Η άμυνα ενός Πολίτη είναι η δημοσιότητα

Του Στέργιου Μπακολουκά

κ. Δήμαρχε:

Με την επιστολή διαμαρτυρίας που στείλατε στο Ντελάλη την 7/6/2010, εξογκώσατε το περιεχόμενο ενός χρονογραφήματος, αποδίδοντάς του σκοπιμότητες, στρεφόμενες στο πρόσωπό σας, που εγώ ως συγγραφέας του, δεν είχα την πρόθεση να σας αποδώσω. Μέχρι σήμερα περίμενα να απαντήσετε για να μου επισημάνετε τα λάθη και τις κακές προθέσεις που λέτε ότι είχα, γράφοντας αυτό το κείμενο, με σκοπό αν σας αδίκησα να... επανορθώσω. Μάταιος κόπος.

Στην επιστολή σας, επιτίθεστε σε ένα πολίτη με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, αφήνετε υπονοούμενα για υπόγειες διαδρομές αυτού του πολίτη και με τελικό κρεσέντο απαιτείτε, από ένα δημόσιο μέσο να λογοκρίνει το κείμενο ενός ανθρώπου, που βάζει την υπογραφή του φαρδιά πλατιά κάτω από αυτό.

Καταργείτε τα άρθρα του Συντάγματος που μιλούν για ελευθερία στην έκφραση, για ισότητα και ισονομία, για να αναγνωρίσετε και αποδώσετε στον εαυτό σας το δικαίωμα του απόλυτου κριτή.

Αναγάγετε τον εαυτό σας στο μοναδικό κατέχοντα την αλήθεια την οποία ουσιαστικά κρύβετε κάτω από κάποια ομιχλώδη θα.

Δεν διστάζετε να απαιτείτε απόδοση δικαιοσύνης, από ένα άγνωστο σε εμένα και εσένα blogger, αυθαίρετα, καταχρηστικά και με τρόπο που δεν συνάδει με τα υποτιθέμενα δημοκρατικά αισθήματα που ως αιρετός άρχοντας πρέπει να σας διακρίνουν.

Ας πάρουμε όμως με τη σειρά τα γεγονότα και τις λέξεις, που ευτυχώς είναι καταγεγραμμένες, για να δούμε όλα αυτά τα σκοτεινά σημεία του κειμένου σας.

1) Στο συμβούλιο της 17/2/2010 σε ένα δημοκρατικό λόγο (μάλλον δεν πιστεύατε, αυτά που λέγατε αλλά τα λέγατε για το θεαθήναι) για τα blogs, είχατε πει ότι δεν σας ενοχλεί η οποιαδήποτε ανώνυμη ή επώνυμη κριτική που γίνεται για σας, στα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, γιατί όπως παραδεχτήκατε οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται όπως θέλουν, ακόμα και «υβριστικά» σε βάρος των δημοσίων προσώπων, επώνυμα ή ανώνυμα.

Είχατε πει επίσης ότι τα δημόσια πρόσωπα είναι εκείνα που πρέπει να απολογούνται και να αποδεικνύουν ότι είναι καθαροί και κρυστάλλινοι και όχι οι Πολίτες.

Σήμερα όμως εσείς ο...

καταξιωμένος Δήμαρχος των τριών τετραετιών και πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρεις», καταστρατηγώντας όλα αυτά που τότε είπατε, προσφύγατε έντρομος στην προστασία του διαχειριστή ενός blog, ο οποίος σας είναι παντελώς άγνωστος. Ζητήσατε να σας προστατεύσει αυτός ο διαχειριστής, από ένα απλό πολίτη που επώνυμα, τόλμησε να κάνει χρήση των δικαιωμάτων του, που πηγάζουν από το Σύνταγμα και τους νόμους μιας δημοκρατικής πολιτείας και να γράψει ένα χρονογράφημα το οποίο ήταν αυστηρό μεν, αλλά πέρα για πέρα αληθινό και τίμιο.

Ένα κείμενο που απευθυνόταν σε σας ως Δήμαρχο και όχι ως Πολίτη, αλλά και σε άλλους.

Χρησιμοποιήσατε δυο λέξεις για να προστατεύσετε δήθεν την πληγείσα προσωπικότητά σας, τη λέξη «Καφενείο» και τη λέξη «παραπειστικός».

Μα κ. Δήμαρχε, δεν ξέρετε ότι το καφενείο για τον Έλληνα από τότε που υπήρξε αυτό το γένος ήταν και είναι ο τόπος ανταλλαγής απόψεων και ζυμώσεως προτάσεων; Δεν έχετε ακούσει ποτέ, ότι στο παρελθόν ακόμα και η βουλή των Ελλήνων έκανε συνεδριάσεις σε καφενεία;

Είπατε ότι με παραπειστικό τρόπο χρησιμοποίησα εναντίον σας κάποιες συζητήσεις του καφενείου για να πλήξω την προσωπικότητά σας.

Μα κ. Δήμαρχε δεν νομίζω να έχουμε τίποτα προσωπικό να μοιράσουμε, ούτε και είχαμε ποτέ στο παρελθόν την οποιαδήποτε συναλλαγή σε προσωπικό επίπεδο, για να έχω λόγω να πλήξω την προσωπικότητά σας.

Δεν ήξερα καν πριν εσείς μου το πείτε τι δουλειά κάνετε, εκτός της άσκησης των Δημαρχικών σας καθηκόντων. Νόμιζα, αφελώς, ότι θα έπρεπε να είναι τα μοναδικά.

Άλλωστε εσείς είστε ό καταξιωμένος Δήμαρχος και εγώ ένας απλός και άσημος πολίτης, με περίγυρο από δέκα φίλους, δέκα συμμαθητές και κάποιους συγχωριανούς. Ένας κοινός Άνθρωπος δηλαδή. Είναι δυνατόν να πλήξω εγώ το κύρος, που σεις αποκτήσατε, ως Δημόσιο αιρετό πρόσωπο, με τόσους αγώνες τόσων ετών;

2) Αναφέρετε ότι δεν σας ζήτησα κάποια στοιχεία.

Μα δεν μου είναι απαραίτητα τα στοιχεία για να διαπιστώσω, όπως γράφω στο σημείωμά μου, αυτά που οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι μου παραπονέθηκαν. Την ανυπαρξία δηλαδή ενός καφενείου (πάλι αυτή η λέξη) για ηλικιωμένους. Είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε τέτοιο θα το έβλεπα ή θα το ήξεραν όλοι και δεν θα χρειαζόταν να μου προσκομίσετε πρόσθετα στοιχεία για την ύπαρξή του. Δεν έχω ανάγκη να μου αναφέρετε τις μέχρι τώρα ενέργειές σας προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί οι ενέργειες κρίνονται εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα εν προκειμένω, είναι ανύπαρκτο.

3) Στην επόμενη παράγραφο, ξαφνικά και αυθαίρετα, χωρίς να υπάρχει στο κείμενό μου ίχνος ψεύδους, (ακόμα και τώρα μπορείτε να μου υποδείξετε που λέω ψέματα), χρησιμοποιείτε απαράδεκτες εκφράσεις και βαρείς χαρακτηρισμούς, όπως τα νοήματα των λέξεων, «κακόπιστα» και «παραπειστικά», περιέχουν, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο καθώς και με την απόσυρση του κειμένου μου, θα με σπιλώσετε, λέγοντάς ότι όλα αυτά τα κάνω για αυτοπροβολή.

Χρησιμοποιείτε επίσης την έννοια της δεοντολογίας της ενημέρωσης με τρόπο μάλλον απειλητικό σε ένα ανώνυμο μέσο, εναντίον ενός Πολίτη που υπογράφει με το όνομά του. Τραγέλαφος δηλαδή.

4) Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν με ενδιαφέρει καμία καρέκλα, κανένα αξίωμα, δημοτικό ή άλλο, καμία εξυπηρέτηση για το παρόν ή το μέλλον από οποιονδήποτε Δημόσιο Λειτουργό. Η προβολή, μου είναι παντελώς αδιάφορη και το εννοώ. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η συμμετοχή μου ως Ενεργός Πολίτης στον τόπο μου και μάλιστα η αξίωση του σεβασμού που μου ανήκει ως τέτοιος.

Ποτέ στη ζωή μου δεν ζήτησα από κανένα πολιτικό καμία χάρη ή ρουσφέτι, για μένα και την οικογένειά μου, είμαι επίσης σίγουρος ότι δεν θα το κάνω ούτε στο μέλλον. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι αυτό είναι και το μεγάλο μου όπλο.

5) Το άρθρο μου κ. Δήμαρχε δεν είναι καθόλου υβριστικό, παρά μόνο ελεγκτικό και υποδεικτικό προς την τοπική εξουσία, την οποία εν προκειμένω, εσείς εκπροσωπείτε.

Τα γεγονότα στα οποία αναφέρομαι είναι πραγματικά και κανένας δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει. Ούτε σεις ο ίδιος.

Θα σας προέτρεπα λοιπόν, όταν απευθύνεστε σε Πολίτες που σας κάνουν κριτική, όπως δικαιούνται, να τους ακούτε, αφήνοντας κατά μέρος το υπεροπτικό ύφος του «ελέω θεού άρχοντα», καθώς και την όποια αλαζονεία που προέρχεται από την μακρόχρονη διακυβέρνηση της Πόλεως και την έλλειψη κριτικής όλα αυτά τα χρόνια, γιατί η κριτική και οι απόψεις των πολιτών που λέγονται επώνυμα και καθαρά είναι δείγμα υγιούς Δημοκρατίας...

κ. Δήμαρχε θα ήμουνα: κακόπιστος, παραπειστικός, υβριστής και απαξιωτικός για σας, μόνο αν, ανώνυμα και στο σκοτάδι διέδιδα φήμες ανυπόστατες και παραπειστικές. Επειδή το κείμενό μου είναι ακόμα σε ελεύθερη ανάγνωση (ευτυχώς, παρά τις προσπάθειές σας για το αντίθετο) μπορείτε με επιχειρήματα, αν έχετε, να μας αποδείξετε όλα αυτά που μου καταμαρτυρείτε.

κ. Δήμαρχε, δεν είμαι εχθρός σας, ούτε καν σας αντιπολιτεύομαι. Η αγωνία μου, προέρχεται από όλα αυτά τα κακά που βλέπω ότι έρχονται, είτε σε επίπεδο Δήμου (Καλλικράτης) είτε σε επίπεδο Κράτους (Πτώχευση).

κ. Δήμαρχε υπήρξατε Δήμαρχος πολλά χρόνια, ήρθε η στιγμή να χτίσετε την υστεροφημία σας, παράλληλα η ηλικία μας, είναι η αμέσως επόμενη από αυτήν που απέρχεται. Μαθαίνω, ότι το κατάστημα του Ερυθρού Σταυρού στην Αγορά (Στ’(ι)λιαράκος), θα βγει σε Δημοπρασία.

Με την δική σας αρωγή μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα φορέα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και να πλειοδοτήσουμε στο διαγωνισμό. Εν συνεχεία να αποδώσουμε τη χρήση του, στο πιο σεβάσμιο τμήμα της Πόλεώς μας.

Σημάνετε συναγερμό και προσκλητήριο και το αποτέλεσμα, είμαι σίγουρος ότι θα σας επιστρέψει στο πολλαπλάσιο την όποια ζημιά έκανα στο πρεστίζ σας, με το περιβόητο δημοσίευμα.

Στέργιος Μπακολουκάς