αραχωβα διαμονη αραχωβα διαμονη αραχωβα διαμονη αραχωβα διαμονη αραχωβα διαμονη αραχωβα διαμονη ενεργειακος επιθεωρητης ενεργειακος επιθεωρητης ενεργειακος επιθεωρητης ενεργειακος επιθεωρητης ενεργειακος επιθεωρητης ενεργειακο πιστοποιητικό ενεργειακο πιστοποιητικό ενεργειακο πιστοποιητικό ενεργειακο πιστοποιητικό ενεργειακο πιστοποιητικό ενεργειακο πιστοποιητικό αραχωβα αραχωβα αραχωβα αραχωβα αραχωβα αραχωβα αραχωβα

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ο... Μπαρμπάτσαρος!!!

Από τους Γνωστούς.

Ο Μπάρμπα Κώστας, ήταν ένας ωραίος τύπος της Παλιάς Αράχωβας. Άνθρωπος καλόβολος και γλυκός. Με τα αστεία του, τις πλάκες του, τα τσίπουρα και τα κρασιά του, χαμογελαστός και καλόκαρδος... ήταν άνθρωπος της παρέας. Καλαμπουρτζής, καταδεκτικός, με αίσθηση του χιούμορ, με αυτοσαρκαστικό και σκωπτικό πνεύμα, θαμώνας των καπηλειών της εποχής, λάτρης του καλού κρασιού και του τσίπουρου, συμμέτοχος και αρωγός των ρεφενέ οργανωμένων ή αυθόρμητων συμποσίων. Ήταν με λίγα λόγια ένας κοινωνικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος της αγοράς. Σίγουρα ένας αρχαίος Δειπνοσοφιστής, θα τον είχε μόνιμο προσκεκλημένο στις συναθροίσεις του.
Σήμα κατατεθέν του ήταν οι πιο κάτω στίχοι, που τους τραγουδούσε με διαφορετικό χαβά κάθε φορά, ανάλογα με την περίσταση:

Η κυρά στρουμπούλου,
Όμορφ’ κουκ’(ι)νουγούλου,
Πίνει κοκκινέλι,
Κάνει κολοτούμπες,
Κυλάει σα βαρέλι!!!

Ήταν γαμπρός της Αράχωβας και καταγόταν από τη Δαύλεια. Το σπίτι του βρισκόταν μετά τα σκαλοπάτια του Καραθανάση στην αγορά, στην ευθεία και στο στενό δίπλα στο σπίτι του Στάϊκου. Φανατικός Ολυμπιακός -παλαιός παίκτης του- και σταθερός φίλαθλος του Παρνασσού Αραχόβης, δεν έλειπε ποτέ από το γήπεδο. Είναι αυτός που λανσάρισε τότε τη φράση - σύνθημα: «το κόρνερ είναι μ(ι)σό γκολ».

Αυτός λοιπόν ο απλός άνθρωπος είχε ένα σοβαρό πρόβλημα... Φοβόταν τις εκλογές.
Η μοναδική αιτία αυτού του φόβου του ήταν ένας πατριώτης του, που άκουγε στο όνομα... Μπαρμπάτσης, και ο οποίος είχε την αθεράπευτη πετριά να γίνει βουλευτής. Όνειρο που δεν το εκπλήρωσε ποτέ, αρκούμενος μόνο στην κατοχή του τίτλου του αιώνιου υποψήφιου πολιτευτή.

Ο... Μπαρμπάτσαρος - στον υπερθετικό βαθμό - με τ’ όνομα (προσωνύμιο που του... απονεμήθηκε στην Αράχωβα και έκτοτε τον ακολούθησε παντού, ως κύριο όνομα), ήταν συμπατριώτης του Μπάρμπα Κώστα, καταγόταν δηλαδή κι αυτός από τη Δαύλεια.
Στα μέσα της δεκαετίας του εξήντα ήταν μεσόκοπος, είχε οικονομική ευχέρεια (πλούσια... γυναίκα) και μεγάλο κόλλημα με την... Πολιτική. Πίστευε δηλαδή ότι έπρεπε να γίνει βουλευτής γιατί ήταν απαραίτητος στα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Νόμιζε ότι η Πατρίδα είχε ανάγκη τις υπηρεσίες του, τις οποίες θεωρούσε εσχάτη προδοσία να τις της στερήσει.
Αφού λοιπόν προετοιμάστηκε κατάλληλα, γράφοντας τους λόγους του, αποφάσισε να κατέβει στον πολιτικό στίβο, ως υποψήφιος βουλευτής Βοιωτίας, θεωρώντας ότι χωρίς αυτόν η πολιτική κονίστρα θα ήταν λειψή.
Από το σημείο αυτό και μετά άρχισαν τα βάσανα και ο Γολγοθάς του μπάρμπα Κώστα. Ο αγαπητός μας Μπαρμπάτσης τον ανακήρυξε, λόγω κοινής καταγωγής, αντιπρόσωπό του στη Αράχωβα.

Στην πρώτη του εκλογική αναμέτρηση, όλα πήγαν καλά. Τα κεράσματα: πορτοκαλάδες και γκαζόζες «Παρνασσός», τσίπουρα, καφέδες και καραφάκια ούζο, κατά την επίσκεψη του Μπαρμπάτση στην Αράχωβα για την προεκλογική του ομιλία, είχαν ουσιαστική παρουσία και εκπληκτική αύξηση σε όλα τα καφενεία του χωριού, με μοναδικό χορηγό τον πλούσιο -για την εποχή- πολιτευτή και δικαιωματικά ηθικό εισπράκτορα της χορηγίας, εκ μέρους των κατοίκων, τον μπάρμπα Κώστα.
Ένα ακόμα απρόσμενο στοιχείο της παρουσίας του Μπαρμπάτση στην Αράχωβα, ήταν η ξαφνική αλλά προσωρινή οικονομική ρευστότητα των γερόντων της εποχής, καθώς και η παρουσία της κορνιζαρισμένης φωτογραφίας του στις κάμαρες αυτών των γερόντων. Δεδομένου του γεγονότος ότι την εποχή εκείνη λόγω της οικονομικής στενότητας των μεγαλύτερων ηλικιών -ελλείψει συντάξεων- ευημερούσε η ευσταλής! ομάδα των «πεζλάδων», αυτών δηλαδή που μη έχοντας ικανά χρήματα για την προσωρινή ενοικίαση καρέκλας στα καφενεία, προτιμούσαν να κάθονται στα δωρεάν προσφερόμενα πεζούλια της αγοράς, γύρω από το περίπτερο της Μπαρκούτσενας.
Και πάλι ηθικός αυτουργός, της κατ’ ευφημισμόν δωροδοκίας, θεωρήθηκε ο μπάρμπα Κώστας για λογαριασμό του Μπαρμπάτση, ενώ η μοναδική υποχρέωση των... δωροδοκηθέντων γερόντων ήταν...

το ένθερμο καλωσόρισμα του υποψήφιου βουλευτή κατά την άφιξή του, καθώς και το τρεσάρισμα της σχετικής χειραψίας σ’ αυτόν μόλις τον έβλεπαν.

Αυτά μέχρι το βράδυ των αποτελεσμάτων, που ο πολιτευτής δεν έλαβε ούτε μία ψήφο από την Αράχωβα!
Βατερλό!!!

Το πράγμα, αν σταματούσε εδώ, δεν θα είχε καμιά συνέπεια ούτε στην αξιοπρέπεια του πολιτευτή, αλλά ούτε και στην εκ των υστέρων συσσωρευμένη φοβία για τις εκλογές του Μπάρμπα Κώστα, και προφανώς δεν θα είχε καταχωρηθεί στη μνήμη τη δική μας αλλά και άλλων, ως γεγονός αξιοπερίεργο.
Όμως αλλοίμονο, οι εποχές ήταν δύσκολες, το πολιτικό σκηνικό ρευστό, οι δε εκλογές γινόντουσαν κάθε λίγο και λιγάκι.
Αυτό όμως αποδείχτηκε η αποθέωση της εκπλήρωσης των μύχιων πολιτικών πόθων του πολιτευτή Μπαρμπάτση, ο οποίος ταυτόχρονα έμελλε να γίνει ο άνθρωπος που, με την «καψούρα του» για τη συμμετοχή του στα κοινά και με τη γραφική του παρουσία, θα έδινε μια νότα χαράς και χαβαλέ στους ντόπιους κατοίκους, τους ταλαιπωρημένους από τις πολιτικές αντιθέσεις της εποχής και την έξαρση των παθών που αυτή απέπνεε λόγω του μεταεμφυλιοπολεμικού κλίματος που επικρατούσε.
Αυτή η νότα χαράς από την παρουσία του υποψήφιου βουλευτή, πολλές φορές έφτανε σε ανθρωποφαγικά βέβαια όρια, αποκαλύπτοντας σε όλο της το μεγαλείο, τη σκληράδα των ανθρώπων της εποχής που πριν από λίγα χρόνια είχαν βγει από τον πόλεμο και προσπαθούσαν τώρα, γλύφοντας τις πληγές τους να ξαναμπούν στη ζωή.
Ταυτόχρονα όμως θα φόρτωνε άγχος, στενοχώρια και αποστροφή για τις εκλογές, τον Μπάρμπα Κώστα, επειδή γνωρίζοντας τον σκωπτικό χαρακτήρα των Αραχωβιτών προέβλεπε τα γεγονότων που θα επακολουθούσαν εις βάρος του πατριώτη του.

Η επόμενη εμφάνιση του πολιτευτή εκ Δαύλειας, αφού προαναγγέλθηκε δεόντως, ήταν... πομπώδης, είχε δε όλα τα στοιχεία μιας καλοσκηνοθετημένης Αριστοφανικής παράστασης.
Οι Αραχωβίτες τον περίμεναν όρθιοι έξω από τα καφενεία. Ο... "χορός" των Γερόντων σε αραιή διάταξη, περιμένοντας την άφιξη του χορηγού τους αλλά και έχοντας προεξοφλήσει το αντίτιμο των υπηρεσιών τους, είχε αναπτυχτεί από την παραδοσιακή αγορά μέχρι το Δημοτικό σχολείο.
Οι καφετζήδες έτριβαν τα χέρια τους για τα επερχόμενα έξτρα έσοδα από τα κεράσματα. Ο δε «από μηχανής θεός» προστάτης του Πολιτευτή, Μπάρμπα Κώστας, διαισθανόμενος αυτά που επρόκειτο να συμβούν, δεν είχε χωρεμούς, αν’πατώντας και ξεροκαταπίνοντας, διέτρεχε την αγορά επισκεπτόμενος τις παρέες, αγωνιώντας για το αποτέλεσμα.
Ο... καλός μας φίλος Μπαρμπάτσης έσκασε μύτη σαν άλλος Αριστοφανικός Τρυγαίος με τέμπο αντίστοιχο της περίστασης και αντί σε σκαθάρι, ήταν εποχούμενος σε μαύρη Φορντ λιμουζίνα ταξί της εποχής, φορώντας γκρι σκούρο ολόμαλλο κοστούμι, λευκό ντε κλαρέ πουκάμισο, ριγέ ανθρακιά γραβάτα, παπούτσι λουστρίνι, μπορ από αλπακά και κασμιρένιο παλτό, κομίζοντας συμπυκνωμένα μηνύματα ειρήνης και υποσχέσεις ευημερίας, που θα γινόντουσαν πράξη με την δική του πολιτική παρέμβαση, όταν θα βρισκόταν στα έδρανα της βουλής μετά τις εκλογές.
Α ξέχασα, είχε μαζί του και ένα σπουδαίο αξεσουάρ το... πορτοφόλι του.

Αγορά πλήθουσα. Το γλέντι άρχισε. Οι χαιρετούρες του χορού των γερόντων ήταν εγκάρδιες και με το πάρα πάνω εξοφλητικές, του αντιτίμου που είχαν λάβει. Τα μονόδρομα κεράσματα έδιναν και έπαιρναν. Εσένα θέλουμε! μόνο εσύ μπορείς! σωτήρα μας! Υποσχέσεις πολιτικής υποταγής και συνοδοιπορίας (κακή λέξη για την εποχή) συνόδευαν τα συνεχόμενα «για μας» της κράσο-τσίπουρο-κατάνυξης.
Η μεταφορά του από καφενείο σε καφενείο γινόταν στα χέρια συμπαγούς!!! μάζας θαμώνων οι οποίοι δεν τον άφηναν να πατήσει στο έδαφος. Μέσα στις φωνές και τις ζητωκραυγές κάποιος του έπιασε τ’... αχαμνά και του τα τράβηξε προς τα κάτω, ο πολιτευτής ούρλιαξε από τον πόνο, το πλήθος εξέλαβε αυτό το ουρλιαχτό σαν κατάθεση νέας πολιτικής πρότασης και με φωνές και επευφημίες επικρότησε: Μπαρμπάτσαρος - Μπαρμπάτσαρος!! Το σύνθημα αυτό που τότε λανσαρίστηκε για πρώτη φορά, έμελλε να γράψει ιστορία την εποχή εκείνη, αλλά και να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από τους Αραχωβίτες για να χαρακτηρίζει τους γραφικούς πολιτικάντιδες που επανειλημμένα, αμετανόητα αλλά και ατελέσφορα ζητούν την ψήφο του λαού.
Μέσα από τις επευφημίες των θαμώνων, τις βαθυστόχαστες αναλύσεις του πολιτευτή και τα συνεχόμενα Ζήτω, δημιουργήθηκε μια τέτοια πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα, από την οποία δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζουν οι γαβριάδες του χωριού (μεταξύ των οποίων και αρκετοί από τους... γράφοντες) που κατέφτασαν κατά συμμορίες απ’ όλες τις γειτονιές, αναπαράγοντας το σύνθημα: Μπαρμπάτσαρος - Μπαρμπάτσαρος!, αλλά και κρατώντας απόσταση ασφαλείας από τους μεγαλύτερους, γιατί εκείνη την εποχή η σφαλιάρα και ο γιακάς ήταν μέτρο συνετισμού και επιβολής εξουσίας από αυτούς.
H πομπή επισκέφτηκε όλα τα καφενεία του χωριού, τηρώντας αυστηρά το πρωτόκολλο προτεραιότητας των μελών της. Μπροστά ο... Μπαρμπάτσαρος, αναπαυμένος στους ώμους δύο τριών νταγλαράδων. Πιο πίσω το πλήθος φωνάζοντας το όνομά του και ακόμα πιο πίσω, πάντα σε απόσταση ασφαλείας όπως είπαμε, η μαρίδα, τροφοδοτώντας με φρέσκους νεανικούς αλαλαγμούς και μάλιστα σε... στερεοφωνική μετάδοση, τις στεντόρειες κραυγές των μεγαλύτερων.
Ο χορός των ηλικιωμένων περιφρουρούσε την συγκέντρωση έχοντας καταλάβει, αποκαμωμένος από τις χαιρετούρες, τις γνωστές θέσεις του στα γύρω πεζούλια της αγοράς. Το τέλος της πομπής έκλεινε πάντα ο μπάρμπα Κώστας, τσακωμένος με όλους, καφετζήδες και διαδηλωτές για την οικονομική αλλά και έργω και λόγο κακομεταχείριση του πατριώτη του.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφτηκε αρκετές φορές, με ακούραστο παρόντα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις τον καμαρωτό Μπαρμπάτση, έστω και αν δεν έπαιρνε ψήφους από κανέναν, έστω και αν ταλαιπωρείτο από τους... οπαδούς του, έστω και αν το πορτοφόλι του κακοποιείτο βάναυσα από την οικονομική αφαίμαξη λόγω των επαναλαμβανόμενων κερασμάτων, έστω και αν τον εκλιπαρούσε για το αντίθετο ο μπάρμπα Κώστας.

Το αποκορύφωμα αλλά και το κύκνειο άσμα της πολιτικής σταδιοδρομίας του φίλου μας Μπαρμπάτση τουλάχιστον για την Αράχοβα, ήταν, όταν σε μια τέτοια προεκλογική περίοδο η οποία έμελε να είναι και η τελευταία πριν την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας του 67 και ενώ αυτή η Αριστοφανική πομπή είχε ήδη συγκροτηθεί, κατευθύνθηκε προς τα ελαιοτριβεία του χωριού που τότε δούλευαν επί εικοσιτετραώρου βάσεως.
Όταν κατέφθασαν λοιπόν πρώτα στη «ΒΙΟ» και εν συνεχεία στο λιτρουβιό «τ’ Παπτσή», οι «λιτρουβιαρέοι» ειδοποιημένοι, έχοντας οργανώσει τις γιορτές του τελικού γλεντιού, με λαδωμένα χέρια και με δερμάτινες γιδίσιες ποδιές πνιγμένες στη λίγδα, τον περίμεναν στην είσοδο του ελαιοτριβείου για να τον παραλάβουν και να τον μεταφέρουν στα χέρια, για να επιθεωρήσει το εσωτερικό του εργασιακού χώρου, χωρίς να παραλείψουν να τον λαδώσουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Μετά το τέλος της επιθεώρησης βγαίνοντας από κει, το λάδι έσταζε από τα ρούχα του. Το καπέλο του ήταν καταλιγδωμένο, τα παπούτσια του «κλουπακάγαν» απ’ τη μούργα, οι τσέπες του ήταν γεμάτες πυρήνα, είχε χάσει τη ζωστήρα του και κράταγε το παντελόνι του με τα χέρια για να μη του πέσει. Η μαρίδα αποσταμένη είχε πέσει σαν την ακρίδα, με καψαλισμένα κομμάτια ψωμί στο χέρι, σχεδόν μέσα στο διαχωριστήρα να τα λαδώσει και να τα φάει.
Τραγική φιγούρα ο μπάρμπα Κώστας, απελπισμένος προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Το απόλυτο Αριστοφανικό σκηνικό, αλλά με φυσική τραγική σκηνοθεσία, και δραματική πρωταγωνιστική φιγούρα τον ευκλεή πολιτικό, είχε λειτουργήσει μέχρι το τέλος άψογα, δημιουργώντας συνεχόμενη προστιθέμενη υπεραξία κλαυσίγελου με τις συνεχείς νέες πινελιές που δεχόταν.
Το ταξί που τον παρέλαβε για να τον επιστρέψει στη βάση του, είχε ακολουθήσει την πομπή και ο προνοητικός ταξιτζής, έμπειρος πλέον από τα παθήματα του πολιτευτή, είχε φροντίσει να στρώσει το εσωτερικό του αυτοκινήτου με μια κουβέρτα για να γλυτώσει την περιουσία του από τα χειρότερα.
Έξοδος!!!

Μετά από λίγο καιρό η στρατιωτική δικτατορία έστειλε στο γύψο, οποιαδήποτε πολιτική συγκέντρωση.
Ο καλός μας φίλος Μπαρμπάτσης από τότε δεν ξαναφάνηκε. Θυσίασε τις πολιτικές του φιλοδοξίες στο βωμό της πάσχουσας Δημοκρατίας, χωρίς να υποταχτεί και να ζητήσει οφίτσια και θέσεις από τη Χούντα. Ιδιώτευσε. Κατοίκησε ήσυχα στην Αθήνα, όπου και πέθανε αρκετά χρόνια αργότερα, χωρίς όμως ποτέ το σαράκι της πολιτική να σταματήσει να τον τριβελίζει,
Ο μπάρμπα Κώστας, συνέχισε τη Rock ζωή του, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στην Αράχοβα αρκετά χρόνια αργότερα, πλήρης ημερών. Σήμερα είναι αναπαυμένος στο νεκροταφείο της πόλεως, διδάσκοντας ήθος και επιβλέποντας τα εκεί συμπόσια με τους παλαιούς του συνδαιτυμόνες.
Φυσικά μέχρι το θάνατό του δεν έχασε ποτέ το χαμόγελό του, αλλά δεν σταμάτησε και τις επισκέψεις του -όσο μπορούσε- στο παλκοσένικο της Αγοράς.

Κι εμείς; Εμείς, είναι σίγουρο ότι στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές, θα πάρουμε μια πρόγευση του τραγελαφικού σκηνικού που πρόκειται να στηθεί στις βουλευτικές εκλογές. Θα διασκεδάσουμε με την ψυχή μας γιατί κατά πως φαίνονται τα πράγματα, θα έχουμε όχι έναν αλλά δύο Μπαρμπάτσαρους, οι οποίοι θα έλθουν να μας διασκεδάσουν, διεκδικώντας την ψήφο μας, από τα διπλανά χωριά.
Η μοναδική δική μας υποχρέωση θα είναι μέχρι τις εκλογές, να έχουμε λύσει το πρόβλημα της μετεγκατάστασης του ελαιοτριβείου, για να μπορέσουμε να τους υποδεχτούμε επίσημα, στήνοντας το Αριστοφανικό σκηνικό της υποδοχής τους.

ΥΣ. Και για να μην παρεξηγηθούμε. Μπαρμπάτσαρους θεωρούμε, όλους αυτούς που τα κόμματα θα μας στείλουν σαν άλλους σωτήρες, όχι για να προτείνουν λύσεις στα προβλήματα των χωριών μας, αλλά για να καπηλευτούν για άλλη μια φορά την ψήφο των απλών ανθρώπων και να συμβάλουν στην διαιώνιση της ηθικής σαπίλας που, τα συγκεκριμένα κόμματα, ποτίζουν με τις πράξεις τους την κοινωνική ζωή της χώρας, όλα αυτά τα χρόνια, κατασπαταλώντας τον κόπο, τον μόχθο και τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού και μάλιστα χωρίς τιμωρία.
Βεβαίως πιστεύω ότι πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι και να τιμηθούν με την ψήφο μας, όλοι αυτοί οι μη κομματικοί αντιπρόσωποι, που τα χωριά θα υποδείξουν για να τα εκπροσωπήσουν. Γιατί μόνον αυτοί θα ενδιαφερθούν για την πραγματική ευημερία των χωριών τους.
Ας το πάρουν χαμπάρι λοιπόν, όλοι αυτοί οι χρυσοκάνθαροι πολιτευτές και φερέλπιδες σωτήρες, που περιφέρονται με το αζημίωτο στις παρυφές της εξουσίας παρέχοντας της υπηρεσίες τους, αλλά και επωφελούμενοι από αυτήν, ότι οι καιροί άλλαξαν, ο λαός ξύπνησε και κατάλαβε πλέον ότι η κάθαρση πρέπει να περάσει μέσα από τα Μπαρμπάτσεια ελαιοτριβεία!!!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΞΟΧΟ...... ΣΠΟΥΔΑΙΟ..... ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ.....ΥΠΕΡΟΧΟ ..... ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΕΖΛΑΣ είπε...

Στους σημερινούς Μπαρμπάτσαρους δεν θα περιλαμβάνατε και κάποιους ντόπιους ή αφορά μόνο ξένους;

Οι Γνωστοί είπε...

Περιλαμβάνουμε, όπως φαίνετε και από το τέλος του γραπτού, όλους αυτούς τους ντόπιους και ξένους εγκάθετους υποψήφιους των αποτυχημένων κομμάτων και καλούμε τον κόσμο όχι μόνο να καταψηφίσει τους εκπροσώπους τους, αλλά να τους μαυρίσει στην κυριολεξία. Είναι καιρός πλέον για την τοπική αυτοδιοίκηση, να αφήσουμε τα κόμματα στην άκρη και να κοιτάξουμε ενωμένοι το καλό της περιοχής μας. Μόνο οι πολίτες μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που απασχολούν τον τόπο τους και κανένας άλλος.

Ανώνυμος είπε...

Κανενας Δημαρχος ρε παιδια φανηκε?
Παντως οι τωρινοι αρχοντες δεν κουνιουνται ουτε αχνα , γιατι μολις ανασανουν τους περνουμε με τα λεμονια.
θαρος ρε παιδια μιληστε μην φοβαστε,ετσι κι αλλιως εχετε γραψει ιστορια.
Μετα απο λιγα χρονια θα διαβαζουν τα αρχεια του Ντεκαλη, -οσο αναφορα τα δημοτικα-και θα πεφτει το γελιο της αρκουδας.
Ενημερωση οτι ορισμενοι απο το Δ.Σ. εχουν αποκτησει και παρατσουκλια,σχετικα με την διαφανεια.
Κουραγιο ρε παλιοπαιδα το φαγατε 5 μηνες ακομη. ΧΑ. ΧΑ. ΧΑ.
Υ.Γ.Μην ξεχασετε να βγαλετε μια φωτογραφια ολοι μαζι.

Γαβριάς είπε...

Πραγματικά είναι απίστευτη ανάρτηση!
Μπράβο ρε παιδιά, αν και τότε ως Γαβριάδες (κι εσείς) τις τρώγατε, όμως οι γιακάδες έπιασαν τόπο, δεν σαν δημιούργησαν ψυχολογικά προβλήματα, και τώρα απολαμβάνουμε όλοι εμείς ένα κείμενο σπάνιας ομορφιάς και αξίας...
Πολύ διδακτικό και επιμορφωτικό. Δεν έχω λόγια να γράψω. Μας κάνετε όλους σοφότερους, αν και όχι με γιακάδες, αλλά με αυτά τα σπουδαία λόγια σας...
Σας ευχαριστώ από καρδιάς...

Γαβριάς

ονομα είπε...

Φίλοι συντάκτες του παραπάνω,

Σας ευχαριστώ θερμά για το κείμενό σας. Είναι μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι που έχει πέσει πυκνό στη χώρα μας.
Ελπίζω να ακολουθήσουμε όλοι την προτροπή σας και να εκλέξουμε τους καλύτερους, αυτούς που αγαπούν τον τόπο που μένουμε, αυτούς που δεν χρωματίζονται, αυτούς που βάζουν το συμφέρον του χωριού τους και των συμπολιτών τους πάνω από κάθε κομματική γραμμή.
Αυτούς που έχουν όραμα να καλυτερέψουν τον τόπο κι όχι τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, αυτούς που θα σταθούν στην ποιότητα, στον πολιτισμό μας που τόσο πολύ έχουμε λησμονήσει, σε αυτούς που θα κάνουν την Αράχωβα κι εμάς καλύτερους.
Αυτούς που θα επιμείνουν στην αξιοκρατία, στο δημόσιο συμφέρον, στα μικρά αλλά τόσο σημαντικά προβλήματα.

Χαίρομαι πραγματικά για τη σπουδαία αυτή ιστορία και το δίδαγμά της.

Με εκτίμηση
Ντελάλης

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν και γώ ένας από τους πιτσιρικάδες της εποχής που ακολουθούσε τη « λιτανεία». Αυτό το άρθρο μου θύμισε τα σκληρά χρόνια του χωριού μας αλλά μου δείχνει και τον τρόπο που πρέπει να φερθούμε στους σημερινούς επίδοξους πολιτευτές, αυτούς δηλαδή που τα κόμματα θα μας στείλουν για να μας στραγγαλίσουν. ΜΠΡΑΒΟ

ο μικρός είπε...

Ποιος ειναι ο μπαρμπα Κωστας? Ειναι υπαρκτο προσωπο?

alhena είπε...

Μπράβο!!! Παλιοί γνώριμοι και σημερινοί γνωστοί. Πολύ εύστοχο το άρθρο, πολύ επίκαιρο και πολύ καλό!!!

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΡΜΠΑ ΚΩΣΤΑ ΜΙΚΡΕ ΕΧΟΥΜΕ ΦΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙ ΚΙΛΑ ΡΑΔΙΚΙΑ...

Top