Μας πήραν τα Τσελλάρια!

Το παρακάτω άρθρο αντλήθηκε από το φύλλο 26 της Εφημερίδας "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ" (πρωτοσέλιδο θέμα).

Άρθρο από Παναγιώτη

Παρακολουθώ τα δύο blogs από τότε που άρχισαν να λειτουργούν. Μέχρι τώρα είχα τις επιφυλάξεις μου και δεν συμμετείχα σε σχόλια και δημοσιεύσεις. Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να δημοσιοποιούμε αυτά που γνωρίζουμε για το κοινό καλό. Υπάρχουν τα δύο blogs αλλά και η εφημερίδα για τους λάτρεις το έντυπου τύπου.
Στην δικαιοδοσία του Δήμου Παρνασσού περιέρχονται τα Κελλάρια μετά από δικαστικούς αγώνες ενός αιώνα.

Σύμφωνα με πληροφορίες απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης του Δήμου Αράχωβας κατά της απόφασης του τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, η οποία μέσα από μια αλληλουχία δικαστικών αποφάσεων καθόριζε τα διοικητικά όρια των Δήμων και απέδιδε την περιοχή Κελλάρια Παρνασσού στην πρώην Κοινότητα Σουβάλας και νυν Δήμο Παρνασσού.
Η τελεσίδικη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατίας βάζει τέλος σε μια δικαστική διαμάχη δεκαετιών σχετικά με τον καθορισμό των ορίων μεταξύ των Δήμων Αραχώβης και Παρνασσού (πρώην Κοινότητα Σουβάλας). Από στοιχεία του Δήμου Παρνασσού αποδεικνύεται ότι για σχεδόν όλους τους δικαστικούς αγώνες χρειάστηκε παρά τρία χρόνια, ένας αιώνας.
Τα διοικητικά όρια Πολυδρόσου Φωκίδας και Δήμου Αραχόβης Βοιωτίας έχουν καθοριστεί οριστικά με την υπ’ αριθμ. 159/1920 η οποία καθόρισε οριστικά και αμετάκλητα τα όρια μεταξύ των ανωτέρω Κοινοτήτων.
Το 1953 ο Δήμος Αραχόβης εγκατέστησε κτηνοτρόφους του μέσα στο λιβάδι «ΚΕΛΛΑΡΙΑ» Παρνασσού, οπότε η τότε κοινότητα Πολυδρόσου ξεκίνησε αγωγή αναγνωρίσεως της νομής και κυριότητας στο Πρωτοδικείο Άμφισσας.
Το Πρωτοδικείο ύστερα από προδικαστική απόφαση, εξέταση μαρτύρων, πραγματογνωμοσύνη και αυτοψία εξέδωσε την 63/1967 απόφαση υπέρ Πολυδρόσου.
Στην συνέχεια ο Δήμος Αραχόβης άσκησε έφεση και μη παραστήσας στη δίκη δικάστηκε ερήμην (2-11-1961) άσκησε ανακοπή και ζήτησε εξέταση του κύρους την 159/1920 αποφάσεως το Δ.Δ.Ο. Χαλκίδας.
Ο Δήμος Αράχοβας το 1966 ζήτησε και έκανε ανακαθορισμό των ορίων Πολυδρόσου – Αράχοβας που απορρίφθηκε με την 66/1968 απόφαση από το Δ.Δ.Ο. Βοιωτίας (Λιβαδειάς). Ασκήθηκε αναίρεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας που με την 27/1973 απόφασή του απέρριψε και πάλι την αίτηση ανακαθορισμού του Δήμου Αράχοβας.
Ανασυγκροτήθηκε το Δ.Δ.Ο. Βοιωτίας και εξέδωσε την 1/84 απόφαση με την οποία περισσότερο από το μισό λιβάδι αποδίδεται στην Αράχοβα. Την απόφαση αυτή προσέβαλε ο Δήμος Σουβάλας στο Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο μετά από τέσσερεια αναβολές εξέδωσε την 2803/89 απόφαση με την οποία αναιρείται η 1/84 απόφαση του Δ.Δ.Ο. Βοιωτίας (Λιβαδειάς) και παραπέμπεται η υπόθεση στο Διοικητικό Δικαστήριο Ορίων (Πρωτοδικείο Λιβαδειάς) για έκδοση σχετικής απόφασης σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.
Στη συνέχεια εκδόθηκε η 103/90 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Λιβαδειάς υπέρ της Αράχοβας που προσεβλήθη στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά και εξέδωσε την 952/92 απόφαση υπέρ Πολυδρόσου. Τελικά η απόφαση αυτή προσεβλήθη στο Συμβούλιο της Επικρατείας από το Δήμο Αράχοβας και μετά από επτά αναβολές συζητήθηκε στο Γ’ τμήμα στις 29 Μαΐου με αρνητική εισήγηση για το Δήμο Σουβάλας.
Στις 12 Μαρτίου του 2009 εκδόθηκε η 870/2009 απόφαση που απορρίπτει την αίτηση του Δήμου Αράχοβας και δικαιώνει οριστικά και αμετάκλητα την Κοινότητα Πολυδρόσου (ήδη Δήμο Παρνασσού).