Δύο κεφάλια

Δύο κεφάλια χτυπημένα. Το πρώτο ανήκει σε έναν ηλικιωμένο πολίτη της Κερατέας και το δεύτερο σε έναν εκπρόσωπο του Κοινοβουλίου. Και τα δύο προξενούν λύπη.

Και οι δύο αυτοί άνθρωποι ΔΕΝ έπρεπε να χτυπηθούν.

Όμως... Όμως για το δεύτερο κεφάλι ξεσηκώθηκαν οι πάντες. Όλο το πολιτικό σύστημα "καταδίκασε", "αγανάκτησε", μίλησε για "τραμπουκισμό", για "απροκάλυπτη βία", για..., για...

Τα καθεστωτικά Μ..Ε. εξανέστησαν, οι Εισαγγελείς αυτεπάγγελτα κινήθηκαν... Για το πρώτο κεφάλι ΚΟΥΒΕΝΤΑ. Κανείς από το πολιτικό σύστημα δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν αγανάκτησε, κανείς δεν... ενδιαφέρθηκε. ΚΑΝΕΙΣ. Ούτε πολιτικός, ούτε δημοσιογράφος, ούτε δικαστής.

Βλέπετε το πρώτο κεφάλι "πήγαινε γυρεύοντας", ενώ το δεύτερο "κοιτούσε την δουλειά του" (η οποία, παρεμπιπτόντως, ποια είναι;). Το πρώτο κεφάλι τα έβαλε με τις δυνάμεις καταστολής, ενώ το δεύτερο ήταν μαζί τους. Το πρώτο κεφάλι ανήκει σε έναν "μεροκαματιάρη", ενώ το δεύτερο σε έναν "σπουδαίο" άνθρωπο.

Τελικά ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ.
Τελικά ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Κόλλιας (kafeneio)