Αιχμάλωτοι...

Αιχμάλωτοι!!! Αυτό είμαστε...

Τίνος όμως? Των "αγορών"? Του Δ.Ν.Τ.? Της Τρόικας? Των Τραπεζών? Του καπιταλισμού? Του σοσιαλισμού? Του κομμουνισμού?
Του κακού μας του καιρού!! Εκείνου είμαστε αιχμάλωτοι λοιπόν...

Από οικονομικά δεν κατέχω, ούτε θέλω να μάθω δηλαδή... Δυο-τρεις σκέψεις σκόρπιες θα γράψω, με βάση αυτά που μας σερβίρουν τα παπαγαλάκια, αλλά και με τα άλλα, που ψάχνω μέσω internet, για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου... Πιθανώς να κάνω λάθος.

Πρώτη διαπίστωση: οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Οι πιο σοβαρές οικονομικές μελέτες (π.χ. Κ. Rogoff & C. Reinhart, "This Time is Different") δείχνουν ότι με χρέος πάνω από 80% του ΑΕΠ, η κατάσταση είναι πολύ προβληματική. Το χρέος μας θα ανέλθει περίπου στο 150% ακόμα κι αν τηρηθούν κατά γράμμα οι προβλέψεις του μνημονίου. Τότε, θα δίνουμε μόνο για τόκους 6,8% του ΑΕΠ (ή 15,8 δισ. ευρώ το 2011). Νέα μέτρα θα ανακοινωθούν -στο όνομα της τέταρτης, της πέμπτης, της έκτης δόσης κτλ...-, ύψους 12 δισ. ευρώ (δηλαδή το 5% του ΑΕΠ) μέσα στην τριετία 2012 - 2014, και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πάλι από τις τσέπες των συνήθων υπόπτων (από που αλλού θα μπορούσαν άλλωστε...?).
Μου φαίνεται λοιπόν ότι το πρόβλημα δεν είναι διαχειρίσιμο...
Επειδή αυτό το βλέπουν κι άλλοι, η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας συνεχώς υποβαθμίζεται...

Δεύτερη διαπίστωση: τα παραμύθια της χαλιμάς και ο Πινόκιο Geoffrey.
Όσα παπαγαλάκια κι αν ακούσω το προσεχές μέλλον περί της... σωτήριας επιμήκυνσης του χρέους, ξέρω ότι αργά ή γρήγορα, η χρεοκοπία θα ανακοινωθεί. Το πώς θα την ονομάσουν, δε με νοιάζει. Κι αν είναι ελεγχόμενη ή ανεξέλεκτη λίγο με απασχολεί.
Με νοιάζει ωστόσο η συνεπακόλουθη ανεργία, η φτώχια, τα θλιμμένα πρόσωπα που συναντώ όπου κι γυρίσω να κοιτάξω, η κακοκεφιά, η παντελής έλλειψη ελπίδας. Μαυρίλα παντού! Οι επαγγελματίες παραμυθάδες αυτό δε μπορούν να το κρύψουν...
Και είναι βέβαιο ότι η καταστροφή και η εσωτερική υποτίμηση θα συνεχίζονται από τη σοσιαλιστική μας κυβέρνηση, προκειμένου να αγοραστεί από ιδιώτες σε εξεφτελιστική τιμή η εθνική μας περιουσία... Ξεπούλημα κανονικό. Περάστε κόσμε...

Τρίτη διαπίστωση: παράδοση άνευ όρων.
Γράφω συχνά για τον (Giorgo) Geoffrey Papandreou. Η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι ο τελευταίος κρίκος της μακριάς αλυσίδας των συνενόχων. Ο Geoffrey παρέδοσε την Ελλάδα άνευ όρων. Τυχόν ελληνική χρεοκοπία την άνοιξη του 2010 θα είχε μεγάλο κόστος και για τους δανειστές μας. Αυτό ήταν ένα σπουδαίο διαπραγματευτικό χαρτί. Πλέον, με τη σύμφωνη ψήφο της Ελλάδας, μεταφέρθηκε το δικαίωμα της χρεοκοπίας από τα χέρια μας, στα χέρια των δανειστών μας.
Ο Κώστας Καραμανλής πριν από το Geoffrey, άφησε ένα κράτος διεφθαρμένο, χρεοκοπημένο, καταληστεμένο, στο έλεος του, και φυγομάχησε. Δείχνοντας με περίτρανο τρόπο το ότι ούτε ο ίδιος δεν μπόρεσε να αντέξει το που έφτασε τη χώρα η κυβέρνηση της Ν.Δ. ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ! Ο Κώστας Σημίτης πριν από αυτούς, ήταν ο πρωτεργάτης της ρεμούλας και των χορηγιών, και πριν από αυτούς ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κ.ο.κ. Όλοι αποδείχθηκαν ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ!!!

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών, εμείς: ο κυρίαρχος λαός!
Με τη συμπεριφορά μας τους δώσαμε το δικαίωμα στην κλοπή, τη ρεμούλα, τη διαφθορά!! Καθένας στη ζωή παίρνει αυτό που του αξίζει!
Πλέον, δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα της αυτοκτονίας (πτώχευσης). Ένα δικαίωμα που στη φύση το έχουν όλα τα ζώα. Ακόμα και οι ελέφαντες πάνε και επιλέγουν τον τόπο όπου θέλουν να τελειώσουν τον βίο τους.
Φθάσαμε να ζούμε σε μια χώρα που τα Σούπερ Μάρκετ Lidl διαφημίζουν την κοινωνική τους ευθύνη και η κυβέρνηση την κοινωνική της αναλγησία...

Τελικά άραγε υπάρχει ελπίδα?
Όχι!!
Κι αν αλλάξουμε, αν αντισταθούμε, αν γίνουμε ανυπάκουοι, μπορούμε κάτι να αλλάξουμε...?
Ίσως τους εαυτούς μας...

Ντελάλης