Χορεύοντας με τις λέξεις

Από τον υπανάπτυκο Αντικυραίο

Καμιά φορά σκέφτομαι πως οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Ειδικά όταν αυτές χρησιμοποιούνται ως βαρύγδουποι τίτλοι (π.χ. ενώσεων προσώπων που φιλοδοξούν να φέρουν κάτι νέο).
Να ρίξω μια ματιά στο Ελληνικό λεξικό των Τεγόπουλου – Φυτράκη (εκδ. 1993): Ενωτικός, η-ο επιθ. [μτγν. Ένωτικός ενώ (=ενώνω)] (Κ – ή, όν) που ενώνει ή αποβλέπει στην ένωση. Αντιθ. Χωριστικός // αρσ. ο ενωτικός ως ουσιαστ. ο οπαδός της ενώσεως. Αντίθ. Ανθενωτικός, χωριστικός.

Αναρωτιέμαι τι έχω να χωρίσω εγώ - ο Αντικυραίος - με τους κατοίκους του Διστόμου, του Στειρίου ή της Αράχωβας ώστε να πρέπει να έρθει ο από μηχανής θεός για να με ενώσει;
Η μόνη διαφορά μας χρόνια τώρα ήταν στο ποδόσφαιρο, καθότι γείτονες και τα γειτονικά ντέρμπι ως γνωστόν προκαλούν τριβές. Ευτυχώς βραχύβιες. Άντε το πολύ - πολύ να μου έδιναν μούστο από τον πάτο οι Διστομίτες, καμιά μπόμπα ποτό οι Αραχωβίτες ή μπούτι αντί για παϊδάκια οι Στειριώτες (αυτό όμως είναι μέσα στο οικονομικό αλισβερίσι οπότε είναι αποδεκτό).

Άλλη διαφορά συμπαθάτε με, μα δεν βλέπω...

Θα μου πείτε: Τόση φασαρία έγινε για το όνομα του νέου Δήμου. Και αυτό μπορεί να αποτελεί αιτία χωρισμού. Δηλαδή πρέπει κάποιος εμπνευσμένος να με καθοδηγήσει προς την ένωση, γιατί εγώ μόνος μου δεν τα καταφέρνω...

Να θυμηθώ την αρχαία Αθήνα: Δήμος (εκκλησία του δήμου κλπ) = πολίτες = λαός. Επομένως δεν έχει καμιά αξία το όνομα και η έδρα. Ανεκτίμητη αξία έχουν οι πολίτες που απαρτίζουν τον Δήμο και αυτό είναι ήδη από όλους κατανοητό.

Αναρωτιέμαι πάλι αν μπορεί ο όρος ενωτικός να χρησιμοποιηθεί σαν συγκολλητική ουσία μεταξύ μελών διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεων.
Αν ισχύει το παραπάνω ποιοι μπορεί να είναι οι στόχοι μιας τέτοιας ένωσης; Η νομή της εξουσίας και η νομή της καρέκλας, μπορεί όμως ακόμη και η νομή της «κουτάλας» μαζί με κάνα ρουσφετάκι ή κάνα ταξιματάκι...
Τα μοναδικά όμως μέλη κομματικών παρατάξεων που έχουν ανάγκη κάποιας ενωτικής και συγκολλητικής ουσίας είναι αυτά των δύο κομμάτων που επί χρόνια κυβερνούν εναλλασσόμενα την Ελλάδα, και τα αποτελέσματα της διαχείρισης της εξουσίας τους είναι ήδη ορατά.

Έχουμε όμως ανάγκη στον νέο Δήμο Διστόμου – Αράχωβας – Αντίκυρας ενωτικούς σωτήρες;;
Ας δούμε ένα παράδειγμα «ενωτικής» πολιτικής υποψήφιου δημάρχου σε ερώτηση διαχειριστή τοπικού blog σχετικά με την ονομασία του νεοσύστατου Καλλικράτειου Δήμου: "Επί 37 συναπτά έτη αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας έχω διδαχθεί να τηρώ απαρέγκλιτα τους νόμους της Πολιτείας. Από την άποψη αυτή δεν υπάρχει εκ μέρους μου πρόθεση -πολλώ μάλλον δέσμευση- για αλλαγή του ονόματος του νεοσύστατου δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας. Δεν πρόκειται να μοιράσω ψεύτικες υποσχέσεις για να ψηφοθηρήσω στις ευαισθησίες των συνδημοτών μου. Μπορώ όμως να δεσμευτώ ότι το Στείρι θα έχει διακριτό ρόλο (;;;;) και λόγο στο ψηφοδέλτιο (sic!!!!) που καταρτίζουμε στην Ανεξάρτητη Ενωτική Πρωτοβουλία. Και κυρίως μετά τις εκλογές -εφόσον οι πολίτες μας εμπιστευτούν- το Στείρι θα λάβει τη θέση που αξίζει να έχει στον νέο Δήμο".

Σαν κάτι να μη μου ακούγεται καλά... και θα αποτολμήσω ανάλυση...
Το νόμιμο δηλαδή είναι και ηθικό (σαν τον αλήστου μνήμης Βουλγαράκη). Αυτόν που ανήμερα της παραιτήσεως του από την κυβέρνηση Καραμανλή υπέγραψε και την παραχώρηση του αιγιαλού του Άι Νικόλα και της θάλασσας του Κορινθιακού στον Μυτιληναίο για σκουπιδότοπο. (Το σχετικό έγγραφο στην διάθεσή σας).
Ποιόν και τι θα ενοχλούσε μια ακόμη αλλαγή (προσθήκη) στο όνομα του Δήμου μετά μάλιστα και από τον τραγέλαφο για την ονομασία που όλοι θυμόμαστε;
Δεν θα ήταν δημοκρατικότερο, ηθικότερο και εν τέλει δικαιότερο να συζητηθεί το θέμα αλλαγής ονομασίας του νεοσύστατου δήμου στο Δημοτικό Συμβούλιο που θα εκλεγεί;
Άλλωστε και στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του είναι και από τον νόμο που επικαλείται ο παραπάνω υποψήφιος προβλέπεται;

Για την ιστορία πάντως το αντίθετο του ενωτικού στο λεξικό του Τεγόπουλου - Φυτράκη είναι ανθενωτικός ή χωριστικός.

Ο υπανάπτυκτος Αντικυραίος