Το μαντρί, ο λύκος και τα πρόβατα

Του Όθωνα Ιακωβίδη

Όποιος βγαίνει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος, είπε ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ και η φράση του αυτή έμεινε στη κοινοβουλευτική ιστορία μας για να σηματοδοτεί τη δύναμη του κόμματος που «τρώει» όποιον βγαίνει από τα περιμαντρωμένα όριά του.

Από τότε, πολύ νερό κύλισε στο αυλάκι της κοινοβουλευτικής λειτουργίας της Δημοκρατίας μας και η σχέση του λύκου με τα απολωλότα πρόβατα, αλλοτριώθηκε. Αφού φαγώθηκαν μερικά, (Αρσένης, Τσοβόλας, Στεφανόπουλος, Πεζματζόγλου, κ.α), άλλα που βγήκανε από το μαντρί, μπήκανε σ’ άλλο... μαντρί και εξασφάλισαν τη ζήση τους και τη βολή τους.
Κάποια απ’ αυτά, γίνηκαν τσομπαναρέοι στο νέο μαντρί που πήγαν (Μητσοτάκης, Δαμανάκη) ή γύρισαν και γίνηκαν τσομπάνοι στο ίδιο το μαντρί από το οποίο έφυγαν (Σαμαράς, Αβραμόπουλος) ή έκαναν δικό τους μαντρί και στέριωσαν στον κάμπο σαν τιμημένοι τσομπαναρέοι (Καρατζαφέρης). Ένα μάλιστα από αυτά, αφού φαγώθηκε σαν πρόβατο, επέστρεψε στον κάμπο, ως Τσέλιγκας/επιστάτης όλων των μαντριών (Κωστής Στεφανόπουλος).

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πορευτήκαμε ως τις μέρες μας, ευτυχισμένοι μέσα στην αφθονία και τη νοστιμιά των γαλακτοκομικών προϊόντων που μας παρείχαν τα μαντριά, που ανέπτυξαν εν τω μεταξύ την τεχνολογία τους, προσφέροντάς μας 54 γεύσεις τυριών, 33 γεύσεις γιαουρτιών, 7 ποικιλίες γάλακτος, παχύ και άπαχο βούτυρο, μπλέ και κόκκινο ανθότυρο, μανούρι σε σκόνη, μέχρι «και του πουλιού το γάλα».
Και ενώ όλα πήγαιναν καλά και το κυρίαρχο πρόβλημα, μέσα στην ευδαιμονία μας, ήταν το που θα βρούμε κάποια αποτελεσματική δίαιτα για να χάσουμε κανα κιλό, ώστε να μη χάσουμε τη δυνατότητα δοκιμής και της πλέον δυσπρόσιτης στάσης στην εμπέδωση της Ινδικής φιλοσοφίας του κάμα-σούτρα, αποκαλύφθηκε, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, ότι η ζωωτροφές που οι τσομπαναρέοι τάϊζαν τα πρόβατα, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν δανεικές από τους γείτονες και πρέπει να πληρωθούν, εδώ και τώρα!!!!
Από πού; Αυτές γινήκαν γάλα, το γάλα έγινε τυρί, βούτυρο, γιαούρτι κι αυτά φαγώθηκαν. Κάποιοι, πιο επιτήδειοι, πιο νοικοκυραίοι, τα πούλησαν κι έβαλαν τα λεφτά στη Τράπεζα. Κάποιοι έκαναν και βίλες. Η κάθε κατάθεση κι η κάθε βίλα, είναι αυτού που την έχει. Δεν είναι όλων μας, ενώ τα λεφτά τα χρωστάμε όλοι μαζί, σοσιαλιστικά.

Τώρα, τι θα κάνουμε ;;

Πάνω στο ερώτημα, έφτασε κι η απάντηση, δια στόματος των τσομπάνων: «Οι γείτονες πρέπει να πάρουν τα λεφτά που τους χρωστάμε. Αυτό είναι το σίγουρο. Τώρα, τρόποι υπάρχουν. Θα τους βρούμε. Οι γείτονες είναι καλοί. Δεν θα μας πάρουν και το κεφάλι!! Νά. Προτείνουν να ξεπληρωθούν με κάποια επί πλέον δουλειά που θα κάνουμε (κάνετε) γι αυτούς. Λένε, δηλαδή, μετά το άρμεγμά μας (σας), εμείς (εσείς) τα πρόβατα, να δουλεύουμε (δουλεύετε) γι αυτούς, στα δικά τους τα χωράφια. Θα μας (σας) ζεύγουν, σαν βόδια ή σαν μουλάρια και θα τραβάμε (τραβάτε) το υνί ή το αλέτρι.
Και, κοιτάξτε, «μη σαν παίρνει από κάτω». Δεν θα είναι για πάντα αυτό. Για λίγα χρόνια μόνο θα το κάνουμε (κάνετε)». Αυτά τα σοφά είπαν οι τσομπαναρέοι κι αποσύρθηκαν στο κονάκι τους «να δουν πως θα το πάρουν» τα πρόβατα.

Το πρόβατο, όμως, είναι ζώο ευλογημένο απ’ τον Χριστό, που το πήρε και στην αγκαλιά του. Δεν πρέπει να το πειράζεις περισσότερο του δέοντος, γιατί μπορεί να γίνει και λύκος. Και οι τσομπαναρέοι, με τη συμπεριφορά τους και με τα ψέμματά τους, το έκαναν λύκο.

Και τώρα, ο λύκος ετοιμάζεται να μπεί στο μαντρί και να φάει τους τσομπαναρέους ως λαχταριστά πρόβατα. Και, προσοχή στη λεπτομέρεια: Ο λύκος έχει αρχίσει να πεινάει και «είναι και στον καιρό που σέρνει»… «Όποιος βγαίνει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος», είχε πεί ο Ευάγγελος Αβέρωφ.

Τώρα, «όποιος δεν βγεί απ’ το μαντρί, θα τον φάει ο λύκος», (αφού πρώτα τον ξεσκίσει, συμπληρώνω εγώ).

Κοίτα πώς αλλάζουν τα πράγματα !!!…..