Μαγική βραδιά

Του Ελεύθερου Πολίτη

Την περασμένη τρίτη βρέθηκα στο Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού (Ηρώδειο). Εκείνο το βράδυ η μαγεία της μουσικής και η θεϊκή φωνή του τυφλού τροβαδούρου Αντρέα Μποτσέλλι, μας ταξίδεψε σε χώρους ανείπωτους. Μας μετέφερε, με την επιβλητική του φωνή, αλλά και με τα μάτια της ψυχής του, την αισιοδοξία για τη Ζωή.
Μας υπενθύμισε, με τη μουσική που πλήρωνε τον αρχαίο χώρο, ότι η ζωή είναι προσφορά αλλά και απόλαυση, η ζωή είναι ευφροσύνη αλλά και ευλογία.
Μας προέτρεψε, με την φευγαλέα αποκάλυψη του ασπραδιού των τυφλών του ματιών, να ρουφάμε τη ζωή, να τη χαιρόμαστε, να την απολαμβάνουμε. Να τρυγάμε τις χαρές της ημέρας γιατί δεν θα τις ξαναβρούμε.
Μας βεβαίωσε με το τραγούδι του, ότι η ζωή δεν είναι αναβλητή, ούτε αναστρέψιμη. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε άδικα και ανόητα τις μέρες μας. Την κάθε μέρα να την καρπωνόμαστε και να μην την αφήνουμε να περνάει γιατί έτσι την χάνουμε και δεν θα ξανάρθει.
Μας έφερε στο νου το ποίημα «Κεριά» του ερωτικού Καβάφη.

Ο ύμνος που ακολουθεί είναι αφιερωμένος, σε όλους εσάς τους αναγνώστες του blog και φυσικά στον... πρωτόγερο Ντελάλη, που μας κρατάει σε ισορροπία.

Ελεύθερος Πολίτης