Κοντά στο νου κι η γνώση: χωρίς κομματικές παρωπίδες, είναι καλύτερα...

Γράφει η Κουκίδα

Μέσα σε ένα χρόνο εξουσίας το ΠΑΣΟΚ κατάφερε όχι μόνο να διαλύσει οικονομικά και πολιτικά την χώρα, αλλά και τον ίδιο τον σοσιαλισμό που επικαλείτο ότι πρεσβεύει [...].

Το μνημόνιο ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εισχωρήσουν οι ολίγοι, στους τομείς που πραγματικά επιδίωκαν εδώ και χρόνια και που για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν. Δεν τους ενδιαφέρουν οι ΔΕΚΟ ούτε οι μισθοί που θα παίρνουν οι εργαζόμενοι. Αυτά είναι για να απασχολούμαστε εμείς.

Ο τρόπος που θα ασκείται εφεξής η εξωτερική, οικονομική και κοινωνική πολιτική δεν θα θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν. Και σε αυτό βοήθησε μια μικρή ομάδα από τους κυβερνώντες, που είτε με εκ των προτέρων συναίνεση είτε με απειρία και επιπολαιότητα, έφεραν την χώρα ως εδώ και με μοναδική πλέον επιλογή την ελεγχόμενη πτώχευση. Αφού πρώτα βεβαίως ισοπεδωθούν τα πάντα και το 30% των Ελλήνων θα βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας για την επόμενη δεκαετία. Όταν δεν έχεις να φας, τι σε νοιάζει τι γίνεται στο Αιγαίο.

Σε αυτούς τους επικίνδυνους καιρούς, κατά την ταπεινή μου άποψη, το πιο αποτελεσματικό όπλο είναι η γνώση. Όσα περισσότερα πράγματα ξέρεις τόσο πιο δύσκολα περνούν οι αποφάσεις. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς από εδώ. Γιατί άπαξ και περάσουν οι αποφάσεις, τι να τις κάνεις τις απεργίες. Εδώ και μήνες ενημερώνουμε για το τι πραγματικά σχεδιάζει να κάνει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τα διεθνή συμφέροντα, με μοναδικό στόχο την αφύπνιση. Γιατί οι συνδικαλιστές παντός καιρού, καθώς και οι εκπρόσωποι των εργασιακών οργανώσεων σχεδόν όλων των επαγγελμάτων , απείχαν από την διαδικασία και ουδέποτε μετέφεραν στους εργαζομένους τι θα τους συνέβαινε. Η σιωπή τους ένοχη, σχεδόν συνωμοτική. Η παρουσία τους στα σαλονάκια έξω από τα γραφεία των υπουργών, καθημερινή.

Και φτάσαμε στη περασμένη Πέμπτη όπου πέρασαν όλα τα νομοσχέδια που κατέλυσαν επί της ουσίας την δομή της χώρας μας, με πρόφαση την ανάπτυξη! Και που βεβαίως θα έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Σίγουρα υπήρχε λίπος που έπρεπε να κοπεί, ειδικά στον δημόσιο τομέα. Όμως μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Τώρα, αυτό που απασχολεί τους κυβερνώντες δεν είναι πώς θα ξαναστήσουν την οικονομία από την αρχή.

Τα ελληνικά νοικοκυριά είναι τελειωμένα, όπως δήλωσε και επισήμως ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Η εγχώρια κατανάλωση θα είναι στο ναδίρ μέχρι ο 15χρονος σήμερα γίνει 30ρης που είπε και ο ιταλός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Τομάσο Παντόα Σκιόπα, των 600.000 ευρώ ετησίως. «Δεν υπήρχε άλλη λύση, έπρεπε να γίνει» είπαν οι απέξω στους δικούς μας και το δέχτηκαν μετά χαράς. Πήραν και βραβείο για να δηλώσουν ότι η ανάπτυξη θα έρθει μόνο μέσα από τις ξένες επενδύσεις.

Το θέμα για αυτούς, είναι πλέον να δοθεί αρκετός χρόνος στις αγορές και τις τράπεζες να «προετοιμαστούν» (και να ξεφορτώσουν) πριν μπούμε στην διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους και των νέων εσαεί δανείων και της επιτήρησης από το ΔΝΤ.

Έχοντας όλα αυτά υπόψη και αφού η κοινωνία φαίνεται ανήμπορη να απαντήσει σε συλλογικό επίπεδο, καλό είναι να επιμένουμε στην ενημέρωση. Ώστε να μπορούμε τουλάχιστον, σε προσωπικό επίπεδο, να κάνουμε τις δικές μας, μικρές επαναστάσεις. Όσα περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο δυσκολότερο θα είναι το έργο αυτών που θέλουν να περάσουν τις μελλοντικές αποφάσεις. Γι’ αυτό και από την στήλη αυτή θα διαβάζετε μόνο ρεπορτάζ και ό,τι άλλο θεωρούμε ότι μπορεί να είναι χρήσιμο ώστε να βγαίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Γιατί άλλο είναι να ακούς τον Παπακωνσταντίνου να λέει «δεν θα γίνουν απολύσεις, δεν θα μειωθούν άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, δεν θα μπουν νέοι φόροι» και με άλλα αυτιά θα ακούς τις δηλώσεις του εάν ξέρεις ότι η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευθεί για 300.000 απολύσεις στο δημόσιο μες την επόμενη τριετία.

Δυστυχώς, αυτά που σας γράφαμε εδώ και 6 μήνες, έχουν επιβεβαιωθεί. Η κυβέρνηση τήρησε, τηρεί και θα τηρήσει κατά γράμμα αυτά που υπαγορεύει το μνημόνιο και που η ίδια (δεν) διαπραγματεύθηκε. Όλα τα άλλα είναι για επικοινωνιακή κατανάλωση. Ας μην μπούμε ξανά στην λογική του τι θα μπορούσε να γίνει. Έχουμε γράψει ότι η κυβέρνηση αυτή είχε την επιλογή να μην υπογράψει τέτοια δανειακή συμφωνία ή να ανοίξει την πόρτα του ΔΝΤ στη χώρα. Μπορούσε να διαπραγματευθεί με την ΕΕ και να πετύχει πολλά. Όμως ή το είχε προαποφασίσει πριν αναλάβει την εξουσία ή αδυνατούσε να κατανοήσει πως λειτουργούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση ή και τα δύο μαζί. Γιατί οι μηχανισμοί και τα παραθυράκια είναι πάρα πολλά και χρησιμοποιούνται κατά κόρον από άλλες χώρες, όπως η Γερμανία. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Όσο περισσότερα γνωρίζει ο πολίτης για τις διεργασίες στις Βρυξέλλες, τόσο δυσκολότερα θα φάει το παραμύθι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαπραγματευθεί, ας πούμε, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα. ΘΕΛΕΙ και ΔΕΝ διαπραγματεύεται. Έχουμε έναν υπουργό οικονομικών που κάθε μήνα, αντί να δώσει μάχη στο Γιούρογκρουπ για να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας του, ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές των μερικών.

Και όχι δεν εννοώ την Γερμανία γιατί και αυτό μια βιτρίνα είναι. Θυμάστε που ο Γιωργάκης έλεγε «όχι» στην συμμετοχή των ιδιωτών στο νέο μηχανισμό στήριξης και ότι (και καλά) υπήρξε θερμό επεισόδιο με την Μέρκελ στην περασμένη σύνοδο κορυφής των ηγετών της ΕΕ; Που φάγαμε τα πρωτοσέλιδα στο κεφάλι των δηλώσεων του ΓΑΠ «για την αντιευρωπαϊκή πολιτική των Γερμανών»; Θυμάστε την πολιτική γραμμή του, ότι στην σύνοδο του Δεκεμβρίου (την άλλη εβδομάδα) θα τα έκανε λίμπα; Ε, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και το θέμα μπήκε στο αρχείο των διαρροών. Γιατί μεσολάβησε η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα, όπου σε ένα τετ-α-τετ με την Μέρκελ ο Γιώργος συμφώνησε σε όλα. Γιατί ακόμα και με αντικρουόμενα συμφέροντα, καταφέρνουμε να συμφωνήσουμε! Και με Μέρκελ και με Στρος Καν!

Τώρα τα παπαγαλάκια του Μαξίμου καλλιεργούν το νέο φρούτο για την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για το ευρω-ομόλογο. Μπούρδες. Ο ΓΑΠ κινείται εκ του ασφαλούς ξέροντας ότι άλλοι ηγέτες έχουν ταχθεί υπέρ, όμως σε τεχνικό επίπεδο κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει άμεσα. Και τρώμε αυτό το παραμύθι τις τελευταίες μέρες. Η συμφωνία της κυβέρνησης με το ΔΝΤ για δάνεια διαρκείας, είναι γεγονός, όπως και η μαζική πώληση των δημοσίων πόρων και η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα. Όπως και ο πλήρης έλεγχος των καίριων τομέων της οικονομίας από εταιρίες συμφερόντων ΔΝΤ.

Το «Σοκ και Δέος», ο «Ξαφνικός Θάνατος» και το «Σχέδιο Ελλάδα», είναι τρία επιχειρησιακά σχέδια αμερικανικής εμπνεύσεως που έχει αποκαλύψει το Ποντίκι και που δυστυχώς έχουν ήδη εφαρμοστεί από την κυβέρνηση. Μας περιμένουν νέα σχέδια τον Μάρτιο. Κατά την ταπεινή μου άποψη, το μοναδικό όπλο αυτή την στιγμή, είναι η ενημέρωση και εν συνεχεία η επίγνωση που θα φέρει η γνώση. Η γνώση είναι δύναμη και κάποια στιγμή θα εκφραστεί. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Για «Συνεχιζόμενη Επανάσταση (continuous revolution), έγραφε ο Μάο στο μικρό κόκκινο βιβλίο. Για προσωπική επανάσταση διαρκείας θα μπορούσαμε να πούμε εμείς στις μέρες μας. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Αυτά, από την πτωχή Κουκίδα που λέει και μια Ποντικοσυνάδελφος. Από αύριο επιστροφή στο ρεπορτάζ.

ΥΓ: Για να μπορέσει κάποιος θα δει ξεκάθαρα το τι συμβαίνει και να αντιδράσει όπως αρμόζει, καλό είναι να ξεφύγει από τις κομματικές παρωπίδες. Αλλάζοντας αυτό, θα αλλάξουν και τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε αυτούς που μας κυβερνούν. Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να χρωματίζονται ούτε να ανήκουν ιδεολογικά κάπου. Πρέπει να έχουν όλους τους πολιτικούς απέναντι και όχι δίπλα. Το καθήκον είναι η προάσπιση των συμφερόντων του φορολογούμενου πολίτη και κανενός άλλου.

ΥΓ1: Γίνεται λόγος για την εκκλησιαστική περιουσία και την φορολόγησή της. Καλή, διαχρονική πρόταση που θα έλυνε πολλά προβλήματα. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Σε μια θεοσεβούμενη κοινωνία, όπου ο κλήρος έχει θησαυρίσει αλλά ο κόσμος πεινάει, καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να βάλει φόρους. Γιατί θα χάσει ψήφους αφού ακόμα οι ενορίες έχουν μεγάλη επιρροή πάνω στον πιστό. Ας ξεκινήσουμε και από εδώ με μια μικρή προσωπική επανάσταση. Όταν μπαίνουμε στην εκκλησία (όσοι μπαίνουν) ας μην ρίχνουμε τον ανάλογο οβολό για να ανάψουμε ένα κερί ή να πάρουμε μια ευχή. Ο Θεός δεν θέλει λάδωμα. Ακούει και free of charge.

Από το Ποντίκι