Θα αυτοκαθαρθεί ή θα σαρωθεί η πολιτική τάξη

Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτακόπουλος

Όταν έφτασαν στα δύσκολα, στα ονόματα δηλαδή, οι μεν άρχισαν να παίρνουν οδηγίες από το πρωθυπουργικό γραφείο, οι δε από το επιτελείο του αρχηγού της αντιπολίτευσης! Τώρα το διαψεύδουν -λογικό είναι -αλλά έτσι έγινε. Ποιός θα αποφάσιζε, δηλαδή, για την τύχη του Τσοχατζόπουλου ή του Βερελή, από τη στιγμή που οι ίδιοι οι βουλευτές διαφωνούσαν μεταξύ τους; Ποιός θα είχε τον τελικό λόγο για τον Σημίτη ή τον Παυλόπουλο; Άλλοι από τις ηγεσίες; Αστεία πράγματα.

Κάπως έτσι έφτασαν στο παραπέντε της έκδοσης πορίσματος, γράφοντας και σβήνοντας ονόματα, τα οποία στη συνέχεια διοχέτευαν στα ΜΜΕ και στους πέντε ανέμους… Τα μικρότερα κόμματα έβαλαν τις φωνές, ξεσηκώθηκαν οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, αλλά τί πέτυχαν; Να συσπειρώσουν τους βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ -μέλη της εξεταστικής επιτροπής, εναντίον τους! Αίφνης ο Συνασπισμός, ο ΛΑΟΣ και οι δημοσιογράφοι κατηγορήθηκαν ότι απαξιώνουν την πολιτική! Μάλιστα! Δεν απαξιώνουν την πολιτική οι πολιτικοί, την απαξιώνουν οι άλλοι… Πάντα οι άλλοι! Πάλι φταίει ο Χατζηπετρής!

Αλλά ας το αφήσουμε αυτό κατά μέρος, διότι δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Το ουσιαστικό είναι ότι το τεράστιο σκάνδαλο της Siemens θα μείνει αδιερεύνητο, όπως όλα δείχνουν.

Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο «μαύρο» χρήμα διακινήθηκε, ούτε στις τσέπες ποίων κατέληξε. Οι βουλευτές λένε ότι το Δημόσιο ζημιώθηκε πάνω από δυο δισ. ευρώ, αλλά με στοιχεία μιλούν μόνο για τα 200 χιλιάρικα που ενθυλάκωσε ο Μαντέλης! Τα άλλα πού πήγαν;

Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο «λαδώθηκαν» τα μεγάλα κόμματα από την ώρα που δεν γίνεται έλεγχος στα ταμεία τους. Ο Χριστοφοράκος είχε υποστηρίξει, σε πρώτη φάση, ότι έδινε χρήματα στους ταμίες και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά στη συνέχεια κατάπιε τις αποκαλύψεις του! Ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμα; Ουδείς γνωρίζει με βεβαιότητα την απάντηση, αν και οι πάντες θεωρούν λογικό και αναμενόμενο να έπαιρναν «χορηγίες» οι εναλλασόμενοι στην εξουσία πολιτικοί σχηματισμοί. Αποδείξεις, όμως, δεν υπάρχουν.

Πιστεύω ότι τα μέλη αυτής της εξεταστικής επιτροπής προσπάθησαν, στ’ αλήθεια, να βρουν άκρη. Δεν βοηθήθηκαν, όμως. Ο βασικός κατηγορούμενος, ο Χριστοφοράκος, έμεινε στη Γερμανία με σφραγισμένο στόμα. Οι άλλοι που ήξεραν για τις μίζες (Καραβέλας -Γιουνγκ), φρόντισαν να εξαφανιστούν, με διαβατήριο την καραυγαλέα ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους.

Ξέρω ότι τα περισσότερα μέλη αυτής της επιτροπής πολύ θα ήθελαν να καταλήξουν σε ενιαίο πόρισμα, που θα περιελάμβανε ονόματα πολιτικών και από τα δυο μεγάλα κόμματα. Δεν τα κατάφεραν, όχι μόνο λόγω των εμμονών ή της ατζαμοσύνης των επικεφαλής τους. Οι ευρύτερες πολιτικές σκοπιμότητες είναι που έδωσαν τον τελικό τόνο -και μαζί ένα ακόμη οδυνηρό χαστούκι στο πολιτικό σύστημα.

Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι, όπως δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες, οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστές. Σήμερα, όμως, που το μεταπολιτευτικό οικοδόμημα τρίζει, οφείλει η ίδια η πολιτική τάξη να κάνει την αυτοκάθαρσή της. Και να πείσει στους εξαιρετικά δύσπιστους πολίτες -πολλοί εκ των οποίων είναι έτοιμοι να παρασυρθούν στον πολιτικό κανιβαλισμό- ότι θα διαχωρίσει την ήρα από το στάρι.

Δεν υπάρχει λύση πέραν της πολιτικής. Δεν υπάρχει διέξοδος, χωρίς τους βουλευτές -αντιπροσώπους του έθνους. Κανείς επιχειρηματίας, δικαστής, στρατηγός ή δημοσιογράφος δεν μπορεί να παραστήσει τον «σωτήρα» ερήμην των ελλήνων. Κανείς οιονεί Μπερλουσκόνι δεν μπορεί να σταθεί. Αυτό που επείγει, είναι η αποκατάσταση της τιμής του πολιτικού κόσμου, ώστε να καλυφθεί το κενό της πολιτικής αντιπροσώπευσης που σήμερα βοά

Από το aixmi.gr