Πρωτοβουλία αυτοδιοίκησης και αυτορρύθμισης

Του Στέργιου Μπακολουκά

"Πρώτα προσπαθούν να σε αγνοήσουν, μετά να σε γελοιοποιήσουν, μετά να σε πολεμήσουν και μετά τους νικάς" - Γκάντι

Έχω γράψει σε παλαιότερο σημείωμά μου ότι: «Τα κύτταρα μιας Δημοκρατικής κοινωνίας είναι τα κόμματα (παρατάξεις). Αυτά δημιουργούνται μετά από περίπλοκες διεργασίες, ζυμώσεις, συμφωνίες και χιλιάδες άλλες μικρές συνιστώσες, οι οποίες μέσα από διάφορες συναινέσεις, ταυτοποιήσεις αλλά και εκατέρωθεν υποχωρήσεις, καταλήγουν σε κοινές συνισταμένες.
Αυτές οι συνισταμένες αντικατοπτρίζουν πάντα τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις της κοινωνίας. Οι δέσμες αυτές των συνισταμένων, αποτελούν τον κοινό ιδεολογικό τόπο των κομμάτων».

Οι πάρα πάνω σκέψεις έχουν αφετηρία τις αναφορές, για τη συγκρότηση της κοινωνίας, στην έννοια του «Κοινωνικού Συμβολαίου» όπως αυτή διατυπώνεται και εκφράζεται στο έργο των κορυφαίων φιλοσόφων του 17ου και 18ου αιώνα (Diderot, Hobbes, Locke, Rousseau κ. ά.), τότε δηλαδή που οι μεγάλοι εγκυκλοπαιδιστές της Ευρώπης στα πλαίσια της πνευματικής επανάστασης της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού έβαλαν τα θεμέλια της αναδημιουργίας μιας Δημοκρατικής κοινωνίας, στηριζόμενοι στη φιλοσοφική σκέψη που εκπορεύεται από την Αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Η έννοια «Κοινωνικό Συμβόλαιο» αναφέρεται σε ένα σύνολο απόψεων, συμφωνιών και κανόνων, που λειτουργούν ως βάση σύναψης και τήρησης συμφωνίας μεταξύ των ανθρώπων, για τη συγκρότηση ενός λειτουργικού διοικητικού κράτους, το οποίο θα επιμερίζει κοινωνικές υποχρεώσεις και δικαιώματα με σκοπό την καθιέρωση ισότιμων κανόνων συνεργασίας και συμβίωσης μεταξύ των ανθρώπων.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των θεωριών γύρω από το Κοινωνικό Συμβόλαιο είναι η άποψη ότι οι Πολίτες ως ανεξάρτητες, αυτόβουλες και ελεύθερες οντότητες ιδρύουν την κοινωνία και εν συνεχεία το κράτος, συνάπτοντας συμφωνία αρχών και νόμων στη βάση των οποίων αναπτύσσουν τις σχέσεις τους.

Στη σύγχρονη Δημοκρατία η πυραμίδα λειτουργίας του κράτους, από κάτω προς τα πάνω, είναι το τρίπτυχο: Πολίτες – Κόμματα (Παρατάξεις) – Κρατική Εξουσία. Τα κόμματα πηγάζουν και συγκροτούνται από το λαό, αναβαπτίζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε αυτόν και μέσα από αυτά συγκροτείται το κράτος και συνάπτεται «Κοινωνικό Συμβόλαιο» με αυτό. Για τη διατήρηση και λειτουργία αυτού του Συμβολαίου υπεύθυνος είναι ο λαός.

Στην Ελληνική κοινωνία σήμερα αυτό το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» μεταξύ Πολιτών και Κράτους έχει καταπατηθεί μονομερώς από το κράτος, με κύριους υπεύθυνους αυτής της αθέτησης συμφωνίας τα κόμματα και τα όργανα ελέγχου και λειτουργίας τους.

Τα κόμματα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια διαβρώθηκαν σιγά - σιγά από ανθρώπους που είχαν ως σκοπό όχι να υπηρετήσουν το λαό αλλά το προσωπικό τους συμφέρον. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία πελατειακών σχέσεων μεταξύ Πολιτών και εξουσίας, την αδιαφάνεια των λειτουργιών του κράτους, την ανισομερή κατανομή του παραγόμενου πλούτου, αλλά και την συσσώρευση της οικονομικής δύναμης, μέσω καλοστημένων τεχνασμάτων (χρηματιστήριο, ολυμπιακοί αγώνες, μεγάλα έργα, δομημένα ομόλογα, Βατοπαίδι κ. λπ.) στα χέρια διακοσίων πενήντα οικογενειών.
Αυτό για να επιτευχθεί έπρεπε να πέσει στάχτη στα μάτια των Πολιτών και ο πιο εύκολος τρόπος γι αυτό ήταν η αλλοτρίωση και η εξαγορά τους. «Αν θέλει κάποιος να άρχει πάνω σε δούλους, οφείλει προηγουμένως να τους κατασκευάσει».
Όλα αυτά τα χρόνια για να πετύχουν τους σκοπούς τους οι ιθύνοντες των κομμάτων, αλλά και ο μηχανισμός εξουσίας που ήταν πίσω από αυτά, αυτό ακριβώς έκαναν. Χρησιμοποίησαν τον κρατικό μηχανισμό για να δημιουργήσουν οικονομικούς Δούλους, διορίζοντας χωρίς φραγμό τριπλάσιους και...

...τετραπλάσιους Δημοσίους Υπαλλήλους απ’ ότι ήταν αναγκαίοι, αφήνοντας ταυτόχρονα τις κρατικές υπηρεσίες ανοργάνωτες στο έλεος των, κάθε είδους, τρωκτικών.
Έλεγξαν το συνδικαλιστικό κίνημα διορίζοντας σε αυτό στρατιές ολόκληρες από ανεπάγγελτους ιδεολογικούς φωστήρες, τους οποίους ήλεγχαν απόλυτα και με την ανοχή και πολλές φορές τη βοήθεια των οποίων, μετέτρεψαν αργά αλλά σταθερά τους Πολίτες σε υπηκόους, τη δε πολιτεία σε έρμαιο συμφερόντων και ιδιοτελειών. Κατάφεραν να κάνουν αυτούς τους μεταλλαγμένους υπηκόους, απόλυτους «ιδιώτες», οι οποίοι ασχολούνταν μόνο με την προσωπική τους ζωή και την υποτιθέμενη ευδαιμονία τους, έχοντας εκχωρήσει το δικαίωμα των αποφάσεων σε μια δράκα ανθρώπων οι οποίοι κάθε άλλο παρά τα συμφέροντά τους προάσπιζαν.
Αυτό φάνηκε όταν αποκαλύφτηκε το δυσθεώρητο μέγεθος του εξωτερικού χρέους, καθώς και το τεράστιο εσωτερικό δημοσιονομικό άνοιγμα.
Διακόσιες πενήντα οικογένειες, μέσα από εταιρίες που συνδέονταν μεταξύ των με υπόγειες διαδρομές, κατασκεύασαν τα μεγάλα έργα, ήλεγξαν τα μέσα επικοινωνίας (τηλεόραση και εφημερίδες), κατεύθυναν τις Τράπεζες και γενικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα προς όφελός τους, ποδηγετώντας έτσι την κοινωνία. Και όλα αυτά στις πλάτες ενός λαού που όχι μόνο τον απομυζούσαν αλλά ταυτόχρονα τον καταχρέωναν με καταναλωτικά δάνεια, πλαστικό χρήμα και ψεύτικη ευδαιμονία. Σήμερα διαπιστώνουμε ότι η κοινωνία μας λειτουργεί με σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας. Η αναξιοκρατία η εκτεταμένη διαφθορά και η αδιαφάνεια «πνίγουν» κάθε σημαντική πρωτοβουλία, η οποία δεν προέρχεται από τα καταγώγια της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Και ενώ όλα φαντάζουν μαύρα και απογοητευτικά, μας δίνεται η ευκαιρία με το σχέδιο «Καλλικράτης» να ανατρέψουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση. Με αυτό ακριβώς το σχέδιο νόμου μπορούμε να τους αποκαλύψουμε, αφαιρώντας τους ταυτόχρονα την εξουσία, η οποία θα επιστραφεί στους Πολίτες που ανήκει. Εμείς οι Πολίτες μέσα από την διευρυμένη τοπική αυτοδιοίκηση, αφού οργανωθούμε και αυτοδιοικηθούμε, πάνω σε δομές Ισονομίας Ισοπολιτείας και Δημοκρατίας, θα αναγκάσουμε τα κόμματα να αναβαπτιστούν στις ιδέες μας και να αλλάξουν τις συμπεριφορές τους έναντι των Πολιτών.
Θα τους αναγκάσουμε να υπηρετήσουν την Πολιτεία, γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους. Οι Πολίτες έχουν καταλάβει πλέον το παιχνίδι που σε βάρος τους παίζεται και είναι έτοιμοι, να ενώσουν τις δυνάμεις και τις προσπάθειές τους, σε πρωτοβουλίες αυτοδιοίκησης και αυτορρύθμισης. Οι Πολίτες είναι αυτοί που θα σπρώξουν τα κόμματα να αναδιαρθρωθούν σε νέες υγιείς βάσεις αφού προηγουμένως αναβαπτιστούν στη κολυμβήθρα της λαϊκής σύναξης και με νέες ιδέες, αντιλήψεις και ήθος, να στραφούν στην ίδρυση Νέου κράτους και Νέου Κοινωνικού Συμβολαίου, που θα πηγάζει από το λαό και θα υπηρετεί το λαό.

Στην περιοχή μας η κεντρική εξουσία με το καλημέρα χρησιμοποίησε τον «Καλλικράτη» μέσα από την ονοματολογία για να μας διχάσει, να μας στρέψει εναντίων αλλήλων και έτσι να μας ελέγξει καλύτερα.
Ας παραβλέψουμε εμείς οι Πολίτες όλα αυτά και ας συσπειρωθούμε πίσω από μια δυναμική, προοδευτική και ριζοσπαστική ηγεσία, η οποία θα προέρχεται από μας, θα δίνει λογαριασμό σε μας και όχι στα κόμματα, θα οραματιστεί και θα εμπνεύσει ενότητα και αλληλεγγύη στους Δημότες, θα μας ενώσει σε κοινές επιδιώξεις αλλαγής της μοίρας του τόπου, γιατί μόνο εμείς έχουμε τη δύναμη και το σθένος να το πράξουμε.
Αυτή την ηγεσία χρειαζόμαστε, που πάνω απ’ όλα η ίδια, θα πιστεύει στο όραμα και επομένως θα μπορέσει να εμπνεύσει τους Πολίτες. Σίγουρα το διακύβευμα είναι μεγάλο και για αυτούς που θα χάσουν τον έλεγχο πάνω μας, αλλά και για μας που στηριζόμενοι στην ενότητα, πρέπει να σπρώξουμε το Νέο Δήμο σε μια νέα προοπτική ανάπτυξης. Για όλους τους παραπάνω λόγους, πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η συστράτευση όλων των προοδευτικών πολιτών, όλων των πόλεων που απαρτίζουν το Νέο Δήμο, σε μια Ενιαία Νικηφόρα Δημοκρατική Δημοτική Παράταξη.

Πιστεύω επίσης ότι η συγκυρία, της άδικης αποστράτευσης του Γιάννη Πατσαντάρα, είναι η ευκαιρία όλων μας να βρούμε στο πρόσωπό του τον ηγέτη, που αφού τον πλαισιώσουμε με συνεργάτες επιλεγμένους από όλες τις Πόλεις του Νέου Δήμου, χωρίς κομματικά κριτήρια, αλλά μόνο αξιοκρατικά, θα χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και την πείρα του, για να οδηγήσει την περιοχή στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη.
Το βασικό προαπαιτούμενο σε αυτό το εγχείρημα είναι το λαϊκό «φρόνημα» και «φρόνημα» θα πει, ο πολίτης να είναι αυτονόητα και εμπειρικά βεβαιωμένος και όχι ψυχολογικά ντοπαρισμένος από επαγγελματίες ρήτορες:

• Ότι η κοινωνία στην οποία ανήκει και μετέχει παλεύει για να του εξασφαλίσει ποιότητα ζωής πραγματικά πολύτιμη.
• Ότι η κοινωνία των Πολιτών ανήκει σε όλους και όχι στο κράτος, η παρουσία του οποίου υπάρχει μόνο για να τη διασφαλίζει. Αυτή η βούληση είναι δυνατόν να εκφραστεί μόνο συλλογικά και όχι από διορισμένους αντιπροσώπους.
• Ότι οι πελατειακές σχέσεις που κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί μας εξωθούν να αναπτύξουμε, μας προσβάλλουν βαθύτατα γιατί αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο και ελπίζουμε σε κάτι καινούργιο.
• Ότι σκοπεύουμε να ξαναδώσουμε νόημα στη ζωή μας και όχι απλά να επιβιώσουμε.
• Ότι σκοπός μας είναι να ζούμε αρμονικά με τους συμπολίτες μας και όχι ες βάρος τους.
• Ότι είμαστε πεπεισμένοι ότι δικαιούμαστε μια καλύτερη ζωής από αυτή που μας προσφέρουν.
• Ότι θα υπερασπιστούμε το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας, γιατί αυτό δεν μας ανήκει, αλλά εμείς είμαστε αναπόσπαστο τμήμα αυτού.

Είμαι σίγουρος ότι ο Γιάννης και όλοι εμείς που τον ακολουθούμε, αλλά και αυτοί που θ’ ακούσουν τα κελεύσματα του συλλογικού μας οράματος στο μέλλον και θα συμβάλουν σ’ αυτή την προσπάθεια, αυτής μας της πρωτοβουλίας, δεν θα ζητήσουμε την άδεια κανενός κόμματος για να προχωρήσουμε. Σ’ αυτό το κάλεσμα τα κόμματα μόνα τους θα έρθουν δίπλα μας, για να στελεχωθούν αργότερα μέσα από εμάς, με νέες ιδέες και νέους ανθρώπους. Σ’ αυτό το κάλεσμα χρειάζεται η βοήθεια και η στήριξη όλων των πολιτών, ιδίως των νέων ανθρώπων, που ακόμα μπορούν να ονειρεύονται.

Υ.Σ. Στο Γιάννη Πατσαντάρα, δεν τάχτηκα δίπλα του επειδή είναι παιδικός μου φίλος και συμμαθητής μου. Τον στηρίζω, με την ταπεινή μου παρουσία, σε αυτή του την προσπάθεια, επειδή ξέρω την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, τις ηγετικές του ικανότητες, τις προθέσεις του για προσφορά στον τόπο, με μοναδική ανταπόδοση την ηθική ικανοποίηση. Αλλά πάνω απ’ όλα θα είμαι αλληλέγγυος μαζί του, για τα βαθιά δημοκρατικά του αισθήματα, τα οποία τα μοιράζει απλόχερα στην οικογένειά του, στους φίλους του, στους συνεργάτες του, στους συμπατριώτες του. Έχω πειστεί ότι οι Πολίτες του Δήμου θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά του αυτό. Είμαι σίγουρος ότι όταν πλαισιωθεί από τους κατάλληλους συνεργάτες θα γράψει Ιστορία στον Τόπο.

Στέργιος Μπακολουκάς