Οικονομικές αλληλεπιδράσεις

Του Στέργιου Μπακολουκά

Η Κίνα και τα τεράστια οικονομικά αποθέματά της

Μερικές φορές δεν δίνουμε τη σημασία που πρέπει σε θέματα, που νομίζουμε ότι δεν μας αφορούν. Τα θέματα αυτά όμως αλληλεπιδρούν πάνω μας με μεγαλύτερες επιπτώσεις απ’ ότι φανταζόμαστε. Ένα από αυτά αφορά τα οικονομικά αποθέματα της Κίνας.

Χαραμίστε λίγο από τον χρόνο σας για να ρίξετε μια ματιά στο πιο κάτω κείμενο, το οποίο είναι ακριβώς τέτοιου περιεχομένου...

Το να έχεις τεράστια προβλήματα οικονομικά και να μην έχεις λεφτά να τα επιλύσεις, λέγεται Τραγωδία (βλέπε Ελλάδα σήμερα).

Το να μην έχεις λεφτά, αλλά ταυτόχρονα να μην έχεις ιδιαίτερη οικονομική ανάπτυξη, λέγεται Μιζέρια (βλέπε Αλβανία του Χότζα στο παρελθόν, ή Κούβα του Φιντέλ Κάστρο σήμερα).

Το να μην έχεις προβλήματα οικονομικά, αλλά απεναντίας να έχεις πάρα πολλά χρήματα, χωρίς να ξέρεις τι να τα κάνεις, αυτό λέγεται Κωμωδία και μάλιστα μαύρη (βλέπε Κίνα).

Πράγματι η Κίνα, εδώ και μερικά χρόνια αντιμετωπίζει αυτό ακριβώς το σοβαρό πρόβλημα. Τα τεράστια και αμύθητα πλούτη που έχει συσσωρεύσει από τα συνεχή θετικά ισοζύγια εμπορικών συναλλαγών, αδυνατεί να τα επενδύσει κατάλληλα για να αποκομίσει κέρδη, γιατί τις περισσότερες φορές, όπως θα δούμε πιο κάτω, οι επενδύσεις αυτές, λόγω της δικής της ιλιγγιώδους ανάπτυξης, είναι ζημιογόνες.

Έχει μετατρέψει και αποθεματοποιήσει αυτό τον πλούτο, σε όλα τα νομίσματα του κόσμου. Στα θησαυροφυλάκιά της βρίσκονται στοιβαγμένα: Δολάρια, Ευρώ, Στερλίνες, Γιέν, χρυσός και όποιο άλλο νόμισμα κυκλοφορεί τον Πλανήτη, με τη χώρα του όποιου η Κίνα έχει εμπορικές συναλλαγές.

Τελευταία σκέπτεται να αποθεματοποιεί συναλλαγματικά διαθέσιμα, στο «νόμισμα» που χρησιμοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο αποτελείται από 44% δολάρια, 34% ευρώ, 11% γιέν και 11% στερλίνες. Παράλληλα φροντίζει να έχει πάντα αποθέματα σε πρώτες και βοηθητικές ύλες κατάλληλες για την εξυπηρέτηση της παραγωγικής της διαδικασίας.

Αγοράζει ομόλογα κρατών και εταιριών όλων των προηγμένων χωρών του Πλανήτη. Έχει συστήσει διαφόρων μορφών εταιρείες μέσα από τις οποίες διαχειρίζεται διάφορα ακίνητα ανά τον κόσμο ή επενδύει σε χρηματιστηριακές αξίες (μετοχές). Μια Εταιρεία τέτοιας μορφής είναι η γνωστή σε μας COSCO που εκμεταλλεύεται ένα μέρος του λιμανιού του Πειραιά.

Μέχρι εδώ όλα καλά ακούγονται. Όμως...

...αυτά ακριβώς τα πλεονάσματα της Κίνας που έχουν προέλθει μέσα από μια ξέφρενη ανάπτυξη, είναι αυτά που δημιουργούν πτώση της παραγωγής στις αναπτυγμένες χώρες και άρα αύξηση της ανεργίας, αύξηση των ελλειμμάτων στις συναλλαγές των χωρών αυτών και τελικά στη δημιουργία Δημοσιονομικών Ελλειμμάτων, με αποτέλεσμα την απεικόνιση αυτών στα νομίσματα των συγκεκριμένων χωρών, τα οποία χάνουν μέρος της αξίας τους.

Αυτή λοιπόν η έμμεση υποτίμηση αυτών των νομισμάτων, επιδρά αρνητικά στα οικονομικά αποθέματα της Κίνας γιατί χάνουν με τη σειρά τους μέρος της αξίας τους. Δηλαδή η ζημιά επιστρέφει σε αυτόν που τη δημιούργησε.

Η Κίνα είναι ο βασικός χρηματοδότης των Αμερικανικών ομολόγων, τα οποία λόγω της πολιτικής, των ελλειμμάτων των τελευταίων ετών, που ακολουθεί η Αμερικανική ηγεσία, έχουν χάσει ένα μέρος της αξίας τους. Το ίδιο συμβαίνει πρόσφατα και με τις χώρες της Ευρωζώνης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τις έμμεσες απειλές της Κίνας ότι θα μειώσει τις τοποθετήσεις της σε αυτά τα ομόλογα, αλλά και σε αξιόγραφα σε νομίσματα δολαρίου και ευρώ. Αυτές οι απειλές κατά καιρούς, έχουν ως συνέπεια, την βύθιση των διεθνών χρηματιστηρίων, μέχρι να υπάρξει, επίσημη διάψευση από την Κίνα, η οποία πάντα φροντίζει να ακολουθεί χαμηλούς τόνους και να μην προκαλεί.

Το πρόβλημα αυτό, δύσκολα θα μπορέσει να το επιλύσει η Κίνα και όσο αδυνατεί να το επιλύσει, τα νομίσματα των χωρών που συσσωρεύουν ελλείμματα θα χάνουν μέρος της αξίας τους και αυτή η απομείωση θα επιστρέφει στην Κίνα με τη μορφή ζημιάς, στο ύψος του ποσού των νομισμάτων αυτών που κατέχει.

Η Κίνα πρέπει να αντιληφτεί ότι αυτή ακριβώς η φρενήρης ανάπτυξη δρα σε βάρος της ανάπτυξης των προηγμένων χωρών, οι οποίες συσσωρεύουν ελλείμματα τα οποία μεταφέρονται στην ίδια μέσω των νομισμάτων και των ομολόγων που κρατάει.

Για να αποκατασταθεί αυτή η ανισορροπία πρέπει να επιτρέψει την είσοδο του νομίσματός της (Γουάν) στις αγορές συναλλάγματος και ταυτόχρονα να διαθέσει ένα μεγάλο μέρος των διαθεσίμων της, για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της, καθώς και των υποδομών της χώρας. Διότι δεν είναι δυνατόν μέσα σε ένα περιβάλλον οικουμενικότητας και νομισματικής ανακύκλωσης, τα προϊόντα των προηγμένων χωρών να μην είναι ανταγωνιστικά λόγω της μέριμνας του κοινωνικού κράτους, καθώς και των παροχών για την αύξηση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων αυτών των χωρών.

Αντίθετα τα προϊόντα της Κίνας να είναι ανταγωνιστικά, τα δε αποθέματά της να αυξάνονται συνεχώς, στηριζόμενα όμως στην στέρηση αγαθών και παροχών για την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της.

Επειδή όμως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, η Κίνα πρέπει να βιαστεί και σε συνεννόηση με τις προηγμένες χώρες του πλανήτη να λάβει άμεσα μέτρα για την επίτευξη μιας βιώσιμης διεθνούς ισορροπίας. Αν αυτό δεν το καταφέρει η συσσώρευση των προβλημάτων στις αναπτυγμένες χώρες, θα λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις, γιατί θα μετατραπούν σε κοινωνικά προβλήματα με ξέσπασμα των πολιτών από την συρρίκνωση του υπάρχοντος κοινωνικού κράτους, αλλά και την ελάττωση της βιοτικής ικανότητας των πολιτών, προβλήματα τα οποία δεν θα την αφήσουν και αυτή αλώβητη από αυτό το ξέσπασμα.

ΥΣ. Το ίδιο πρόβλημα, έχει δημιουργήσει η Γερμανία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατάφερε δηλαδή λόγω των φτηνών εργατικών χεριών της Ανατολικής Γερμανίας, μετά το γκρέμισμα του τοίχους, να συγκρατήσει τις δημοσιονομικές της δαπάνες σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ένωσης, κρατώντας τις αποδοχές των εργαζομένων χαμηλά, αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο τα πρωτογενή εμπορικά αποθέματά της, σε βάρος των άλλων Εταίρων της.

Όμως οι τράπεζές της είναι γεμάτες με ομόλογα των άλλων χωρών (άρα μέρους του χρέους των χωρών αυτών) με αποτέλεσμα να επιστρέφει σε αυτή η δημιουργούμενη ζημιά, λόγω του κινδύνου των επισφαλειών που αναπτύσσονται. Αυτός είναι και ο λόγος της έντρομης υποχώρησης από την αρχική σκληρή θέση της, για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος και την συναίνεση για παροχή συναλλαγματικής βοήθειας.