Ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου. Εγώ και η γυναίκα μου ήμασταν δυο αφανείς αγωνιστές εκείνης της περιόδου(εκεί γνωριστήκαμε). Ύστερα παλέψαμε σκληρά, στον ιδιωτικό τομέα και οι δυό μας, για να μεγαλώσουμε και σπουδάσουμε τα παιδιά μας.
Ποτέ στη ζωή μου δεν ζήτησα τίποτα από κανέναν πολιτικό ή εκπρόσωπο της πολιτικής εξουσίας(από πεποίθηση).
Δεν εντάχτηκα ποτέ στις συντεχνίες του πελατειακού κομματικού φάσματος ούτε απαίτησα ποτέ από το υπερτροφικό και αντιπαραγωγικό κράτος να με θεωρήσει μέλος των υποστυλωμάτων της κομματοκρατίας του.
Άλλοι το έκαναν και εξαργύρωσαν αυτές τους τις υπηρεσίες . Για παράδειγμα ο μέγας... «σοσιαλιστής»
Στέφανος Τζουμάκας, που ήταν πρόεδρος της ΕΦΕΕ στην εποχή μου, έκτοτε δεν «κόλλησε» ούτε ένα ένσημο. Πουλάει όμως σοσιαλισμό και μάλιστα ορθόδοξο σε κάθε ευκαιρία. Με αυτόν πορεύετε κι ευημερεί μέχρι σήμερα αυτός και μερικοί άλλοι σαν και αυτόν.
Ο τεράστιος Τζοχατζόπουλος ήταν ο πτωχότερος των πολιτικών και έγινε ο πλουσιότερος των νεόπλουτων.
Ο Πολύς Κώστας (Κωστάκης επί το οικειότερον) Καραμανλής (ήταν κι αυτός μαζί με τον ξάδερφό του Λιάπη κατά δήλωσή τους!... αγωνιστές της εξέγερσης), συσσώρευσε λίπος και χρέος αντίστοιχα στο σαρκίο του και στο ταλαίπωρο σώμα της χώρας, τα πέντε χρόνια της διακυβέρνησής του.
Η γνωστή Δαμανάκη!!! κρώζει ακόμα «εδώ πολυτεχνείο»! και συνεχίζει να σιτίζεται από το πρυτανείο του Δήμου.
Πορευτήκαμε στη ζωή, εγώ και άλλοι, χωρίς να τους έχουμε ανάγκη.
Σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι κατηγορούν εμένα και τη γενιά μου ως συνυπεύθυνους για τα χάλια της χώρας. Έ’ λοιπόν ΔΕΝ είμαι υπεύθυνος ούτε εγώ, ούτε χιλιάδες ακόμα σαν και μένα. Και δεν είμαι γιατί εδώ και τριάντα χρόνια, τελευταία και από τα blogs (οι φίλοι μου αυτό το ξέρουν πολύ καλά), ουρλιάζω (και δεν είμαι ο μόνος από τη γενιά μου, είμαστε πάρα πολλοί):
- Ότι δεν πάμε καλά.
- Ότι δανειζόμαστε χωρίς μέτρο.
- Ότι μέσα στη δίνη της ατομικής μας προσπάθειας για βιοπορισμό, δεν αντιληφθήκαμε ότι οι πολιτικοί στους οποίους είχαμε εκχωρήσει τη διακυβέρνηση της χώρας, υποθήκευαν το μέλλον των παιδιών και των εγγονών μας, χωρίς να μας δίνουν λογαριασμό και χωρίς να φείδονται εξόδων.
- Ότι αυτή η ξέφρενη κρατική σπατάλη, ήταν αυτή που συντήρησε το καθεστώς της Ελλαδικής πελατειακής κομματοκρατίας, όπως αυτή κτίστηκε από τον Όθωνα μέχρι σήμερα. Δανειζόταν χωρίς μέτρο και χωρίς αιδώ και τα έριχνε στον «πίθο των Δαναΐδων» της κομματικής ιδιοτέλειας.
- Ότι ό,τι συνέβη ήταν απότοκο μιας δράκας διακοσίων πενήντα οικογενειών, πολιτικών και επιχειρηματιών οι οποίες απομύζησαν τον πλούτο αυτής της χώρας.
Πάντα έλεγα ότι οι κατ’ αυτ’ ευφημισμόν «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις αυτής της χώρας, βλόγαγαν τον άκρατο Κευνσιανισμό από την ανάποδη (John Keynes-Οικονομολόγος, Μαθηματικός του Μεσοπολέμου και λίγο μετά) μετατρέποντάς τον σε Ελληνικής φρανκενσταϊνικής κατασκευής... σοσιαλισμό!
Για να κάνουν τη δουλειά τους, μετέτρεπαν δια...