Αναρτήσεις
Ο παρακάτω διάλογος (καθόλα φανταστικός) εκτυλίσσεται μεταξύ του διαδόχου του θρόνου Λουδοβίκου ΙΒ' κι ενός αυλικού, ονόματι Ντοναλτιέν ντε Ριζεράνς, που γνώριζε όλα τα ζώα της Γης διότι είχε ταξιδέψει σε όλες τις αποικίες και είχε συναναστραφεί αμέτρητους ερασιτέχνες ειδήμονες στον τομέα της ζωολογίας.Έτσι ο αυλικός σκέφτηκε πως για τον συγκεκριμένο Λουδοβίκο (ανεξαρτήτως του τι αύξοντα αριθμό έφερε), το να εμπλακεί σε μια πνευματώδη συζήτηση επί του θέματος θα ήταν δυσάρεστο και, άρα, θα τον ανακούφιζε απ' την πλήξη. Τον διπλάρωσε λοιπόν με το κόλπο των τριών υποκλίσεων και, έχοντας ενσωματωθεί στη συνοδεία του, ρώτησε τον υποψήφιο μονάρχη το αδιανόητο:
«Το γνωρίζατε, Υψηλότατε, ότι η νυφίτσα γεννάει από το στόμα;»
«Ω, λα λα», απάντησε ο Διάδοχος, «ένας φυσιοδίφης!» Υστερα επέστρεψε την απορία ως ακολούθως: «Εσείς το ξέρετε ότι με τη μερίδα του λέοντος χορταίνουν δυο αλεπούδες;»
«Ομολογώ πως όχι», ψέλλισε ο ντε Ριζεράνς. Ωστόσο, βρήκε το θάρρος να προσθέσει: «Εσείς το ξέρατε ότι ο Πυθαγόρας δεν επέτρεπε στους μαθητές του να τρώνε πουλιά;»
«Αστειεύεσαι;» είπε ο Λουδοβίκος, «αυτό το ξέρουν και τα νήπια! Εσείς το ξέρετε πως, όταν τρώει, η ακρίδα κλείνει τα μάτια από ευχαρίστηση;»
«Πρώτη φορά το ακούω», παραδέχτηκε ο αυλικός. Φανέρωνε το είδος της μουλωχτής και φιλοπερίεργης ιδιοτέλειας που χαρακτηρίζει τις δεσποινίδες επί των τιμών και τους τυφλούς. Κατόπιν χτύπησε απαλά τα χείλη του ρωτώντας: «Εσείς το ξέρατε ότι το καγκουρό δεν μπορεί να κάνει ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ πίσω;»
«Φυσικά... Φυσικάαα!» είπε ο Δούκας της Ορλεάνης. «Εσείς το γνωρίζετε ότι η δύναμη του ιπποπόταμου συγκεντρώνεται στα νεφρά;»
«Ναίαιαι;;;» Ο Ντε Ριζεράνς έδειχνε εμβρόντητος. «Δεν είχα υπ' όψιν μου κάτι σχετικό... Μμμ... Εσείς το ξέρετε ότι μόνον η καμηλοπάρδαλη, η καμήλα και η γάτα ΔΕΝ κινούν τα πόδια τους χιαστί;»
«Εννοείται!!!» βεβαίωσε ο Διάδοχος με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. «Εσείς το ξέρετε ότι το κέλυφος του αχινού φέρνει τύχη στο δικαστήριο;»
«Μπα;;; Μα, τι λέτε, Υψηλότατε!!! Χμ... Μμμάλισταα.... Εε, εσείς το ξέρετε ότι η οχιά πεθαίνει ακαριαία μόλις ακούσει λάλημα πετεινού;»
«Μα ασφαλώς!!! Εσείς ξέρατε ότι, σε συνθήκες αιχμαλωσίας, το τσιτάχ υποφέρει από γαστρίτιδα;;;»
«Πώς κι έτσι; Αλήθεια;; Τι μαθαίνει κανείς! Εσείς μήπως έχετε ακούσει ότι το πούμα αποφεύγει να επιτεθεί στον άνθρωπο όταν αυτός είναι έφιππος;»
«Ω, είναι πασίγνωστο! Δεν νομίζω όμως να ξέρετε πως η αλογόμυγα ουδέποτε περιφέρεται στο εσωτερικό εκκλησιών...»
«Μα τι λέτε! Ποτέ δεν θα μου περνούσε απ' τον νου!.. Αλλά, Υψηλότατε -δηλαδή εφόσον η αδιακρισία μου δεν σας προσβάλλει-, ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ότι ο σκίουρος, τρέχοντας, σβήνει τα ίχνη του με την ουρά του;»
«Εξυπακούεται, κύριε Κόμη!», είπε ο Λουδοβίκος ΙΒ' σε τόνο αυστηρό. «Και μη με αμφισβητήσετε αν σας πω ότι οι ζέβρες ΔΕΝ είναι μαύρες με άσπρες ρίγες, όπως πιστεύουν οι πάντες, αλλά άσπρες ΜΕ ΜΑΥΡΕΣ ρίγες!...» Ανασήκωσε το φρύδι απειλητικά: «ΔΕΝ βλάπτει να το θυμάται κανείς, εδώ που φτάσαμε...»
«Αναμφίβολα! Οπως και το να θυμάται πως ένα άλογο που στέκεται πολλήν ώρα ακίνητο ίσως έχει στο στομάχι του Ελληνες».
Και εξακολούθησαν το ίδιο βιολί μέχρι που νύχτωσε...
Οσο για τον διάλογο του Λουδοβίκου με τον Κόμη, φημολογείται ότι έδωσε το έναυσμα για μια λαμπρή παράδοση διαλεκτικής που σώζεται σήμερα στην ανατολική Μεσόγειο, κυρίως την ελληνόφωνη, φέρ' ειπείν στις συγκεντρώσεις του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και στα Υπουργικά Συμβούλια. Επίσης στις συγκεντρώσεις των Δημοτικών Συμβουλίων (όταν αυτές πραγματοποιούνται) αλλά και στα blogs -τύπου Ντελάλη-. Τελεία.
Παράγραφος: όπως συμβαίνει με την ευγνωμοσύνη, που ο λαός την εκφράζει όταν δεν τη χρωστάει, ομοίως συμβαίνει και με τη γενναιότητα, που οι άρχοντες την εκδηλώνουν όταν δεν φοβούνται.
Ντελάλης
(επεξεργασμένο κείμενο του Ευγένιου Αρανίτση, από την Ελευθεροτυπία)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου