Εθνικιστικές αναλήθειες είναι αντίστοιχες με το « κρυφό Σχολειό».
Τελικα η στρεβλωση της ιστοριας μας ειναι οτι χειροτερο και ευθυνεται για την σημερινη μας καταντια.
Αν ειναι ''εθνικιστικες αναληθειες''
οι γενιτσαροι , το παιδομαζωμα και το κρυφο σχολειο, τοτε ολοι εμεις ειμαστε απο την...ΟΥΓΚΑΝΤΑ!!!
Ειπαμε να εισαι αντιθετος με τον χριστιανισμο αλλα οχι να εισαι και ανθ-ελληνας.Δεν μπορουμε να αμφισβητουμε καποια γεγονοτα, μονο και μονο επειδη δεν μας βολευουν ή
επειδη ειναι αντιθετα με τις πεποιθησεις και τις επιδιωξεις μας.
Και στο τελος γιατι να ειναι εθνικιστης αυτος που αγαπα και προστατευει και δινει και την ζωη του ακομα για την πατριδα του;
Επειδη το θελεις εσυ ή και καποιοι ομοιοι σου;
Τελος για να μην μακρυγορουμε και κουραζουμε κι αυτους που μας διαβαζουν, εχει το δικαιωμα να πιστευεις οτι θελεις αλλα δεν εχεις το δικαιωμα να διαστρεβλωνεις την ιστορια αυτου του τοπου που ειναι μαλιστα γραμμενη με αιμα. Και το αιμα αυτο ( ειτε σου αρεσει ειτε οχι) ειναι αιμα παιδιων, γυναικων, ανδρων, καλογερων, παπαδων, δεσποταδων, πατριαρχων,δασκαλων του γενους και γενικοτερα ειναι αιμα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ!!!
Γιατι αυτα τα δυο πανε μαζι, για να στο δωσω να το καταλαβεις πιο απλα , σαν τις φορμαελες!!!
Το ότι εσείς είσαστε από την ….Ουγκάντα, είναι σίγουρο. Γιατί αν δεν ήσασταν, θα ήξερες ότι σε αυτή τη χώρα γεννήθηκε όχι μόνο η Δημοκρατία του λόγου , αλλά και η λέξη ΙΣΩΣ.
Θα μπορούσες δηλαδή φίλε Ουγκαντέζε όπως αυτοαποκαλείσαι, θεματοφύλακα της ανύπαρκτης λέξης «Ελληνοχριστιανισμός» να αφήσεις το περιθώριο στον εαυτό σου που δικαιούται, αυτό της επανεξέτασης. Εγώ σε είπα Εθνικιστή. Τώρα τι σχέση έχει ο Εθνικισμός με την αγάπη για την Πατρίδα, είναι ακριβώς η αντίστοιχη σχέση χριστιανισμού και Ελληνισμού, σχέση εχθρική και ανύπαρκτη, σχέση θύματος και θύτη. Μάλλον όπως καλά το λες εσύ και οι όμοιοί σου, το γνωρίζετε μέσα από τη Πατριδοκαπηλία Αιώνων. Και κάτι ακόμα : αν εσύ αυτά τα φληναφήματα τα ονομάζεις……. Εμπεριστατωμένη απάντηση, τότε εγώ είμαι υποχρεωμένος να επανεξετάσω την δυνατότητα που έχω για να αντιλαμβάνομαι τα αυτονόητα.
Το ισως το χρησιμοποιουμε για να δηλωσουμε οτι κατι μπορει να ειναι ετσι , μπορει και οχι.
Φυσικα και δεν χρησιμοποιησα αυτη τη λεξη γιατι απλα αυτα τα οποια ειπα ειναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ.
Δεν χρειαζεται να μου πεις λοιπον για επανεξεταση.Αυτη μπορει να την κανεις εσυ και μπορει να ανακαλυψεις και την ανυπαρκτη λεξη ''Ελληνοχριστιανισμος''.Τωρα για την ταμπελα εθνικιστης που τοσο ευκολα μου βαζεις, σε ευχαριστω πολυ.
Η σχεση Χριστιανισμου και Ελληνισμου ειναι αρρηκτα συνδεδεμενη και οχι εχθρικη και ανυπαρκτη οπως θελεις να την παρουσιασεις εσκεμμενα.
Ο Χριστιανισμος ανθισε μεσα απο τον Ελληνισμο και διαδοθηκε στα περατα του κοσμου και ο Ελληνισμος
βρηκε στον Χριστιανισμο την συνεχεια του μεσω του Βυζαντιου.
Μην προσπαθεις λοιπον να παρουσιασεις το ασπρο για μαυρο.
Οσο για την λεξη Πατριδοκαπηλια, αυτη μαλλον σε χαρακτηριζει και σου την επιστρεφω ευχαριστως.Οι ομοιοι μου και εγω οπως λες, δεν συνηθιζουμε να ''παιζουμε'' τοσο αγογγυστα με αυτες τις εννοιες, που απ' οτι βλεπω για σενα ειναι καθημερινη πρακτικη, αγαπητε μου ...αρχαιε!
Και για να σου απαντησω στο τελευταιο σκελος της απαντησης σου ,μαλλον δεν αντιλαμβανεσαι τα αυτονοητα ή πιο σωστα δεν θελεις να τα αντιληφθεις.Σαν την στρουθοκαμηλο χωνεις το κεφαλι σου μεσα στο χωμα και δεν βλεπεις αλλη εποχη απο αυτη που σε συναρπαζει!!!
Δικαιωμα σου μεν αλλα και δικο μας δικαιωμα να μην ασπαζομαστε τις αποψεις σου και να εχουμε τις δικες μας, εστω και αν δεν ειναι εμπεριστατωμενες.
Τελευταία προσπάθεια σε……. συνέχειες, αφιερωμένη στο… ΒυζαντινοΕθνικιστή Δημότη Β΄.
Μια Πικρή Ελληνική Παραβολή
Ήταν κάποτε ένας πλούσιος και ευγενής κτηματίας. Το όνομά του ήταν Έλληνας. Η αρχοντική γενιά του κρατούσε από μια μακριά παράδοση βασιλέων και λεγόταν ότι την εξουσία τους την είχαν κληροδοτήσει οι ίδιοι οι Θεοί. Ήταν όμορφος, καλλιεργημένος αλλά και αυστηρά δίκαιος στην διαχείριση της περιουσίας του όπως τον δίδαξαν οι Πρόγονοί του.
Τα κτήματά του ήσαν όλα εύφορα και τα οικήματα προσεγμένα, λιτά και καλαίσθητα. Μέσα σε αυτά ένα πλήθος κόσμου απολάμβανε εξίσου και με μέτρο την μόρφωση, την εργασία, την σχόλη, την γιορτή και τον έρωτα. Η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη που άρχοντες αποκαλούντο όσοι είχαν τις ρίζες τους στην γη του, ή είχαν μιμηθεί τα ήθη και τους τρόπους του. Είχε μόνο ένα εχθρό, τον Πέρση. Ένα μακρινό, πάμπλουτο αλλά άξεστο άρχοντα που επιβουλευόταν την γη του και μισούσε την ευτυχία του λαού του. Κατά καιρούς μάζευε στρατό και ερχόταν να την πάρει, αλλά ο Έλληνας κατάφερνε πάντα με ηρωισμό και αυταπάρνηση να τον κατατροπώνει.
Η ευδαιμονία αυτή στα χρόνια της ακμής του έφερε πλήξη που τον οδήγησε σε κόπωση. Είχε αρχίσει να αδιαφορεί για την καταγωγή του και για τους παλιούς θρύλους αλλά και να αναρωτιέται ακόμα και για την ύπαρξη αυτών των ίδιων των χορηγών της ευδαιμονίας του, τους Θεούς. Περισσότερο χρόνο αφιέρωνε σε ανούσιες και ατέλευτες συζητήσεις και θεάματα παρά σε μόρφωση και εργασία. Σταδιακά άρχισε να απομακρύνεται από τους ανθρώπους του και να χάνει την επαφή με τον λαό του.
Η παλιά του φύση κατά καιρούς αντιδρούσε. Καμιά φορά ξυπνούσε θυμωμένος με το εαυτό του και γυρνούσε στις φροντίδες του πνεύματος και της εργασίας. Πλησίαζε ξανά τον λαό του που με ζέση πρόσμενε τον άρχοντα να έρθει στα συγκαλά του. Όμως η καλή του στάση δεν κρατούσε αρκετά προς απογοήτευση όλων, και ξαναγυρνούσε στην ασωτία και την μέθη της τρυφηλής ζωής. Τόσο συχνές ήταν οι κακοδιαθεσίες του που οι άνθρωποί του τον αντιμετώπιζαν με δυσπιστία. Στα διαστήματα της απουσίας του που γινόντουσαν ολοένα και μεγαλύτερα, η ομόνοια εγκατέλειψε τους ανθρώπους του και άρχισε η έριδα για ασήμαντες αφορμές και μεγάλη συμφορά έπεσε ανάμεσά τους.
Οι οικογένειες σχημάτιζαν ομάδες και η μια πολεμούσε την άλλη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και όλοι πολεμούσαν όλους. Θα έλεγε κανείς ότι όλα γινόντουσαν για να ξυπνήσει ο άρχοντας από τον λήθαργό του και να επιστρέψει στον λαό του φέρνοντας την ειρήνη και την ομόνοια. Μια βαθιά απογοήτευση είχε απλωθεί σε όλους και μέσα από την σύγκρουση προσπαθούσαν να την σβήσουν. Όμως ο Έλληνας είχε χαθεί στις σκέψεις για τον εαυτό του και μόνο σπάνια έβγαινε για να ηρεμήσει τα πράγματα. Δεν πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβει ότι είχε χάσει το σέβας τους και ο λόγος του δεν περνούσε όπως παλιά. Σε λίγα χρόνια τα κτήματά του μείναν ακαλλιέργητα και το βιός του είχε σωθεί.
Σε μια του αναλαμπή και με την ικμάδα που ακόμα έφερε, μάζεψε του πιστούς του ανθρώπους και πολέμησε νικηφόρα τις αντιμαχόμενες ομάδες κηρύσσοντας πιά την ειρήνη στον λαό του.
Οι πληροφοριοδότες του τού φέραν στοιχεία ότι ένας μακρινός άρχοντας, ο παλιός του εχθρός ο Πέρσης, υποκινούσε με χρήματα την διχόνοια με σκοπό να του αφαιρέσει την γη του. Εξοργισμένος έριξε όλη την ευθύνη για την δυστυχία του στον επίβουλο άρχοντα και ξεκίνησε να τον τιμωρήσει. Μάζεψε τον λαό του τον εκπαίδευσε και κίνησε για την μακρινή χώρα. Συχνά έρχονταν νέα του και στην αρχη ήταν όλα καλά. Ο άρχοντας με σύνεση και αρετή διοικούσε τους άντρες και σε κάθε μάχη νικούσε τον επίβουλο Πέρση. Έδειχνε μέσα στον πόλεμο να έχει βρει τον εαυτό του.
Μια μέρα ήρθαν τα νέα ότι ο βάρβαρος βασιλιάς είχε πέσει αλλά ο άρχοντας δεν έλεγε να σταματήσει τον πόλεμο και έψαχνε για εχθρούς παραπέρα για το δικό τους καλό. Και τους νικούσε όλους με το αδάμαστο σπαθί που πάντοτε ήξερε να χειρίζεται τόσο καλά. Και έφερε και νέα πλούτη στον λαό του που όμως ζητούσε διακαώς να γυρίσει πια στην Γή του.
Ο Έλληνας όταν είδε ότι δεν μπορούσε να πολεμάει πια έπεσε πάλι σε βαθιά λύπη και απομονώθηκε. Τόσο μεγάλη ήταν η στεναχώρια του που αρρώστησε βαριά. Οι γιατροί έκαναν ότι μπορούσαν να τον συνεφέρουν αλλά όταν το κατάφεραν είχε χάσει για άλλη μια φορά το σθένος και την ευδιαθεσία του. Άρχισε πάλι να απομονώνεται και οι άνθρωποί του άρχισαν για άλλη μια φορά την διχόνοια από την μακρινή χώρα που βρισκόταν. Όταν τα έμαθαν αυτά οι δικοί του στην πατρίδα, άρχισαν τις παλιές διαμάχες που δεν σταμάτησαν ακόμα και όταν επέστρεψε.
Μία ξαδέρφη του, η Ρώμη, σαν είδε ότι η συμφορά δεν είχε τελειωμό και ερωτευμένη από καιρό με τον Έλληνα, έστειλε το λαό της να κατακτήσει τον αποκαμωμένο από την έριδα λαό του και δεν άργησε πολύ. Ο Έλληνας δεν προέβαλε μεγάλη αντίσταση. Κουρασμένος και απογοητευμένος από τον εαυτό του δεν μπορούσε πια να διοικήσει. Παντρεύτηκε την Ρώμη που ήταν ερωτευμένη από καιρό μαζί του και την άφησε να διοικήσει χωρίς αντιρρήσεις. Άλλωστε είχε σιδερένια θέληση και ήταν αυστηρή, και τα μίση και οι διχόνοιες έπαυσαν, φέρνοντας πάλι την ειρήνη.
Έκαναν έναν γιό και μία κόρη, τον Ρωμαίο και την Ρωμαία. Όμως η γυναίκα του ήταν φιλήδονη και άσωτη και ο Έλληνας δεν άργησε να κυλήσει σε νέες διασκεδάσεις. Σιγά-σιγά, άρχισε να μεθά και να διασκεδάζει με όλο και πιο ταπεινά μέσα προσπαθώντας να διασκεδάσει την πλήξη του.
3)Μια μέρα ήρθε στα κτήματά του ένας ρακένδυτος μεσήλικας ζητώντας και αυτός άσυλο όπως τόσοι πριν απ’ αυτόν. Αυτός ο επισκέπτης δεν είχε λαμπρή καταγωγή. Τα ρούχα του ήταν φτωχά, η γλώσσα του τραχιά και δεν κοιτούσε με θαυμασμό όπως οι άλλοι τα υπέροχα πλούτη της γης του. Ο Έλληνας μέσα στην τρυφηλότητα που είχε περιέλθει και τηρώντας τους καλούς τρόπους τον δέχτηκε δίνοντάς του τροφή και στέγη.
Άλλωστε ο ξένος διασκέδαζε και την γυναίκα του Ρώμη με τους αλλόκοτους τρόπους και την συμπεριφορά του. Η Ρώμη είχε πια το γενικό πρόσταγμα στην διαχείριση. Ο Έλληνας αρεσκόταν να γεμίζει το κενό του με τέχνες και επιστήμες. Ανταλλάσοντας τον τίτλο ευγενείας του σε αυτόν τον γάμο, τώρα είχε όλο τον χρόνο να φλυαρεί για τα περασμένα μεγαλεία και περιορίστηκε να νουθετεί την αλαζονική γυναίκα του, που βέβαια δεν του ’χε καμιά εμπιστοσύνη σε θέματα διοίκησης.
Ο περίεργος ξένος έπαιρνε πολλά ονόματα και είχε άγνωστη καταγωγή. Άλλες φορές ζητούσε να τον φωνάζουν Ιουδαίο, άλλες Γαλιλαίο άλλες πάλι Ναζωραίο και άλλες πάλι Χριστιανό. Στην αρχή δεν μιλούσε πολύ, παρά ζητούσε να μάθει ότι μπορούσε για την ιστορία της γης αυτής και τα πλούτη του τεράστιου κτήματος αλλά και για την γνώση που υπήρχε στις βιβλιοθήκες. Δεν είχε προσωπικό ενδιαφέρον για τον πλούτο και ήταν πολύ οκνηρός για να εργαστεί, ενώ με τον καιρό ψέλλιζε για μια ζωή μακρινή, μετά από αυτήν, που ισχυριζόταν ότι την γνώριζε καλύτερα από την τωρινή.
Μουρμούριζε συνεχώς ότι σε αυτήν την ζωή δεν χρειαζόταν τίποτα από όλα αυτά που είχαν ανάγκη οι άνθρωποι. Κάποιοι περίεργοι άρχισαν να μαζεύονται γύρω του κουρασμένοι από την αυστηρότητα και την αδιαφορία της Ρώμης, και την εσωστρέφεια και τον ξεπεσμό του Έλληνα που άφηνε την γυναίκα του να διοικεί. Mε τον καιρό, ο επισκέπτης έπιασε φιλίες και του δόθηκε μια μικρή κατοικία μέσα στα κτήματα να ζει και να εργάζεται. Αλλά αυτός δεν εργαζόταν, μόνο μιλούσε και μιλούσε στον κόσμο και έλεγε αλλόκοτες ιστορίες, άλλοτε τάζοντας μια άλλη ζωή άλλοτε φοβίζοντας με τρομερές ιστορίες.
Ο Έλληνας δεν έδινε σημασία μέχρι που είδε σημάδια αντιπάθειας και μερικές φορές βλέμματα μίσους καθώς περιδιάβαινε τα κτήματά του. Κατάλαβε τότε ότι πρέπει να διώξει τον άγνωστο με τα πολλά ονόματα. Έβαλε τότε τους φύλακες και τον πετάξανε έξω στενοχωρώντας όμως τους φίλους που είχε προλάβει να κάνει. Νόμιζε ότι είχε τελειώσει με αυτόν, όμως οι άνθρωποί του λέγαν ότι τα βράδια τρύπωνε κρυφά και με την βοήθεια των προσήλυτών του ξανάμπαινε στα κτήματα και συνέχιζε το κήρυγμά του.
Μάλιστα πολλοί τον θαυμάζανε τώρα για την τόλμη του. Αυτό ανάγκαζε τον Έλληνα να μην κοιμάται τα βράδια αφού αυτός ο ξένος έφερνε την εχθρότητα στον λαό του. Αν και οι περισσότεροι του έμεναν πιστοί και τον αγαπούσαν, παρά τον ξεπεσμό του, ο ξένος μέρα με τη μέρα του έκλεβε κάτι. Αποφάσισε τότε να τον καταδιώξει σαν αλεπού ειδικά μετά από μια μεγάλη φωτιά που ξέσπασε στο πατρικό της Ρώμης και την εξόργισε πολύ όταν έμαθε ότι την έβαλε ο Χριστιανός για να εκδικηθεί. Ο ξένος συνέχισε να μπαίνει μέσα με άλλα ρούχα κάτω από την μύτη των φρουρών για να σπείρει την διχόνοια.
4)Η Ρώμη τότε φοβούμενη μην χάσει την υποστήριξη και άλλων ανθρώπων της αφού ο διωκόμενος κέρδιζε την συμπάθεια του κόσμου του έδωσε περιουσία για να κατοικεί ειρηνικά. Για λίγο καιρό όλα ησύχασαν. Μάλιστα ο ξένος άρχισε να ντύνεται καλύτερα, να μελετά τα βιβλία του μεγάλου Οίκου τους και να εκτιμά περισσότερο τις προσφερόμενες ανέσεις. Ο Έλληνας άρχισε πάλι να κοιμάται ήσυχος και γύρισε στις παλιές στοχαστικές του συνήθειες και τους τσακωμούς με τους φίλους του για την ουσία τα ζωής και την αιτία του Κόσμου. Ο ξένος είχε πια διαλέξει ένα όνομα από τα πολλά και ο κόσμος έμαθε να τον φωνάζει Χριστιανό. Συνέχισε τις ομιλίες του με άλλη γλώσσα πιά. Φαινόταν τώρα πιο μορφωμένος, πιο καλλιεργημένος από τα βιβλία του κτήματος που είχε διαβάσει. Αναμασούσε τα ακαταλαβίστικα δικά του αλλά τα ανακάτωνε με την σοφία των προγόνων του Έλληνα και δείχναν πιο σπουδαία από ότι ήταν.
Ένα βράδυ μάζεψε τους δικούς του και τους είπε ότι είναι καλύτερα να ζουν μόνοι τους σύμφωνα με τις ιδέες τους και να ξεκόψουν από την αυταρχική και άσωτη Ρώμη και τον παρωχημένο και αδύναμο Έλληνα. Τους είπε ότι έχουν πολλά δικαιώματα και ο δικός του Θεός κόπτεται για αυτά προσωπικά. Πιασαν λοιπόν και βαλαν φράχτες στο ανατολικό μέρος του κτήματος και με αρχηγό τον πιο μανιακό από δαύτους χώρισαν το κτήμα. Το πρωί ο Έλληνας τους βρήκε μαζεμένους να του λένε ότι θέλουν να ζήσουν μακριά από αυτόν. Ο ευγενής στεναχωρήθηκε πολύ αλλά μπροστά στη επιμονή των ανθρώπων του αίματός του υποχώρησε και τους άφησε να φύγουν.
Ο αρχηγός τους έκανε ότι του έλεγε ο Χριστιανός. Μέρα με τη μέρα ο Έλληνας με απορία τους έβλεπε να γκρεμίζουν τα παλιά οικοδομήματα και να φτιάχνουν ακαλαίσθητους νεωτερισμούς. Σταμάτησαν τις παλιές γιορτές και τα παραδοσιακά γλέντια και προτιμούσαν να είναι όλη μέρα λυπημένοι και να καταριούνται τους άλλους και πρώτα τον Έλληνα και την Ρώμη. Δεν πέρασε καιρός και οι στασιαστές καταπάτησαν τα δικά του κτήματα και βάζαν λόγια και στους δικούς του ανθρώπους. Η λύπη του έγινε οργή και για πρώτη φορά συμφώνησε με τον φιλοπόλεμο χαρακτήρα της Ρώμης.
Έτσι μετά τις πρώτες εχθροπραξίες κήρυξε τον πόλεμο. Η μάχη έγινε σε ένα ποτάμι που χώριζε το κτήμα. Ο Χριστιανός με τα λεφτά από τα κτήματα που μέχρι χθες ήταν ξένα κατάφερε να εξαγοράσει πολλούς στρατιώτες με αποτέλεσμα ο Έλληνας και η Ρώμη να βρεθούν στην μάχη με λιγότερους. Και όχι μόνο αυτό αλλά πολλοί άνθρωποί του παρασυρμένοι από τους λόγους του ξένου είχαν χάσει το σθένος και την ικμάδα τους με αποτέλεσμα να ηττηθεί οικτρά και να πιαστεί αιχμάλωτος από τον μανιακό αρχηγό τους.
Τότε ο ξένος με το όνομα που δεν σήμαινε τίποτε τον αφόρισε και τον έδιωξε έξω από την γη του και θανάτωσε όσους ανθρώπους του είχαν μείνει πιστοί. Κράτησε μόνο όσους τον ανακήρυξαν ως νόμιμο ιδιοκτήτη της γης. Η Ρώμη ξεγυμνώθηκε από τα πλούσια ρούχα και στολίδια και της επιτράπηκε να μείνει μόνο αν γίνει γυναίκα του Χριστιανού.
5)Ο Χριστιανός επειδή ήταν στείρος και ανίκανος να κάνει παιδιά υιοθετούσε των άλλων και τους έδινε το όνομά του. Έτσι ο μικρός Ρωμαίος έγινε Χριστιανός και η μικρή Ρωμαία Χριστιανή. Το όνομα του Έλληνα απαγορεύτηκε για να χαθεί η μνήμη του στον λαό του αλλά και στα παιδιά του. Ο Χριστιανός μπήκε στην μεγάλη βιβλιοθήκη και άρχισε να καίει ότι θύμιζε την μακριά και ευγενική ιστορία του Έλληνα αλλά και να κατασκευάζει μια δική του εκδοχή. Έσβηνε, έκοβε και έκαιγε ώσπου η πλούσια βιβλιοθήκη ερήμωσε. Κάποιοι θαρραλέοι με κίνδυνο της ζωής τους έμπαιναν κρυφά με πρόσχημα ότι θα καταστρέψουν τα βιβλία και τα καταχωνιάζανε σε κρυψώνες.
Ο Έλληνας πήρε τους δρόμους μακριά από την πατρίδα του. Η λύπη του από το μίσος και τη απόρριψη ήταν τόσο μεγάλη που τον οδήγησε στη μέθη και την λησμονιά. Γυρνούσε ρακένδυτος από αυλή σε αυλή άλλων αρχόντων ζητώντας άσυλο και μόνον η ευγενική του καταγωγή και το περασμένο μεγαλείο ήταν το στήριγμά του. Πρώτα ο Άραβας και μετά ο Φράγκος ενθυμούμενοι πόσο είχαν ευεργετηθεί από τον Έλληνα του δώσαν τροφή και στέγη. Παρ’ όλα αυτά αντλούσαν ακόμα από τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Πέρασε χρόνια στην λησμονιά περιπλανώμενος μέχρι που ένας άξεστος φερμένος από άγνωστη γη τον συνέλαβε και τον έβαλε να δουλεύει γι’ αυτόν.
Τον λέγανε Μωαμεθανό και ήταν ετεροθαλής αδερφός του Χριστιανού. Είχε σκλαβώσει τον παλιό του φίλο Άραβα και μετά ήρθε και σε αυτήν την γη. Τώρα ο Έλληνας αλυσοδεμένος στα σκοτάδια για πολύ καιρό δεν θυμόταν πολλά από τον εαυτό του. Στα χρόνια της σκλαβιάς είχε ξεχάσει την γλώσσα του. Μια γλυκιά λήθη σκέπαζε τον πόνο του. Η μόνη του έγνοια ήταν να αποφεύγει το μαστίγιο του δυνάστη και να έχει φαγητό να τραφεί.
Κάπου-κάπου στον βαθύ ύπνο που έπεφτε από την κούραση, έβλεπε εικόνες από μια ζωή που φάνταζε πολύ μακρινή. Έβλεπε ότι ήταν κάποτε άρχοντας και κύριος όλης της γης και το όνομά του ήταν σεβαστό απ’ όλους. Θεοί και ήρωες ζούσαν μαζί του γιατί ήταν ενάρετος και σοφός. Το πρωί τα ξεχνούσε πάλι όλα μέσα στον κάματο της δουλείας. Τα όνειρα όμως δεν τον εγκαταλείπανε. Ερχόντουσαν ολοένα και πιο συχνά με πιο πολλές εικόνες να τον ταράξουν. Ξυπνούσε τρομαγμένος και απέδιωχνε τα όνειρα ως ψεύτικα τεχνάσματα του κουρασμένου του μυαλού.
6)Ο παλιός του φίλος Φράγκος του έστελνε έμπιστους ανθρώπους για να τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του. Η αλήθεια ήταν ότι φοβόταν μην έχει την τύχη του Άραβα. Του έλεγαν πως τα όνειρα που βλέπει είναι πέρα για πέρα αληθινά. Έμαθε πως πολλές φορές ο λαός του τον θυμήθηκε και στο όνομά του επαναστάτησε, αλλά δεν τα κατάφερε να νικήσει τον Χριστιανό. Έμαθε πως ο Χριστιανός δεν μπορούσε πια να βρει μανιακούς για αρχηγούς, ενώ ο λαός ανέφερε συχνά το απαγορευμένο όνομα του Έλληνα.
Τότε ο Χριστιανός τους πρόδωσε και έφερε τον ετεροθαλή αδερφό του, τον Μουσουλμάνο, να συγκυβερνήσει πάνω στον λαό του για να μην ξανασηκώσει κεφάλι. Ο Έλληνας αναθάρρησε. Ο πόνος που τον πλάκωνε έφυγε με μιας όταν έμαθε ότι τον αγαπούν ακόμα και στο όνομά του δίνουν την ζωή τους. Οργίστηκε και έβαλε σχέδιο να πάρει την γη του πίσω. Σε συνεννόηση με τους ανθρώπους του Φράγκου μια νύκτα πήρε ένα σπαθί και έκοψε τα δεσμά του και μετά σκοτώνοντας τους φύλακες απέδρασε από την φυλακή. Ύστερα απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους και με τα όπλα των φυλάκων τους όπλισε.
Επιτέλους ένοιωσε ελεύθερος. Ήταν μεγάλος πια αλλά θυμόταν ακόμα να χειρίζεται καλά το σπαθί. Γυμνός αλλά οπλισμένος προσπάθησε να θυμηθεί τον δρόμο για το κτήμα του. Άλλοτε τον έβρισκε, άλλοτε τον έχανε. Μα ολοένα θυμόταν περισσότερα πράγματα. Με την ομάδα που είχε σχηματίσει και που συνεχώς πλήθαινε έσφαζε όπου έβρισκε τους φρουρούς του Μουσουλμάνου. Παρατήρησε όμως ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει στην μορφή. Τα σπίτια, οι ναοί, οι δρόμοι, οι φορεσιές, ήταν διαφορετικά από τις παραστάσεις στα όνειρά του. Μα και η γλώσσα που μιλούσαν ήταν αλλαγμένη και δεν μπορούσε εύκολα να συνεννοηθεί. Ο κόσμος που απαντούσε τον κοιτούσε σαστισμένος. Πολλοί τον είχαν για νεκρό από καιρό.
Άλλοι πάλι γελούσαν με την γύμνια του και άλλοι φοβόντουσαν το σπαθί του. Δεν άργησε να βρεθεί στην πόρτα του κτήματος. Εκεί τον περίμενε η φρουρά του Μουσουλμάνου ενώ διέκρινε πίσω τον γέρο Χριστιανό. Προσπάθησε να θυμηθεί αλλά δεν μπόρεσε, η στενοχώρια του τα είχε κρύψει όλα βαθιά. Με ορμή έπεσε πάνω στην φρουρά σαν αετός. Η μάχη ήταν σκληρή και κράτησε μια μέρα και μια νύκτα. Πολεμούσε σαν λυσσασμένος και αυτό έδινε κουράγιο στους δικούς του. Το σπαθί του στριφογύριζε πάνω σε κεφάλια και σάρκες και ο Έλληνας έβρισκε μέσα στον ορυμαγδό κάτι από τον εαυτό του. Η μέρα τον βρήκε νικητή. Οι επιζώντες άνθρωποι του Μουσουλμάνου έφευγαν όπως-όπως για την μακρινή χώρα τους.
7) Οι άνθρωποι στο κτήμα τον υποδέχτηκαν σαν απελευθερωτή και ζητωκραύγαζαν ενώ ρωτούσαν να μάθουν ποιός είναι. Είμαι ο Έλληνας τους είπε και η γη αυτή είναι δική μου. Όλοι πάγωσαν ενώ μερικοί πήγαν να πουν τα νέα στον γέρο-Χριστιανό. Το κτήμα δεν ήταν πια ούτε τόσο μεγάλο ούτε τόσο πλούσιο όσο το θυμόταν. Ο Χριστιανός δεν τόχε διαχειριστεί καλά και άλλοτε έχανε γη από τους εχθρούς, άλλοτε την πουλούσε, άλλοτε την παραχωρούσε. Όμως είχε μείνει η πατρική γη και αυτή ήταν αρκετή.
Ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Χριστιανό. Ο Χριστιανός δεν ήθελε να φύγει. Ισχυριζόταν πώς όχι μόνο δεν είχε φέρει αυτός τον ετεροθαλή αδερφό του Μουσουλμάνο αλλά πώς δεν είχε καμιά συγγένεια και πώς προστάτευε τον λαό του στα χρόνια της δουλείας. Μάλιστα έλεγε πως νοιαζόταν γι’ αυτόν και ρωτούσε να μάθει νέα του. Τα παιδιά του ήταν καλά αλλά δεν έδειχναν να θυμούνται τον πατέρα τους πια καθόλου.
Ήταν φανερό πως ο γερο-Χριστιανός ήταν ακόμα καλός στα ψέματα. Ο Έλληνας ήταν βέβαιος πως δεν τους είχε μιλήσει καθόλου γι’ αυτόν. Η Ρώμη είχε φύγει από καιρό για το πατρικό της όταν ήρθαν σε ρήξη για τα αλλόκοτα δόγματα του Χριστιανού. Το διαζύγιό τους το είπαν σχίσμα. Μάλιστα πριν έρθει ο Μουσουλμάνος είχαν και πόλεμο μεταξύ τους και λέγεται ότι για να μην βρεθεί κάτω από την Ρώμη ο Χριστιανός έφερε τον Μουσουλμάνο.
Η θέση του Έλληνα ήταν δύσκολη. Τα παιδιά του δεν τον θυμόντουσαν. Η Ρώμη είχε φύγει και απ’ ότι κατάλαβε είχε αλλάξει πολύ για να νοιαστεί. Ο Χριστιανός είχε φτιάξει κάτι τίτλους ιδιοκτησίας και τα αρχεία του κτήματος λέγανε πως ο Έλληνας του είχε παραχωρήσει την γη με την θέλησή του. Πως ο λαός προτίμησε τον Χριστιανό από τον Έλληνα και πως ο Έλληνας είχε φύγει με την θέλησή του. Ήξερε ότι όλα ήταν ψέματα αλλά δεν μπορούσε να το αποδείξει.
Ήταν φανερό πως το μόνο του όπλο ήταν το ματωμένο σπαθί που κρατούσε στα χέρια του και δεν του ήταν δύσκολο να φέρει μιά στο κεφάλι του παλιόγερου αλλά πολύς κόσμος τον σεβόταν. Είχαν πιστέψει τα παραμύθια του και δεν θέλανε την αιματοχυσία. Τα ίδια του τα παιδιά τον περνούσαν για πατέρα τους. Αυτοί που τον θυμόντουσαν ήταν που πολέμησαν μαζί του και μάταια φωνάζανε πως ο Έλληνας ήταν ο παλιός άρχοντας.
Ο Χριστιανός ήταν πια πολύ γέρος και σε λίγο καιρό θα πέθαινε. Ο Έλληνας έτσι σκέφτηκε, και έβαλε το σπαθί στην θήκη του. Η πείνα και η κούραση τον είχαν καταβάλει. Ήθελε να ξαποστάσει. Δέχτηκε ρούχα και φαγητό και ήρθε σε συμφωνία με τον Χριστιανό να διοικήσουν την γη που είχε μείνει από κοινού. Μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά συμβιβάστηκε και με την αλλαγή του ονόματος των παιδιών του σε Ελληνοχριστιανός και Ελληνοχριστιανή. Αποφάσισε να μην κάνει τίποτα για την ώρα.
Έπρεπε με τον καιρό να κερδίσει πρώτα τα παιδιά του. Να τους πει την αλήθεια. Έπρεπε να βρει πρώτα τις αποδείξεις. Έπνιξε το μίσος που ένοιωθε για τον άξεστο πονηρό γέρο που στεκόταν με τόση αναίδεια στα κτήματά του. Ήταν φανερό πως και εκείνος τον αντιπαθούσε ακόμα αλλά μετά την νίκη του δεν μπορούσε παρά να τον ανεχτεί. Με τον καιρό άρχισε να ψαχουλεύει στο κτήμα να βρει τίτλους ιδιοκτησίας, αρχεία, ότι δεν είχε καταστρέψει ο Χριστιανός για να αποδείξει τα όνειρά του και αυτά που του είχε μηνύσει ο Φράγκος στην φυλακή μέσω των εμπίστων του.
8)Τελευταίο.
Έσκαβε στο κτήμα και με την βοήθεια του Φράγκου έβγαζε κατά καιρούς μνημεία κτίσματα και βωμούς που έβγαζαν πέρα για πέρα τα όνειρά του αληθινά. Μιλούσε με τους γεροντότερους και τους σοφότερους στο κτήμα που δεν χώνευαν τον Χριστιανό για να βρει στοιχεία για την Ιστορία και την μεταβίβαση της ιδιοκτησίας. Ο Χριστιανός δεν έβλεπε με καλό μάτι τις ενέργειες του Έλληνα και σε κάθε ευκαιρία έβαζε εμπόδια στο έργο του. Όμως με τα χρόνια όλα όσα έβγαζε στο φως έφερναν τους ανθρώπους με το μέρος τους. Τα παιδιά του τον έβλεπαν με περισσότερη συμπάθεια και άρχιζαν να τον πλησιάζουν. Μπορεί να ήταν νεώτερος από τον Χριστιανό αλλά ήταν και αυτός σε προχωρημένη ηλικία. Ήθελε τα παιδιά του να πάρουν το όνομά του πριν πεθάνει και να λέγονται Έλληνας και Ελληνίδα και να έχουν την κυριότητα της γης του, χωρίς τον Χριστιανό.
Είχε απογοητευτεί, όταν μια μέρα στα ερμάρια βρήκε αυτό που γύρευε. Βρήκε ένα αρχείο καλά καταχωνιασμένο με τους νόμους των μανιακών αρχηγών που θέταν αυτόν σε εξορία και τους ανθρώπους του εκτός νόμου. Από κάτω καλά κρυμμένα ήταν τα αρχεία των επαναστάσεων που έκανε ο λαός του και έπνιγε στο αίμα ο Χριστιανός. Και στο βάθος ενός μπαούλου ένα σκονισμένο και φαγωμένο βιβλίο. Αυτό έψαχνε. Ήταν το βιβλίο της γενιάς του, η Μυθολογία του Έλληνα. Το γενεαλογικό δέντρο των Προγόνων του μέχρι την εποχή των ηρώων και των Θεών. Τώρα ήταν βέβαιος. Η γη αυτή ήταν δική του τελικά. Δοσμένη από τους Θεούς στους Προγόνους του για να την φροντίζουν στο όνομά τους.
Κανένας βάρβαρος δεν είχε δικαίωμα πάνω της. Αυτός ο άξεστος, αυτός ο ξένος ζητιάνος με τα πολλά ονόματα και τα μυριάδες πρόσωπα, έπρεπε να πληρώσει. Τώρα ήταν έτοιμος να βγει σε όλο τον κόσμο και να δείξει τα κρυμμένα αρχεία και την χαμένη γνώση. Να πάρει πίσω την περιουσία που του έδωσαν οι Θεοί και να την παραδώσει στα παιδιά του. Ποτέ δεν θα έκανε τα ίδια λάθη. Ποτέ δεν θα ξεχνούσε την Ιστορία του και την γενιά του. Ποτέ δεν θα αναρωτιόταν για την ύπαρξη των ευεργετών Θεών του. Όλα του τα δεινά και οι συμφορές έπεσαν πάνω του επειδή τους είχε ξεχάσει.
Ορκίστηκε πάνω στην Μυθολογία ότι θα ήταν συνετός και δίκαιος. Πήρε στο ένα χέρι την Μυθολογία και στο άλλο την Ιστορική Γνώση. Έβγαλε τα δανεικά ρούχα και βγήκε γυμνός να βρει τον ζητιάνο που φερόταν σαν ιδιοκτήτης. Σκοπός του ήταν η εξιλέωση και η κάθαρση για τα πάθη του.
Μετά από το ποιο πάνω παραμύθι έχω να συμπληρώσω τα εξής:
Ο λιθοβολισμός της Ιστορίας , ακόμα και αν προέρχεται από επιφανειακά καλοπροαίρετους ή έστω ακατατόπιστους Ουγκαντέζους, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να δημιουργεί επιχρυσωμένη γνώση, αφράτους ροδοπάχουλους απογόνους, κατά τα άλλα ευδαίμονες και χαρούμενους οι οποίοι με τη σειρά των θα μεταφέρουν την κεκτημένη ραστώνη της μηδενικής γνώσης, των καθοδηγητών που τους την δίδαξαν, στις επόμενες γενιές.
Αυτός όμως ο λιθοβολισμός σε βάθος χρόνου γίνετε αμείλικτος τιμωρός γιατί είναι σίγουρο ότι αργά η γρήγορα θα τους καλέσει να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκαν: στην παράγκα του καραγκιόζη!.( Για φαντάσου ακόμα κι αυτόν, τον ραδιούργο, άξεστο, τεμπέλη ,πονηρό, ακαμάτη, σαλτιμπάγκο, άπλυτο, άπονο, ατομιστή και αδιάφορο ανατολίτη, τον έκαναν Έλληνα οι ασεβείς.)
Αγαπητέ Δημότη β’, ο δρόμος του κάθε ανθρώπου προς τη θέαση είναι προσωπικός και δικαίωμα αναφαίρετο, αρκεί να μη συνοδεύετε με καταστροφές πολιτισμών σπάσιμο αγαλμάτων και καταστροφή βιβλίων. Αυτά.
Καλή Λαμπρή που λέει και ό Σολωμός.
Μοχθηρός ο Χριστιανισμός και σφετεριστής του ελληνικού πολιτισμού.. "Προσήλυτοι" οι απολογητές και, ουκ ολίγες φορές, μάρτυρές του.. Συνομωσία στις πλάτες των εύκολα παρασυρόμενων απογόνων του Σωκράτη και του Πλάτωνα η σύνδεση Χριστιανισμού και Ελληνισμού.. Καταστροφή μνημείων η ανέγερση χριστιανικών ναών στη θέση των ήδη εγκαταλειμμένων αρχαιοελληνικών.. Άφαντη η διάσωση πολύτιμων φιλοσοφικών και άλλων ελληνικών αριστουργημάτων του λόγου από τους μοναχούς των χρόνων του Βυζαντίου που αφιερώνονταν στην αντιγραφή τους.. Μύθος για απαίδευτους εθνικόφρονες το παιδομάζωμα.. Συνεργάτες των Τούρκων οι ανάξιοι παπάδες του '21.. Δολερή απάτη ο Κοσμάς ο Αιτωλός που ίδρυσε (προσοχή, όχι έχτισε) διαβαίνοντας με το μπαστουνάκι του από χωριό σε χωριό της κατεχόμενης Ελλάδας πάνω από 200 σχολεία κυρήττοντας την αδήρητη ανάγκη της ελληνικής μόρφωσης ως αδιαμφισβήτητης προυπόθεσης για την πραγματοποίηση του ονείρου της Επανάστασης.. 4000 χρόνια ιστορίας ξαναγράφονται από την αρχή (με μια ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία 2000).. Ας ευχαριστήσουμε τον κύριο ή την κυρία που μας "άνοιξε τα μάτια".. Και εις ανώτερα..
Αγαπητε ανωνυμε, ωραια ειναι τα παραμυθακια αλλα δεν αρμοζουν στο εδω περιβαλλον.Εσυ εχεις την εντυπωση οτι εχεις απεναντι σου παιδακια του νηπιαγωγειου αλλα απατασαι!Οσο για την ιστορια, που θελεις να εισαι ο μοναδικος υπερασπιστης της και θεματοφυλακας,νομιζω οτι δεν σε θελει...αυτη!!!
Για τους λιθοβολισμους που αναφερεις, καλο ειναι να δεις ποιοι λιθοβολουσαν ποιους, και για ποιον λογο.Πρωτος λιθοβοληθηκε απο τους ειδωλολατρες ο Αγιος Στεφανος στην Ιερουσαλημ.Βεβαια με τα λεγομενα τα δικα σου πρεπει κι εμεις να προσεχουμε γιατι υπαρχει ο κινδυνος να μας λιθοβολησετε και να μας τιμωρησετε αμειλικτα.Αυτη ειναι και η ειδοποιος διαφορα μας ομως: εμεις δεν λιθοβολουμε ΚΑΝΕΝΑΝ
ενω εσεις δεν μπορειτε να γινετε μετοχοι του Χριστιανισμου γιατι ειναι πολυ μα πολυ απλος για να τον εφαρμοσετε.Ετσι εσεις μετατρεπετε το ''αγαπατε αλληλους'' του Χριστιανισμου, σε ''λιθοβολητε αλληλους''.
Τελος θα συμφωνησω μαζι σου για τον δρομο του καθε ανθρωπου προς την θεωση.Θα σου επισημανω ομως οτι κανενας δεν κατεστρεψε κανενα πολιτισμο και οτι ισως και να βοηθησε τον ελληνικο πολιτισμο να περασει και στις επομενες γενιες.
Εχεις αναρωτηθει ποτε οτι, αν δεν υπηρχαν οι μοναχοι στα μοναστηρια να αντιγραφουν τα αρχαια κειμενα και να διασωζουν ετσι τον αρχαιο μας πολιτισμο, εσυ κι εγω σημερα ισως να μιλουσαμε μιαν αλλη γλωσσα;;;
Να σου ευχηθω κι εγω με την σειρα μου λοιπον Καλη Ανασταση και Καλο Πασχα!
Σας Ευχαριστώ, θά ψήσω κι εγώ αρνί , θυσία προς τους Θεούς( στον Ιερό Απόλλωνα και το θείο Βάκχο) , προσποιούμενος το χριστιανό για το φόβο των….. Ιουδαίων( θα φορέσω και φουστανέλες εγώ και τα παιδιά μου, υπέρ των ίδιων δικαιούχων). Θα τα πούμε μετά την Λαμπρή. Έχουμε να πούμε…… πολλά, πιστέψτε με.
Στο φιλο ανωνυμο που θελει να ισοπεδωσει τα παντα και θελει να εμφανισει τους χριστιανους ,με το ωραιο παραμυθακι του , σαν το μεγαλυτερο κατακαθι ολης της Ελληνικης ιστοριας , θελω να μου απαντησει σε μια ερωτηση: Γιατι οι παπαδες , που εφεραν τους καλους μωαμεθανους για να διωξουν την κακη Ρωμη , δεν φροντιζαν 400 χρονια (που μπορουσαν να το κανουν) , να διδασκουν , να γραφουν , να μιλανε ,να κυριτουν και να περασουν στον κουρασμενο και αγαθο Ελληνα την καλη γλωσσα των μωαμεθανων και οχι να χρησιμοποιουν την αρχαια Ελληνικη γλωσσα σε ολο της το μεγαλειο;;;;;
Δημοσίευση σχολίου