Αναρτήσεις
Αντίο Γιώργο...Όταν ήμασταν παιδιά, παίζαμε μαζί στην ίδια γειτονιά. Σύντομα οι δρόμοι μας χώρισαν. Ο Γιώργος Λεοντίου παράτησε το σχολείο και ασχολήθηκε από νωρίς με σκληρές, βαριές και ανθυγιεινές εργασίες. Εξακολουθούσαμε όμως να ήμαστε γείτονες και να ψήνουμε κάθε Πάσχα στον ίδιο Λάκκο, όπου δεχόταν τα πειράγματα για τα φιλοπαναθηναϊκά του αισθήματα.
Έζησε μια ζωή δύσκολη, σύντομη και αθόρυβη αλλά με αξιοπρέπεια, μαζί με τη μητέρα του.
Το ίδιο σύντομα και αθόρυβα έφυγε από κοντά μας την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011.
Καλό ταξίδι Ντόκεν...
Ένας γείτονας.
7 σχόλια:
Ήσουνα πάντα καλός και δεκτικός σε όλα μου τα πειράγματα για την ομάδα.
Σε έλεγα Κόκκαλη, που ήξερα ότι σε πειράζει. Σου έλεγα να πάμε μαζί στο γήπεδο να δούμε τον παναθηναϊκό και έβλεπα χαρά στα μάτια σου.
Σε λογάριαζα για φιλαράκι μου... Είμαι ολυμπιακός αλλά θέλω να πάρετε το πρωτάθλημα εσείς, γιατί ήξερα πόσο το χαίρεσαι...
Και τώρα έφυγες... Δεν βρέθηκε κανείς να σε προσέξει ρε Γιωργάρα... Όλοι κοιτάγαμε τις δουλειές μας. Κι ήσουν πάντα τόσο αξιοπρεπής...
Καλό ταξίδι... Να μας προσέχεις από εκεί πάνω... Κι ας μη σε προσέξαμε εμείς εδώ...
Αντίο...
kalo taksidi Giwrgo...as anapaythei i psyxi sou ..
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΛΕΜ ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΤΑΒΑ ΑΚΟΥΣΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΕΛΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ
ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ, ΟΜΩΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΕΝ ΖΩΗ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ
re timites ton panton xerete an kai ti exei kanei ostathis gia ton giorgi..min milate re min milate..sevasteite tin mnimi toy
Yπάρχουν άνθρωποι που μέσα από την ήσυχη και αθόρυβη ζωή τους, αφήνουν την δική τους πινελιά και συνθέτουν το παζλ της καθημερινότητας και της κοινωνίας μας.Άνθρωποι που δικαιολογημένα έχουν τον τίτλο της "ψυχούλας".
Καλό ταξίδι........
Κοκκαλη... καλο ταξιδι, θα τα πουμε ομως εκει πανω καποια στιγμη λειαν συντομως
Δημοσίευση σχολίου